Διαβάζοντας γιὰ τὸ νέο μνημόνιο, μοῦ ἔκαναν μερικὰ πράγματα ἐντύπωση.

• Τὰ μέτρα εἶναι 95% φόροι καὶ 5% κόψιμο δαπανῶν. Αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον νὰ ὁδηγήσῃ κάπου. Ἡ λογικὴ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ὅτι προσπαθοῦμε γιὰ ἐπενδύσεις καὶ γιὰ δουλειὲς ἰδιωτικῆς οἰκονομίας. Αὐτὸ ποὺ κάνουμε τώρα εἶναι
  — ἁπαλλοτριώνουμε σπίτια καὶ οἰκόπεδα μὲ ΕΝΦΙΑ καὶ ἀποποιήσεις κληρονομιᾶς.
  —κάνουμε δήμευση καταθέσεων μὲ φόρους ποὺ δεν εἶναι δυνατὸν νὰ πληρωθοῦν, πόσο μᾶλλον κάποιος νὰ ἐπενδύσῃ ἐπὶ πλέον.
  —σὲ ἀντίμετρο δίδουμε ψίχουλα ἐλεημοσύνης, προσλαμβάνουμε μετακλητοὺς δεκάδες χιλιάδες καὶ ὑποσχόμεθα θέσεις συμβασιούχων.

Ἀκριβῶς δηλαδὴ ὅ,τι ἔχει στὸ μυαλό του ἕνα μαρξιστικό, οἰκονομικὸ ἐπιτελεῖο, μεγαλωμένο μὲ τσιτάτα τῆς ΚΝΕ γιὰ τὸν καπιταλισμό.

Θὰ πάρουμε λεφτὰ ἀπὸ τοὺς «πλουσίους», θὰ δημεύσουμε τὰ ἀκίνητα μὲ τοὺς φόρους καὶ θὰ δόσουμε ἐλεημοσὺνες στοὺς φτωχοὺς γιὰ νὰ μᾶς ψηφίζουν.
Τοὺς φτωχοὺς ποὺ ἐμεῖς φτιάχνουμε, μὴν ἀφήνοντάς τους νὰ δημιουργήσουν πλοῦτο.
Ἕνας Μαδοῦρο δηλαδή, μόνον ποὺ δὲν ἔχουεμ τὴν δραχμή, γιὰ νὰ ἔλθῃ καὶ νὰ «δέσῃ».

Κτυπᾶμε ἐλευθέρους ἐπαγγελματίες, ἰδιωτικοὺς ὑπαλλήλους καὶ ἐταιρείες, συντηροῦμε τοὺς ψηφοφόρους μας τοὺς χαμηλοσυνταξιούχους καὶ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους, ἐνῶ κλείνουμε τὸ μάτι στοὺς ἀνέργους γιὰ κάποιαν θεσούλα.  
Ὅλα αὐτὰ θὰ ὁδηγήσουν σὲ 100 εὐρῶ σύνταξη καὶ 300 εὐρῶ μισθοὺς στὸ Δημόσιο. Δὲν παράγεται πλοῦτος. Ἁπλᾶ δημεύεται ὁ πλοῦτος. 
Ἐπίσης δὲν ὑπάρχουν ἄλλα δανεικά.  Ὁλο αὐτὸ τὸ στρεβλὸ μοντέλο, χωρὶς ἐνέσεις δανεικῶν, ἔχει ἡμερομηνία λήξεως.

• Κατάφεραν καὶ τοὺς ἔπεισαν τὰ μέτρα νὰ τὰ λάβῃ ἡ ἐπομένη κυβέρνησις, ποὺ ἐλπίζει νὰ εἶναι παρένθεσις τῆς ΝΔ. Τὸ ΠΑΣΟΚ παραπαίει, 180 βουλευτὲς γιὰ Πρόεδρος Δημοκρατίας μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εὑρεθοῦν.

