Θεωρώντας τὴν …«ἀλήθεια μας» ὡς μονόδρομο!!!

Κάποια «σκαλίσματά» μου σὲ παλαιότερες δημοσιεύσεις μας μὲ ἔφεραν ἐμπρὸς σὲ ἕνα παλαιότερό μας θέμα, μὲ τίτλο:

Τὴν σπάθα σήκωσε καὶ πάλι!

Διεπίστωσα πὼς λόγῳ …ἀνακατατάξεων στὰ τοῦ διαδικτύου εἶχαν ἐξαφανισθῆ  τὰ πολυμέσα ἐκ τῆς δημοσιεύσεως κι ἀπεφάσισα νὰ τὰ ἀποκαταστήσω. Ἀναζητώντας ὅμως τὰ σχετικὰ ἔπεφτα διαρκῶς σὲ διαφόρων εἰδῶν δημοσιεύσεις, ποὺ οὐδόλως μὲ ἐξέφραζαν, ἐφ΄ ὅσον ὅλες αὐτές, μέσῳ τῶν εἰκονο-μηνυμάτων τους, παρουσίαζαν μίαν ἀπολύτως φιλο-ἐμφυλοπολεμικὴ προώθησιν τῆς κοινωνικῆς ὀργῆς.

Μάλιστα, σὲ κάποιες περιπτώσεις, κάποιοι εἶχαν προχωρήση πολὺ περισσότερο, στοχοποιώντας ἀριστεροὺς ἢ δεξιούς, ἀναλόγως πάντα τῶν προσωπικῶν τους πεποιθήσεων, μὲ ἀπώτερο σκοπό, πάντα, νὰ ἀναδεικνύουν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον τὶς δικές τους θέσεις, εἰς βάρος τῶν θέσεων ἄλλων, μὲ τοὺς ὁποίους διαφωνοῦσαν …«ἰδεολογικῶς».
Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ ἦταν πού, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, διεπίστωσα τὴν βαρύτητα ποὺ ἐμπεριέχει ἡ πληροφορία μίας φωτογραφίας ἢ ἑνὸς εἰκονομηνύματος, καθὼς καὶ τὸ πόσο πολὺ μπορεῖ νὰ ἀλλοιώσῃ τὴν εἰκόνα μας γιὰ τὴν Ἀπόλυτο Ἀλήθεια, τὴν Ἀπόλυτο Δικαιοσύνη καὶ τὴν Ἀπόλυτο Ἐλευθερία ἡ κάθε εἴδους μονομέρεια.

Μετὰ μεγάλου κόπου κατέληξα τελικῶς σὲ κάποιαν ἐπιλογή, ἡμί- θὰ ἔλεγα, ἐφ΄ ὅσον καὶ πάλι μόνον κατὰ ἕνα μέρος μὲ ἐξέφραζε τὸ ἀποτέλεσμα, ἀλλά, τελικῶς, ἦταν τὸ λιγότερο ἐπώδυνο ἀπὸ ὅσα ἄλλα παρηκολούθησα.
Κι αὐτό, ἂν καὶ ἀρκετὰ ἥπιο, θὰ ἔλεγα, ἐν τούτοις ἐμπεριέχει κάποιες πληροφορίες μὲ τὶς ὁποῖες συμφωνῶ σὲ μεγάλον βαθμό, ἀλλά, δυστυχῶς, παραμένουν ἐλλιπεῖς, ἐφ΄ ὅσον κατ’ ἐμὲ τὸ πρόβλημα δὲν περιορίζεται μόνον στὰ ὅσα (μᾶς ἐπιτρέπουν νά) βλέπουμε κάποιοι, ἀλλὰ εἶναι πολὺ βαθύτερον καὶ ἀρχαιότερον. Τὸ πρόβλημά μας, κατ’ ἐμὲ πάντα, δὲν περιορίζεται σὲ μίαν ἱστορία μερικῶν χιλιάδων ἐτῶν (ὅπως γιὰ παράδειγμα σὲ ἐποχὲς ῥωμαιοκρατίας ἢ τουρκοκρατίας) ἀλλὰ χάνεται στὰ βάθη τῶν αἰώνων.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἀποδεδεγμένα πλέον, τὴν ἱστορία τὴν γράφουν οἱ νικητές. Ὅταν τὴν ἱστορία ὅμως τὴν γράφουν οἱ νικητές, εἶναι δεδομένον πὼς ἡττημένος θὰ καταλήξη νὰ θεωρῇ, μετὰ ἀπὸ αἰῶνες, τὸν νικητὴ ὡς …θεό του καὶ …σωτῆρα του. (Ἀμέτρητα τὰ ἱστορικὰ παραδείγματα…!!!)

Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, ἔχουμε τόσο πολὺ ἐκπέσει τελικῶς ἀπὸ τὸ ἀναγκαῖον ἐπίπεδον αὐτογνωσίας μας καὶ αὐτοεκτιμήσεώς μας, ποὺ ξεπεράσαμε ἀκόμη καὶ τὴν …θεοποίησιν τοῦ (πραγματικοῦ μας) ἐχθροῦ, καταντώντας πλέον, τὴν σήμερον, στὸ νὰ ταὐτιζόμεθα σχεδὸν ἀπολύτως μαζύ του. Ἐὰν κάποιος προσπαθήσῃ δὲ νὰ πολεμήσῃ αὐτόν, τὸν πραγματικό μας ἐχθρό, τότε ἐμεῖς, ἀν τὶ νὰ συμπράξουμε μαζύ του, τὸν ἀντιλαμβανόμεθα ὡς …ἐπικίνδυνο, ἀπειλητικὸ καὶ τελικῶς εἶδος πρὸς …ἐξαφάνισιν!!!
Ἀνίκανοι παραμένουμε νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς τὸ μοναδικὸν εἶδος πρὸς ἐξαφάνισιν κινδυνεύουμε νὰ γίνουμε ἐμεῖς!!!

Κι αὐτὸ εἶναι κατάντια ἀλλὰ καὶ ἡ πραγματικὴ ἔκφρασις τῆς ἀληθοῦς καὶ ὑπερ-αἰωνίου δουλείας μας.

Ὑπὸ αὐτὸ τὸ (ἂς ποῦμε νέο) πρίσμα, θεωροῦμε καταφανῶς ὡς ἐχθρό μας αὐτὸν ποὺ ἔχει διαφορετικὴ θρησκεία, (πολιτικο-κομματική) ἰδεολογία ἢ ἀκόμη καὶ …ὁμάδα, ἀρνούμενοι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ κατακερματισμοὶ εἶναι ἔργον κατασκευασμένον, πλαστὸ καὶ τεχνητὸ δημιούργημα τοῦ δυνάστου  μας, ποὺ μὲ σημαία του τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε», ἐπιτυγχάνει διαρκῶς νὰ μᾶς διατηρῇ ἀποβλακωμένους κι ἐλεγχομένους. Εἶναι τόσο βαθειὰ καὶ ἀθεράπευτος ἡ λοβοτομή μας δέ, ποὺ ἀν τὶ πλέον νὰ δοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς μάσκες, σταματᾶμε τὸ βλέμμα μας μόνον στὶς (τεχνητές) εἰκόνες ποὺ μᾶς προβάλλουν οἱ δυνάστες μας, ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦμε τὶς ἀλήθειες ὡς ἀλήθειες καὶ πολεμώντας τες ὡς νὰ ἦσαν φαντάσματα. Βλέπω, δυστυχῶς μας, πολλοὺς συμπατριῶτες μας, εἰλικρινεῖς πατριῶτες, νὰ περιορίζουν τὴν ἔννοιαν τῆς συντροφικότητος μόνον σὲ αὐτοὺς ποὺ μαζύ τους αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς καὶ ταὐτίζονται (σὲ μεγάλον βαθμό) οἱ ἀπόψεις τους, ἀδυνατώντας νὰ ἀναγνωρίσουν πατριωτισμὸ σὲ κάποιους ἄλλους, πού, μὲ μίαν πρώτη ματιά, κατ’ αὐτοὺς πάντα, τοποθετῶνται σὲ ἄλλον ἰδεολογικὸ ἢ θρησκευτικὸ ἢ ἀκόμη κι ὁπαδικὸ χῶρο.

