Δημώνακτος βίος καὶ δίκη

Δημώναξ: Ὁ Κύπριος κυνικὸς φιλόσοφος

2 Γιὰ τὸν Δημώνακτα εἶναι σωστὸ καὶ πρέπον νὰ μιλήσουμε γιὰ δύο λόγους.
Πρῶτα γιὰ νὰ διατηρηθῇ ἡ μνήμη του στοὺς καλλιεργημέν
νους ὅσο, τουλάχιστον, περνᾷ ἀπὸ τὸ χέρι μου.
Ἔπειτα, γιὰ νἄχουν
καὶ οἱ νέοι οἱ πιὸ προικισμένοι, αὐτοὶ ποὺ στρέφονται στὸν στοχασμό,
πρότυπα γιὰ παραδειγματισμὸ ποὺ νὰ μὴν εἶναι μόνον ἀπὸ τὰ
παλαιὰ τὰ χρόνια διαλεγμένα,
ἀλλὰ κι ἀπὸ τοὺς χρόνους μας νὰ
παίρνουν κανόνα βίου καὶ νὰ μιμοῦνται ἐκεῖνον ποὺ ἀνεδείχθη
στὸν ἄριστο ἀπ’ ὅσους φιλοσόφους ἐγνώρισα.

~*~

20 Ὅταν κάποιος τὸν ἐρώτησε, ποιὸς εἶναι, κατὰ τὴν γνώμη του, ὁ ὁρισμὸς τῆς εὐτυχίας,
ἀπήντησε πὼς μόνον εὐτυχισμένο θεωρεῖ τὸν
ἐλεύθερο.
Κι ὅταν ἐκεῖνος παρετήρησε πὼς εἶναι πολλοὶ οἱ ἐλεύθε
ροι,
εἶπε: «Νομίζω πὼς ὁ πραγματικὰ ἐλεύθερος εἶν’ ἐκεῖνος ποὺ

οὔτε ἐλπίζει οὔτε φοβᾶται κάτι».
Ξανὰ παρατηρεῖ ὁ ἄλλος:
«Καὶ
πῶς θά μποροῦσε κάποιος νά τό ἐπιτύχῃ;; Διότι ὅλοι μας ἔχουμε ὑποδουλωθεῖ γιὰ τὰ καλὰ σ’ αὐτά».
«Κι ὅμως, ἂν εἶχες προσέξη καλὰ

ὅσα ἀφοροῦν στὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ τὰ εὕρισκες ἄξια γιὰ φόβο ἢ γιὰ
ἐλπίδα, ἀφοῦ καὶ τὰ δυσάρεστα καὶ τὰ εὐχάριστα θὰ ἔχουν ὁπωσδήποτε ἕνα τέλος».

~*~

27 Ὅταν τοῦ εἶπε κάποιος ἀπὸ τὴν συντροφιά του,
«Ἂς πᾶμε, Δη
μῶναξ, στὸ Ἀσκληπιεῖο καὶ ἂς προσευχηθοῦμε γιὰ τὸν υἱό μου»,
τοῦ
εἶπε: «Γιὰ πολὺ κουφὸ τὸν ἔχεις τὸν Ἀσκληπιό, ἐὰν δὲν μπορῆ ν’

ἀκούῃ κι ἀπὸ ἐδῶ τὴν προσευχή μας».

~*~

35 Κάποτε πάλι ποὺ ἦταν νὰ κάνῃ θαλασσινὸ ταξείδι μέσα στὸν χειμώνα,
τοῦ εἶπε κάποιος φίλος,
«Μά, δέν φοβᾶσαι μήπως ἀνατρα
πῇ  τό σκάφος καί σέ καταβροχθίσουν τά ψάρια;»
Κι αὐτὸς ἀπήντησε
:
«Θὰ ἤμουν ἀχάριστος ἐὰν ἐδίσταζα νὰ καταφαγωθῶ ἀπὸ τὰ ψά
ρια, ἐγὼ ποὺ τόσα ψάρια ἔχω φάει».

~*~

40 Κάποιος Πολύβιος, ἄνθρωπος ἐντελῶς ἀπαίδευτος ποὺ μιλοῦσε μάλιστα καὶ μὲ ἀσυνταξίες, τοῦ εἶπε:
«Ὁ αὐτοκράτωρ μὲ ἐτίμησε
ἀπονέμοντάς μου τὸ δικαίωμα τοῦ Ῥωμαίου πολίτου».
«Μακάρι νὰ
σὲ ἔκανε περισσότερο Ἕλληνα παρὰ Ῥωμαῖο» τοῦ ἀπήντησε.

~*~

43 Στὴν ἐρώτηση κάποιου: «Πῶς νομίζεις πὼς εἶναι ἡ κατάστασις στὸν Ἅδη;»
ἀπήντησε: «Περίμενε, καὶ θὰ στοῦ στείλω γράμμα ἀπὸ ἐ
κεῖ».