Τὰ μέτρα ὅμως εἶναι ἀπαραίτητα νὰ ληθφοῦν, ὅσο γίνεται νωρίτερα. Ὅσο ἀργότερα τὰ παίρνεις, τόσο χειρότερα εἶναι. Τὸ καταλάβαμε πιά. Αὐτὴ ἡ τακτικὴ τοῦ «δὲν μὲ νοιάζει ἡ χώρα ἀλλὰ μὲ νοιάζει ἡ προεκλογικὴ περίοδος»  εἶναι ὅ,τι πιὸ ἀπροκάλυπτο ἔχω δεῖ τὰ τελευταῖα 30 χρόνια. Καὶ ἔχουν περάσει ἀπίστευτοι τύπο ἀπὸ τὴν χώρα τριάντα χρόνια τώρα.

• Ἀπαράδεκτη συμπεριφορὰ ἀπὸ τοὺς τροϊκανούς. Ντροπὴ ποὺ ἐδέχθησαν τέτοια φοροκαταιγίδα καὶ τέτοια μετατόπιση τῶν μέτρων. Προφανῶς καταλαβαίνουν ὅτι ἡ κατάστασις δὲν ἔχει γλυτωμὸ καὶ ἔχουν καὶ τὶς δικές τους ἐκλογὲς γιὰ νὰ νοιασθοῦν. Θέλουν νὰ κλείσουν, ὅπως-ὅπως τὸ πρόβλημα, ἀκόμη καὶ γνωρίζοντας ὅτι εἶναι λάθος ἢ ὅτι ἡ ἄλλη πλευρὰ συμφωνεῖ σὲ πράγματα ποὺ δὲν θὰ κάνῃ.

Δὲν ὑπάρχει κάποια ἐλπὶς ἀνακάμψεως ἔτσι.
Κάνουν περικοπὲς σὲ μερικὲς δεκάδες ἑκατομμύρια, γιὰ ἀνέργους, πολυτέκνους, ὑγεία κλπ, ἐνᾦ τὰ μεγάλα νούμερα εἶναι στὸ ἀσφαλιστικὸ καὶ στὸ Δημόσιο. Ἀλλα αὐτὰ ἴσα ποὺ τὰ ἔξυσαν.

Ἀνάπτυξις μὲ δέκα ἰδιωτικοποιήσεις μεγάλων ΔΕΚΟ δὲν θὰ ἔλθη. Θέλει δημιουργικὸ σὸκ ἡ Ἑλλάς, θέλει εὐκαιρίες, ἐλαφρύνσεις, ἐπενδύσεις. 

Θὰ τὸ ξαναπῶ ἄλλη μία φορά, ἂν μπορεῖτε μεταναστεύστε. Θέλουμε δέκα χρόνια μόνον γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ πρόβλημα. Μπλέξαμε πολύ, μὰ πάρα πολὺ ἄσκημα.

Δημήτρης Παπαγιαννίδης

ΥΓ. Μπορεῖ νὰ εἶμαι δημόσιος ὑπάλληλος ἀλλὰ  ξέρω τὴν δουλειὰ στὴν ἀγορὰ ἐφ΄ ὅσον προέρχομαι ἀπὸ οἰκογένεια ποὺ δούλευε 16 ὧρες τὴν ἡμέρα, μαζὺ καὶ τὰ Σαββατοκύριακα, γιὰ νὰ μὲ μεγαλώσῃ καὶ νὰ μὲ  σπουδάσῃ. Ἀγωνιῶ γιὰ ὅλην τὴν χώρα καί, κατ’ ἐπέκταση, γιὰ τὸν δικό μου μισθὸ καὶ τὴν σύνταξη τῶν γονέων μου. Ὄχι τὸ ἀνάποδο, Ὄχι πρῶτα, πάσῃ θυσίᾳ, καταστρέφοντας τὰ ὑπόλοιπα. Γιατὶ ἔτσι βυθίζεται τὸ πλοῖο καὶ εἶμαι κι ἐγὼ ἐπάνω του.

Υ.Γ.2. Μὲ ἔχουν βρίσει ὡς ἐργαζόμενο χωρὶς ταξικὴ συνείδηση. Ὅτι δὲν ξέρω ποιὰ εἶναι ἡ τάξις μου καὶ τὸ συμφέρον μου. Τὸ θεωρῶ κοπλιμέντο.

εἰκὼν