Βλέπω ἀπὸ ἐδῶ χριστιανοὺς κι ἀπὸ ἐκεῖ δωδεκαθεϊστές, ποὺ ἀν τὶ νὰ βροῦν τὸν κοινὸ τόπο τῆς κοινῆς μας Πατρίδος, διακρίνουν μόνον ἐχθρούς, παραμένοντας μόνον στὰ θεολογικά τους πρίσματα.
Βλέπω ἀπὸ ἐδῶ δεξιοὺς κι ἀπὸ ἐκεῖ ἀριστεροκεντρώους, ποὺ ἀν τὶ νὰ βροῦν τὸν κοινὸ τόπο τῆς κοινῆς μας Πατρίδος, διακρίνουν μόνον ἐχθρούς, παραμένοντας μόνον στὰ κομματικά τους πρίσματα.
Βλέπω γενικότερα ἀπὸ ἐδῶ «ὀλυμπιακάκηδες» κι ἀπὸ ἐκεῖ «παναθηναϊκάκηδες», ποὺ ἀν τὶ νὰ βροῦν τὸν κοινὸ τόπο τῆς κοινῆς μας Πατρίδος, διακρίνουν μόνον ἐχθρούς, ἐπιμένοντας μόνον στὰ (ὅποια) ὁπαδικά τους πρίσματα.
Κι ἀναρωτιέμαι… Εἶναι τόσο δύσκολο νά διακρίνουν τίς τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, πού κάποιοι πολύ μεθοδικά καί ὕπουλα ἔχουν τοποθετήσει ἀνάμεσά μας, μή ἐπιτρέποντάς μας νά συμπράξουμε πρός τόν ἕναν καί Ἱερό μας σκοπό τῆς Ἀπελευθερώσεώς μας;

Ἐπανέρχομαι ὅμως στὴν πρὸ ἐτῶν (11 Ἰανουαρίου 2011) δημοσίευσίν μας ποὺ σὰν κεντρικό της νόημα εἶχε τὴν σπάθα, ποὺ πρέπει, ἐπὶ τέλους νὰ σηκώσουμε.
Ναί, νὰ τὴν σηκώσουμε… Ἀλλά ποιός εἶναι ὁ ἐχθρός; Ποιός ὁ θύτης; Ποιός τό θῦμα;

Τὴν σπάθα σήκωσε καὶ πάλι
τοῦ ξένου πᾶρε τὸ κεφάλι
τὸν θάνατό σου καρτερᾶνε…
κτῦπα προτοῦ σὲ φᾶνε…

Ἀδέλφι ἡ καρδιά σου νἆν’ ἀτσάλι
Κᾶνε τὴν καρδιά σου φυλακή.

Ὃ,τι μᾶς κλέψανε…
Καὶ μᾶς ντροπιάσανε…
Ἂν θὲς νὰ τ’  ἀναστήσῃς πάλι….
Σήκωσε σπάθα φονική.

Τὴν λευτεριά σου μὴν τὴν ζητιανεύῃς
Τὸ δίκιο σου μὲ λόγια μὴν γυρεύῃς.
Σήκωσε σπάθα φονική!

Τὴν λευτεριά σου μὴν τὴν ζητιανεύῃς
Τὸ δίκιο σου μὲ λόγια μὴν γυρεύῃς.
Σήκωσε σπάθα φονική!

Τὴν σπάθα σήκωσε καὶ πάλι
τοῦ ξένου πᾶρε τό κεφάλι

τὸν θάνατό σου καρτερᾶνε

κτῦπα προτοῦ σὲ φᾶνε….

Διάβασα καὶ ξαναδιάβασα τοὺς στίχους τοῦ τραγουδιοῦ, σήμερα, ἕξι καὶ κάτι χρόνια μετά, γιὰ νὰ διαπιστώσω πὼς ναί, ἔχει πολλὰ σημεῖα, μὲ τὰ ὁποία συμφωνῶ, ἀλλὰ κι ἀρκετὰ ἄλλα, μὲ τὰ ὁποία διαφωνῶ. Κι ἕνα ἀπὸ αὐτὰ μὲ τὰ ὁποία διαφωνῶ εἶναι ὁ τίτλος (κι ἂς τὸν κάναμε, τὸ 2011, τίτλο ἄρθρου  μας.)

