Οἰκόπεδο μὲ δόσεις…
μία δραχμή… μία στάλα αἷμα…
καὶ μετὰ τουβλάκι τουβλάκι νὰ σηκώνῃς τοίχους…
μάννα, πατέρας, παιδιά, ὅλοι μὲ τὸ πηλοφόρι λὲς καὶ ἦσαν ἄριστοι οἰκοδόμοι…
χωρὶς κολῶνες… γιὰ νὰ πέφτῃ στὸ πρῶτο κούνημα ἑνὸς σεισμοῦ…
ὅπως ἔπεφταν καὶ τὰ ὄνειρα τῆς καταραμένης γενεᾶς…
γιατὶ οἱ κολῶνες ἤθελαν καὶ ἄδεια καὶ ἡ ἄδεια ἦταν τῶν ἡμετέρων… ἤ τῶν φραγκάτων…
τουβλάκι τουβλάκι…
«μία στέγη νὰ σκεπάσουμε τὰ κεφάλια μας» ἔλεγαν οἱ παλιοί…
μία στέγη ποὺ τὴν κυνηγοῦσαν κράτος, ἀστυνόμοι κι ἀνέχεια…
ἔτσι φυτεύθηκε βαθειὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ Ἕλληνος τὸ θέμα «σπίτι»…
καὶ τώρα, μὲ τὶς εὐλογίες ξεφτιλισμένων «ἐκλεκτόρων» οἱ γεματοκοιλιάδες ἐκλεγμένοι, σὲ βαθειὰ συνεννόηση μὲ τοὺς τραπεζίτες (τους) τὰ μοιράζουν ἀντὶ πινακίου φακῆς στὰ διεθνῆ funds, πίνοντας ἰσόποσα τὸ αἷμα τῶν φουκαράδων στὰ κολωνάτα ποτήρια τους…
καὶ στὸ βάθος… ἕνα κτίριο κιτρινισμένο σὰν σάπιο μῆλο φιλοξενεὶ τὰ vampire τῆς πολιτικῆς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἀπὸ ἄκρα δεξιὰ μέχρι ἄκρα ἀριστερά, ποὺ τσεπώνουν τὸν μισθὸ ὡς ἀποζημίωση τῶν ὑπηρεσιῶν τους πρὸς τρίτους, σφυρίζοντας κλέφτικα ἀνάμεσα σὲ καπνοὺς ἀπὸ μολότωφ καὶ τσίκνα κρέατος στὸ βρώμικο τραπέζι τους στὰ Κολωνάκια, περιμένοντας τοὺς ξεφτιλισμένους ἐκλέκτορές (τους) νὰ τοὺς ξανά-ἐπιδοτήσουν μὲ αἷμα καὶ βλακεία… καὶ τὰ funds νὰ τοὺς δόσουν τὴν μίζα τους…
Χάνω τὸ σπίτι μου…
ἕνα ὅπλο ῥὲ παιδιά… δέν ὑπάρχει ἕνα ὅπλο;..
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.