~*~

58 Ὅταν πῆγε κάποτε στὴν Ὀλυμπία καὶ οἱ Ἠλεῖοι ἀπεφάσισαν, μὲ ψήφισμά τους,
νὰ στηθῇ χάλκινος ἀνδριάς του, τοὺς εἶπε:
«Μὲ
κανέναν τρόπο νὰ μὴν τὸ κάνετε αὐτό, Ἠλεῖοι, μήπως καὶ φανεῖτε ὅτι ὀνειδίζετε τοὺς
προγόνους σας ποὺ δὲν ἀφιέρωσαν ἀνδριάντα οὔτε
στὸν Σωκράτη οὔτε στὸν Διογένη».

~*~

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο βιβλίο τοῦ Λουκιανοῦ.
Δημώναξ

Ἡ δίκη τοῦ Δημώνακτος

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Λουκιανοῦ, Δημώναξ.

11 Ἔτσι καὶ οἱ Ἀθηναῖοι, ὁ λαὸς ὁλόκληρος καὶ οἱ ἀρχές, τὸν ἐθαύμαζαν ὑπερβολικὰ κι ἡ στάσις τους ἀπέναντί του ἦταν στάσις θαυμασμοῦ πρὸς κάποιον ἄνθρωπο ἀνώτερο. Στὴν ἀρχή, πάντως, ἦλθε σὲ σύγκρουση μὲ πολλοὺς καὶ εἰσέπραξε ἀπὸ τὸν ὄχλο μῖσος, ὄχι λιγότερο ἀπὸ τὸν Σωκράτη, λόγῳ τῆς παρρησίας καὶ τοῦ ἐλευθέρου φρονήματός του. Εὑρέθησαν καὶ γι’ αὐτὸν Ἄνυτοι καὶ Μέλητοι κι ἐσυνασπίσθησαν ἐναντίον του μὲ τὶς ἴδιες κατηγορίες ποὺ εἶχαν διατυπώσῃ κι ἐναντίον ἐκείνου τότε, ὅτι οὐδέποτε ἐθεάθη νὰ τελῇ θυσίες κι ὅτι εἶναι ὁ μόνος ποὺ δὲν ἐμυήθη στὰ Ἐλευσίνια μυστήρια. Ἡ ἀπολογία του γι’ αὐτὰ ἔγινε μὲ περίσσιο θάῤῥος.

Στεφανωμένος καὶ φορώντας ἔνδυμα καθαρὸ ἐπαρουσιάσθη στὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου κι ἀπαντοῦσε στὶς κατηγορίες, πότε μὲ γλυκύτητα καὶ πότε μὲ σκληρότητα, ἀσυνήθιστη γιὰ τὸ ἦθος του. Γιὰ τὸ ὅ,τι οὐδέποτε εἶχε θυσιάσῃ στὴν Ἀθηνᾶ εἶπε: «Μὴν ἀπορεῖτε, Ἀθηναῖοι, ποὺ δὲν τῆς προσέφερα κάποιαν θυσία μέχρι τώρα, ἀφοῦ ὑπέθετα ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκη αὐτὴ ἀπὸ τὶς δικές μου τὶς θυσίες». Γιὰ τὸ ἄλλο θέμα, τῶν μυστηρίων, εἶπε ὅτι αἰτία ποὺ δὲν ἔλαβε μέρος στὴν τελετὴ εἶναι πώς, ἐὰν ὑπάρχῃ κάτι ἄσκημο σ’ αὐτά, δὲν θὰ τὸ ἀποκρύψη ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ οὐδέποτε ἐμυήθησαν, κι ἀκόμη θὰ τοὺς ἀποτρέψη νὰ λάβουν μέρος στὴ λατρεία. Ἂν πάλι εἶναι πράγματα καλά, τότε σὲ ὅλους θὰ τ’ ἀποκαλύψη ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ μόνον.

Κι ἔτσι οἱ Ἀθηναῖοι, κρατώντας ἀκόμη πέτρες καὶ στὰ δυό τους χέρια γι’ αὐτὸν προορισμένες, ἔγιναν ἀμέσως πράοι καὶ σπλαχνικοὶ ἀπέναντί του κι ἀπ’ τὴν στιγμὴ ἐκείνην ἄρχισαν νὰ τὸν τιμοῦν καὶ νὰ τὸν σέβονται, τελευταῖα μάλιστα καὶ νὰ τὸν θαυμάζουν, παρ’ ὅ,τι ἡ ἀπολογία ποὺ ἐξεφώνησε ἄρχιζε μ’ ἕνα πολὺ σκληρὸ γι’ αὐτοὺς προοίμιο. Γιατὶ τοὺς εἶπε: «Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὲ βλέπετε, φορῶ στεφάνι· ἐλᾶτε νὰ θυσιάσετε κι ἐμέναν, γιατὶ τὴν προηγουμένη φορὰ ἡ θυσία σας δὲν ἔγινε μὲ καλοὺς οἰωνούς».

Πανορμίτης Σπανὸς

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Δημώνακτος βίος καὶ δίκη

  1. Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΗ … ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΔΗΜΩΝΑΚΤΑ, ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΟΠΟΥ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΤΙΣ … ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ .

    DR A .

Leave a Reply to ΦιλονόηCancel reply