Γιατί διαφωνῶ ὅμως μέ τόν τίτλο κυρίως;
Μὰ διότι δὲν εἶχα ἀντιληφθῆ κάτι καλῶς τότε καὶ καλοῦμαι σήμερα νὰ ἐπανατοποθετηθῶ.
Κι αὐτὸ τὸ κάτι ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν σπάθα ποὺ καλούμεθα νὰ σηκώσουμε, ἔτσι, ἀδιακρίτως, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι σαφῶς τὸ ποιὸς ἀληθῶς εἶναι ὁ ἐθχρός μας καὶ ποιὸς φαίνεται ὡς ἐχθρός μας, λόγῳ προπαγάνδας καὶ τῆς συστηματικῆς μας ἐκπαιδεύσεως, στὸ νὰ περιορίζουμε τὸ ὁπτικό μας πεδίον ἔως ἐκεῖ ποὺ μᾶς ὅρισαν ἄλλοι κι ὄχι ἔως ἐκεῖ ποὺ πράγματι δύναται νὰ φθάσῃ.

Ἐξηγοῦμαι.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ ὅποιο θρήσκευμά του (χριστιανός, δωδεκαθεϊστής, μουσουλμάνος) ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ θέτει ἐπάνω ἀπὸ τὴν Πατρίδα τὸ ὅποιο θρήσκευμά του, διότι ἤ εἶναι ἔμμισθος πράκτωρ ἤ εἶναι στρατευμένος ἠλίθιος.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ὁποιανδήποτε ἰδεολογία, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ θέτει τὴν ὁποιανδήποτε ἰδεολογία ἐπάνω ἀπὸ τὴν Πατρίδα.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου αὐτὸς ποὺ ἀνήκει σὲ κάποιαν ὁμάδα, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τοποθετεῖ τὰ συμφέροντα τῆς ὁμάδος του ἐπάνω ἀπὸ τὴν Πατρίδα.
Κι αὐτὸς ὁ, πραγματικός, ἐχθρός μας εἶναι κατὰ κύριον λόγον ἔμμισθος πράκτωρ, ἀκολουθούμενος πιστὰ ἀπὸ λοβοτομημένους καὶ προθύμους ἠλιθίους.

Δὲν εἶναι ἐχθρός μου ὁ κάθε ξένος, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ὑπηρετεῖ ξένα συμφέροντα εἰς βάρος μου.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου ὁ ἀδιάφορός μου γείτων, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἀδιάφορος γείτων ποὺ θέτει τὴν …νιρβάνα του ἐπάνω ἀπὸ τὸ κοινὸ καλό, τὸ ἀπόλυτον Δίκαιον καὶ τὴν Ἐλευθερία τοῦ συνόλου.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου ὁ ἀνεγκέφαλος δημοσιοκάφρος, ποὺ παπαγαλίζει ἀδιακρίτως ὅσα τοὺ σερβίρουν ὡς εἰδήσεις, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ γνωρίζει πὼς παπαγαλίζει εἰς βάρος τοῦ συνόλου, μὲ ἴδιον ὄφελος.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου ὁ κάθε ἀνεγκέφαλος δημόσιος ὑπάλληλος, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ δημόσιος ὑπάλληλος ποὺ θὰ ὑπερασπισθῇ, εἰς βάρος τοῦ συνόλου, τὴν θέσιν του καὶ τὴν βολή του καὶ τὴν ἁρπακτή του.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου αὐτὸς ποὺ διδάσκει ὑποταγή, διότι δὲν ἀντιλαμβάνεται τὸ ἔγκλημα ποὺ διαπράττει. Ἐχθρός μου εἶναι ὁ στρατευμένος διδάσκαλος στὰ συμφέροντα τῆς ὁποιασδήποτε στοᾶς ἢ κομματικῆς γραμμῆς ἢ τῆς …τσέπης του, στρεφόμενος συνολικῶς κατὰ τῆς Ἐλευθερίας καὶ αὐτοδιαχειρίσεως τοῦ συνόλου.
Δὲν εἶναι ἐχθρός μου ὁ βλὰξ ποὺ μιμεῖται καταστροφικὲς καὶ ἀποδομητικὲς συμπεριφορές. Ἐχθρός μου εἶναι αὐτὸς ποὺ κατευθύνει τὸν βλάκα σὲ αὐτὲς τὶς συμπεριφορές.

Κι αὐτὰ εἶναι μερικὰ ἀπὸ ὅσα θὰ πρέπη νὰ μᾶς ἀπασχολήσουν.
Ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἄλλες παράμετροι, γιὰ νὰ ἀποφασίσουμε νὰ σηκώσουμε μίαν σπάθα, ἔτσι, ἀδιακρίτως καὶ σαρωτικῶς.

Ἐπὶ πλέον τῶν παραπάνω καλὸ εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε ἀκόμη μίαν ἀλήθεια.
Καιρὸς εἶναι νὰ ξεκινήσουμε νὰ ἀποδομοῦμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐκπαίδευσαν γιὰ νὰ θεωροῦμε «ἱερὰ καὶ ὅσια» ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀπὸ κοινοῦ ἐμεῖς, ὁ μπενοβούβαλος, οἱ κάθε μορφῆς τσριπροκαμμένοι, οἱ βενιζελικοὶ ἀπόγονοι κάθε εἴδους, ὁ ὀμπάμιας, ὁ τραμπ-άκουλας καὶ ἡ μέρκελ, ἀλλὰ καὶ κάθε …«πεπολιτισμένος» αὐτοῦ τοῦ κόσμου ὑπερασπίζεται. Ὅσο ἐμεῖς κι αὐτοὶ θεωροῦμε πὼς ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπισθοῦμε τὶς ἴδιες ἀξίες καὶ τὰ ἴδια πρότυπα, τόσο θὰ παραμένουμε παγιδευμένοι στὶς φυλακές μας.

Ξεκινᾶμε λοιπὸν ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ… Τὰ ἁπλούστερα…
Ὄχι ἀπὸ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ ἐχθρός μου (ποὺ κι αὐτὸ ὀφείλω σιγὰ σιγὰ νὰ τὸ ἀναγνωρίσω), ἀλλὰ ἀπὸ τὸ τὶ ὀφείλω καὶ πρέπει νὰ ὑπερασπισθῶ. Θεωρώντας τὴν …«ἀλήθεια μας» ὡς μονόδρομο, καταλήγω νὰ ὑπερασπίζομαι τὸν δυνάστη μου καὶ τὴν δουλεία μου καὶ οὐδέποτε τὴν Ἐλευθερία μου. Ἀνα-θεωρώντας ὅμως τὴν …«ἀλήθεια μας» ἀπὸ μονόδρομο, ἀλλάζουμε τὶς ὀπτικές μας, ἐπεκτείνουμε τὰ ὅρια καὶ ἀνατρέπουμε τὶς δομὲς ποὺ ἔχουν στηθεῖ εἰς βάρος μας…
Καὶ τότε, μόνον τότε, μποροῦμε καὶ τοὺς πραγματικούς μας ἐχθροὺς νὰ διακρίνουμε καὶ νὰ τοὺς πολεμήσουμε καὶ νὰ τοὺς νικήσουμε. Ἡ σπάθα δὲν σηκώνεται ἔτσι, ἀδιακρίτως, διότι ἔχει πάρα πολλὲς πιθανότητες νὰ κτυπήσῃ τοὺς σημαντικοὺς καὶ τοὺς ἀναγκαίους  μας συντρόφους. Ἡ σπάθα σηκώνεται ὅταν πρέπει, ἐκεῖ ποὺ πρέπει καὶ κατὰ αὐτῶν ποὺ πρέπει.
Γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα ὅμως ἐπακριβῶς τὸ «πρέπει» ἀπαιτεῖται ἐπὶ τέλους νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐμεῖς τὸ ποιοὶ εἴμαστε, τὸ τὶ πρέπει νὰ μάθουμε καί, κατόπιν αὐτῶν, τὸ τὶ πρέπει νὰ κάνουμε!!!

Θά μπορέσουμε;
Ναί, θὰ μπορέσουμε διότι πλέον πλησιάζουμε σὲ ἐκεῖνο τὸ χρονικὸν σημεῖον ποὺ μόνον ἡ Ἀνάγκη θὰ ὁδηγῆ τὰ βήματά μας.
Θὰ τὰ κατανοήσουμε ὅλοι, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἐὰν ἐπιθυμοῦμε νὰ κτίσουμε Πατρίδα καὶ νὰ ἐπιβιώσουμε.

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply