Θά πληρώση κάποτε ἡ Τουρκία γιά τά ἐγκλήματά της;

Ποιός θά καθήση τήν Τουρκία στό σκαμνί γιά ἐγκλήματα πολέμου τό 1974 στήν Κύπρο;;;

«Τί εἶναι γκιαούρης στρατιώτης; Σοικτῆρ… ἐκτελέστε τον…»

Ὁ Μιθριδατισμὸς ποὺ σκοπίμως ἐκαλλιεργήθη ἐπὶ 40+ χρόνια στὸ νησὶ ἀλλὰ καὶ στὸν μητροπολιτικὸ Ἑλληνικὸ χῶρο, ἔγινε ἡ αἰτία νὰ εἴμαστε ὅλοι θεατὲς σὲ ἕνα ἀποκρουστικὸ θέαμα: Νὰ βλέπουμε καὶ νὰ μαθαίνουμε ὅτι ἀδήλωτοι αἰχμάλωτοι πολέμου Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ ἐκ κυρίως Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐκ Κύπρου, ἐξετελέσθησαν ἐν ψυχρῷ μὲ μίαν σφαίρα στὸ κεφάλι καὶ πλέον νὰ τὸ θεωροῦμε κάτι …ἁπλᾶ «γνωστό».

– «Δὲν μᾶς λὲς καὶ κάτι καινούργιο «ῥὲ κουμπάρε καλαμαρά»! ἡ γνωστὴ πλέον ἐπῳδὸς ὅταν ἀναφέρῃς ὅτι ἀνευρέθη καὶ ἄλλο κρανίο μὲ μίαν τρύπα ἀπὸ σφαίρα.
Ναὶ δὲν σᾶς λέω κάτι καινούργιο. Ἔχει γίνει πλέον ῥουτίνα. Ἴσως γιὰ αὐτὸ νὰ μὴν δίδῃ καὶ σημασία πλέον κάποιος.

Ὁ ὁρισμὸς τοῦ Μιθριδατισμοῦ.
Τότε ποὺ ὁ Μιθριδάτης, φοβούμενος νὰ μὴν τὸν δηλητηριάσουν οἱ σφετεριστὲς τῆς ἐξουσίας του, ἔπινε κάθε ἡμέρα καὶ ἀπὸ λίγο δηλητήριο, ποὺ δὲν ἦταν μὲν θανατηφόρο, ἀλλὰ βοηθοῦσε τὸν ὀργανισμό του νὰ συνηθίζῃ καί, βέβαια, νὰ ἀντέξῃ μίαν ἰσχχυρὰ δόση δηλητηρίου, ἐὰν κι ὅποτε κάποιος θὰ ἐπεχειρουσε νὰ τὸν δηλητηριάσῃ.

Ἔτσι καὶ ἐμεῖς. Καὶ στὴν μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὴν Κύπρο.
Συνηθίσαμε. Βολευθήκαμε μὲ μίαν ἁπλῆ καὶ μόνον φράση: «τί ἄλλο περίμενες ἀπό Τούρκους. Καί τό ’22 τά ἴδια δέν ἔκαναν στήν Σμύρνη;!»

Ἔχοντας διαβάσει περίπου 180 βιβλία-ἔρευνες καὶ μαρτυρίες γιὰ τὸ 1922 στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ βέβαια ἄλλα τόσα γιὰ τὸ 1974 στὴν Κύπρο, κατέληξα στὸ ἴδιο συμπέρασμα μὲ τὸν Βίκτωρα Οὐγκῶ: «Παντοῦ φωτιὰ καὶ θάνατος. Ἀπὸ ἐδῶ ἐπέρασαν Τοῦρκοι!»

Καὶ δυστυχῶς τὸ 1974, οἱ «ἀδελφοί» κάποιων στὸ νησὶ (σ.σ. δὲν ἑξαιρῶνται οἱ Τουρκοκύπριοι γιὰ ἐν ψυχρῷ ἐκτελέσεις ἀδηλώτων Ἑλλήνων αἰχμαλώτων πολέμου καὶ ἐκ μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ Κυπρίων), συνεπικουρούμενοι ἀπὸ τοὺς Τούρκους ὁμοεθνεῖς τους εἰσβολεῖς, ἔδειξαν ὅτι ὅπως τὸ DNA τοῦ Ἕλληνος παραμένει ἀπαράλλακτο στοὺς αἰῶνες, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ DNA τῶν Τούρκων. Τῶν ἐπιδρομέων (τουρκικὰ Ἀκιντζήδων) τῆς Ἀσιατικῆς Στέππας (σ.σ. Akinci στὰ τουρκικὰ σημαίνει «Ἐπιδρομεύς»… τυχαῖον;;;).

Καὶ ἐξηγοῦμαι.
Ὁ ὅρος «Αἰχμάλωτος Πολέμου» (P.O.W.) μὲ βάση τὴν Συνθήκη τῆς Γενεύης, εἶναι πρόσωπον ἱερόν. Εἶναι ὁ ἀντίπαλος ποὺ ἔριξε τὸ ὅπλο του στὰ πόδια σου, ἐγκαταλείποντας πᾶσα περαιτέρω ἐχθροπραξία. Ὀφείλεις ἐσὺ ὁ στρατιωτικός, ποὺ τὸν συνέλαβες, νὰ τοῦ παράσχῃς κάθε περίθαλψη, ἐὰν εἶναι τραυματίας ἢ νὰ τοῦ στερήσῃς τὴν ἐλευθερία κινήσεων καὶ μετακινήσεων, σὲ ἕνα ἀνθρώπινο ὅμως περιβάλλον.
Ὑπάρχουν μάλιστα καὶ εἰδικὲς προβλέψεις γιὰ γυναῖκες αἰχμαλώτους, ποὺ ὅπως καὶ νὰ τὸ δοῦμε, ὑπάρχουν πολλὲς ἰδιαιτερότητες λόγῳ τοῦ φύλου τους.

Ὁ σκοπὸς τῆς φυλακίσεως (στερήσεως ἐλευθερίας) εἶναι γιὰ νὰ μὴν μπορέσῃ ὁ αἰχμάλωτος στρατιώτης, νὰ ἐπιστρέψῃ στὶς γραμμές του, νὰ ἐπανεξοπλισθῇ καὶ νὰ ξαναπολεμήσῃ ἐναντίον αὐτῶν ποὺ τὸν εἶχαν συλλάβη καὶ ὄχι γιὰ νὰ τιμωρηθῇ ἐπειδὴ ἔκανε τὸ καθῆκον του ἀπέναντι στὴν Πατρίδα του, στὴν οἰκογένειά του καὶ στοὺς ὁμοεθνεῖς του.

Στὴν Γενεύη τῆς Ἐλβετίας στὶς 27 Ἰουλίου τοῦ 1929, ὑπεγράφησαν δύο Συμβάσεις. Καὶ οἱ δύο ἀποτελοῦσαν, ἐπικαιροποίηση ἄλλων συμβάσεων τοῦ 1914 καὶ τοῦ 1915. Τὶς συμβάσεις ὑπέγραψαν καὶ ἡ Ἑλλάς, ἀλλὰ καὶ ἡ Τουρκία, διὰ τῶν κ.κ. Ρ.Ῥαφαὴλ καὶ Σ.Βενιζέλου (Ἑλλάς) καὶ Dr.H.Abdulkadir, M.Nusret καὶ Dr.A.Mukhtar (Τουρκία).[1]

Οἱ Συνθῆκες αὐτὲς ἦσαν οἱ ἑξῆς:

  1. «Συνθήκη Γενεύης γιὰ τὴν βελτίωσιν τῆς τύχης τῶν τραυματιῶν καὶ ἀσθενῶν, τῶν ἐν ἐκστρατείᾳ στρατευμάτων» καὶ
  2. «Ἡ Σύμβασις πρὸς τὴν συμπεριφορὰν ἀπέναντι τῶν αἰχμαλώτων πολέμου».

Οἱ ἀνωτέρω Συμβάσεις ἐπεκυρώθησαν ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο τὸ 1934 καὶ ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ Ἐθνοσυνέλευση τὸν ἴδιο χρόνο.

Στὴν 2α Σύμβαση, στὸ Κεφάλαιο Ι καὶ τὶς Γενικὲς Διατάξεις, τὸ ἄρθρον 2, παράγραφος 1 ἀναφέρει ῥητὰ καὶ κατηγορηματικά:

«Οἱ αἰχμάλωτοι πολέμου εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς ἐχθρικῆς δυνάμεως, οὐχὶ ὅμως τῶν ἀτόμων ἢ τῶν στρατιωτικῶν τμημάτων, ἅτινα ἠχμαλώτισαν αὐτούς».

Μὲ ἁπλᾶ λόγια ὁ ὑπεύθυνος φορεὺς γιὰ τὴν τύχη τῶν αἰχμαλώτων εἶναι ἡ ἴδια ἡ χώρα – δηλαδὴ στὴν περίπτωση τοῦ 1974 ἡ Τουρκία – καὶ ὄχι ὁ τελευταῖος Τοῦρκος στρατιωτικὸς ποὺ τοὺς συνέλαβε.

Στὴν παράγραφο 3 τοῦ ἰδίου ἄρθρου ἀναφέρεται ξεκάθαρα:

«Μέτρα ἀντεκδικήσεων ἀπέναντι εἰς τοὺς αἰχμαλώτους ἀπαγορεύονται».

Στὸν προσηρτημένο Κανονισμὸ τῆς ὡς ἄνω Συμβάσεως (Reglement Annexe’) καὶ στὰ ἄρθρα 2 καὶ 3, περιέχονται ἐνδιαφέροντα σημεῖα, ποὺ ἀφοροῦν ἀποκλειστικὰ στοὺς Κυπρίους Ἀγνοουμένους, ἐὰν ληφθῇ ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἀγνοῶνται καὶ γυναῖκες καὶ μικρὰ παιδιά. Tὸ ἄρθρον 2 τοῦ προσηρτημένου Κανονισμοῦ τῆς συγκεκριμένης Συμβάσεως προβλέπει:

«Ὁ πληθυσμὸς ἐδάφους μὴ κατειλημμένου, ὅστις κατὰ τὴν ἄφιξιν τοῦ ἐχθροῦ λαμβάνει αὐτοπροαιρέτως τὰ ὅπλα διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τῶν ἐχθρικῶν τμημάτων, χωρὶς νὰ λάβῃ τὸν καιρὸν νὰ ὀργανωθῇ συμφώνως πρὸς τὸ πρῶτον ἄρθρον (σ.σ. νὰ καταστῇ δηλαδὴ ἔνστολος), θέλει θεωρηθεῖ ὡς ἐμπόλεμος».

Τὸ δὲ ἄρθρον 3 ὁμοίως ἀπὸ τὸν Προσηρτημένο Κανονισμὸ τῆς συγκεκριμένης Συμβάσεως, ἐπεκτείνεται σὲ ἕνα ἄλλο σημαντικὸ σημεῖο, καθ’ ὅσον διευκρινίζει ὅτι:

«Αἱ ‘Ἐνοπλαι δυνάμεις τῶν ἐμπολέμων μερῶν δύνανται νὰ ἀποτελῶνται ἀπὸ μαχητὰς καὶ μὴ μαχητάς. Εἰς περίπτωσιν συλλήψεως ἐκ μέρους τοῦ ἐχθροῦ, τόσον οἱ μὲν ὅσον καὶ οἱ δέ, θεωρῶνται αἰχμάλωτοι πολέμου».

Στὸ ἄρθρον 3 τῆς Συμβάσεως ὁρίζεται ξεκάθαρα τὸ ἑξῆς:

«Οἱ αἰχμάλωτοι πολέμου ἔχουν δικαίωμα: Εἰς τὸν σεβασμὸν τῆς ἀτομικότητός των καὶ τῆς τιμῆς των. Αἱ γυναῖκες ἔχουν δικαίωμα εἰς πάσαν περιποίησιν ὀφειλομένην εἰς τὸ φῦλον των».

Τελειώνοντας τὰ περὶ τῆς Συμβάσεως, θὰ ἀναφέρω ὅτι στὸ ΙΙ Κεφάλαιον, στὸ ἄρθρον 5 καὶ τὴν παράγραφο 3, καθορίζεται ἐπίσης ὅτι:

«Οἱ αἰχμάλωτοι οἵτινες θὰ ἀρνηθῶσι να ὰπαντήσωσι εἰς γενομένην ἀνάκρισιν, δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε νὰ ἀπειληθῶσιν, οὔτε νὰ ὑβρισθῶσιν, οὔτε νὰ ἐκτεθῶσιν εἰς ὀχληρότητας ἢ μειονεκτήματα οἱασδήποτε φύσεως».

Τὸ ΙΙΙ Κεφάλαιο τῆς Συμβάσεως, ἀναφέρεται καὶ αὐτὸ στὰ τῆς αἰχμαλωσίας. Στὸ 1ο μέρος τοῦ ΙΙΙ Κεφαλαίου καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὸ ἄρθρον 8 ὁρίζεται ὅτι :

«Οἱ ἐμπόλεμοι ὑποχρεοῦνται νὰ κοινοποιῶσιν ἀλλήλοις πᾶσαν σύλληψιν αἰχμαλώτων εἰς τὸ πλέον δυνατὸν βραχὺ χρονικὸν ὅριον, διὰ μέσου τῶν Γραφείων Πληροφοριῶν, ὡς ταῦτα εἶναι ὀργανωμένα κατὰ τὸ ἄρθρον 77».

Καὶ τὸ ἄρθρον 79 τοῦ Ι Κεφαλαίου τῆς Συμβάσεως ὁρίζει ὅτι:

«Κεντρικὸν Πρακτορεῖον Πληροφοριῶν, ἐπὶ τῶν αἰχμαλώτων πολέμου, θέλει ἰδρυθεῖ εἰς οὐδετέραν χώραν κλπ».

Μέχρι ἐδῶ ὅλα ἀντιληπτὰ νομίζω σὲ σχέση μὲ τὸ Νομικὸ Πλαίσιο ποὺ ἴσχυε καὶ εἶχε ἀποδεχθῆ ἡ ἰδία ἡ Τουρκία, κατὰ τὴν Εἰσβολή της στὸ νησί, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 καὶ κατὰ τὶς ἐχθροπραξίες μέχρι τὴν 18η Αὐγούστου τοῦ ἰδίου ἔτους.
Ἕνα Νομικὸ πλαίσιο ποὺ ξεκάθαρα ἀναφέρει:

«Οἱ ἐμπόλεμοι θέλουν ἀμοιβαίως κοινοποιήσει τὰ ὀνόματα τῶν τραυματιῶν, ἀσθενῶν, νεκρῶν περισυλλεγέντων ἢ ἀνακαλυφθέντων γιὰ τὴν ἐξακρίβωσιν τῆς ταὐτότητός των.

Θὰ καταρτίσωσι καὶ θὰ μεταβιβάσωσιν ἀμοιβαίως τὰ πράξεις θανάτου.

Θὰ περισυλλέξωσι καὶ ἀποστείλωσιν ἀμοιβαίως ἅπαντα τὰ εἴδη ἀτομικῆς χρήσεως, τὰ ἀνευρεθέντα ἐπὶ τῶν πεδίων τῆς μάχης ἢ ἐπὶ τῶν νεκρῶν καὶ εἰδικῶς τὸ ἥμισυ τῆς πλακὸς ταὐτότητος, τοῦ ἑτέρου ἠμίσεως παραμένοντος προσδεδεμένου ἐπὶ τοῦ πτώματος.

Ἅμα τῷ πέρατι τῶν ἐχθροπραξιῶν θὰ ἀνταλλάξωσιν καταλόγους τῶν ταφῶν καὶ τῶν νεκρῶν τῶν ἐνταφιασθέντων εἰς τὰ νεκροταφεία των ἣ ἀλλαχοῦ».

Γίνεται πλέον ἀντιληπτὸν τοῖς πᾶσι, ὅτι ἡ Τουρκία κατὰ τὴν Εἰσβολὴ τοῦ 1974 καὶ τὸν Πόλεμον σὲ δύο φάσεις (Ἀττίλας Ι καὶ Ἀττίλας ΙΙ) τὸν ὁποῖο ἐπηκολούθησε, δὲν ἐτήρησε οὔτε κατ’ ἐλάχιστον, ὅ,τι καὶ ἡ ἰδία ὑπέγραψε στὴν Γενεύη ἀπὸ τὸ 1929,  γεγονὸς ποὺ αὐτομάτως καὶ αὐτοδικαίως ἀποτελεῖ ἔγκλημα πολέμου!
Εἶναι ἕνα ἔγκλημα ποὺ ναὶ μὲν μπορεῖ νὰ ἐκδικασθῇ καθ΄ ἔκκλησιν (δηλαδὴ μὲ προσφυγὴ τοῦ ἐνδιαφερομένου ἐναντίον της) ἀλλὰ ποὺ ὁ Πεπολιτισμένος (κατ’ ἐπίφασιν) Κόσμος, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε στείλη στὸν Εἰσαγγελέα τῆς Χάγης ἤδη ἀπὸ τὸ 1975.
Καὶ αὐτὸ διότι ἐκ γραπτῶν καὶ προφορικῶν μαρτυριῶν, ἀκόμη καὶ Τούρκων ἢ Τουρκοκυπρίων [2], ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὶς ἀνθρωπολογικὲς γνωματεύσεις τῶν Ἰνστιτούτων Γενετικῆς σὲ διάφορες χῶρες, προκύπτει ἀναμφισβήτητα, ὅτι σχεδὸν ὅλοι οἱ εὑρεθέντες σὲ ὁμαδικοὺς τάφους Κύπριοι καὶ ἐκ μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος νεκροί, στρατιωτικοὶ ἢ πολῖτες, ἔφεραν τρῦπα εἰς τὸ κρανίο, ξεκάθαρη ἀπόδειξις τῆς ἐν ψυχρῷ ἐκτελέσεως [3].
Καὶ κάποιος ποὺ ἐκτελεὶ ἐν ψυχρῷ αἰχμαλώτους εἶναι ἐγκληματίας πολέμου!!!

  • Μήπως ἡ Τουρκία ἐσεβάσθη τήν τιμή καί τήν ὑπόληψη τῶν αἰχμαλώτων της, ἰδίως δέ αὐτῶν πού μετέφερε στίς Στρατιωτικές φυλακές τῶν Ἀδάνων, τῆς Ἀμασείας καί ἀλλοῦ;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τούς ὑποχρεωτικούς πρός αὐτήν ὅρους σιτίσεως, διαμονῆς καί ὑγιεινῆς τῶν ὑφ’ αὐτῆς αἰχμαλώτων;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τούς αἰχμαλώτους, μὴ ἐνστόλους, πού κατετάγησαν γιά νά ὑπερασπίσουν τά χωριά καί τά σπίτια τους;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τούς τραυματίες αἰχμαλώτους;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τίς αἰχμαλώτους ἤ ἐγκλωβισθεῖσες γυναῖκες;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τό ἐδάφιον τῆς Συμβάσεως πού ἀναφέρεται στήν ὑποχρεωτική ἀνταλλαγή πληροφοριῶν ἐπί τῆς ταὐτότητος τῶν αἰχμαλώτων;
  • Μήπως ἐσεβάσθη τόν Διεθνή Ἐρυθρό Σταυρό;
  • Μήπως ἐδήλωσε τούς Αἰχμαλώτους; Ἤ τούς περιέφερε ἀδηλώτους ἀπό χωρίου εἰς χωρίον  στό ἐσωτερικό τῆς Τουρκίας [4] καθιστώντας τους αὐτομάτως ἀδηλώτους αἰχμαλώτους ἤ, καλλίτερα, ἀγνοουμένους;;;

Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἐσεβάσθη κάτι ἡ Τουρκία, ποὺ εἶναι ἕνα Κράτος τὸ ὁποῖον χρησιμοποιεῖ τὶς Συμβάσεις κατὰ τὸ δοκοῦν.
Τί μᾶς συμφέρει ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης; Τὸ ὑποστηρίζουμε.
Τί δέν μᾶς συμφέρει; Τὸ …παρακάμπτωμεν!!!
Τὸ ἴδιο καὶ στὴν Συνθήκη τῆς Γενεύης γιὰ τοὺς Αἰχμαλώτους Πολέμου.
Τί μᾶς συμφέρει; Τὸ ἀπαιτοῦμε.
Τί δέν μᾶς συμφέρει; Τὸ καταστρατηγοῦμε…

Βέβαια, ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ εἶχε συμβῆ κάτι, ἐάν- λέω ἐὰν – ἀπέναντί της εἶχε μίαν σοβαρὴ Ἐθνικὴ ὀντότητα, μεταφραζομένη σὲ δύο σοβαρὲς Κρατικὲς παρουσίες, τὴν Ἑλληνικὴ καὶ τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία.
Ἀλλὰ ὅταν ὁ ἴδιος ὁ ΥΠΕΘΑ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ ἐξεστόμισε τὴν 1η Νοεμβρίου τοῦ 1975 στὸν ἱερωμένο π.Χριστόφορο Οἰκονόμου, Πρόεδρο τῆς Παγκυπρίου Ἐπιτροπῆς Ἀδηλώτων Αἰχμαλώτων καὶ Ἀγνοουμένων (ποὺ τὸν ἐπεσκέφθη στὸ γραφεῖο του στὴν Ἀθῆνα, ζητώντας του στήριξη), τὴν φράση: «…πρέπει νὰ ἀντιληφθεῖτε ὅτι γεωγραφικὰ ἡ Κύπρος ἀνήκει στὴν Τουρκία», τότε τί περιμένετε νά κάνουν οἱ Τοῦρκοι; [5]

Προσεπάθησαν νὰ σβήσουν τὰ ἴχνη τῶν ἐγκλημάτων τους καὶ εἶχαν ἄπειρο χρόνο γιὰ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα ποὺ κρατᾶ ἤδη 43 χρόνια…

Ἀπόῤῥητα  Ἔγγραφα τῆς Κυπριακῆς ΚΥΠ [6] ποὺ ἐπιβεβαιώνουν, δέκα χρόνια μετὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ 1974, ὅτι ἀκόμη εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν ἐν ζωῇ (ἀναφέροντας καὶ ἀριθμὸ καὶ διαχωρισμὸ σὲ ἐκ μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος καὶ σὲ ἐκ Κυπρου, καθὼς καὶ ἀκριβεῖς τοποθεσίες ποὺ μετεφέρθησαν) Ἀδήλωτοι Αἰχμάλωτοι τῆς Εἰσβολῆς… δηλαδὴ Ἀγνοούμενοὶ (ποὺ μὲ δεδομένο ὅτι δὲν ἔγινε ὁποιαδήποτε ἐνέργεια ὑπέρ τους, γιὰ νὰ μὴν διαταραχθοῦν οἱ Ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, μποροῦμε ἀβίαστα νὰ τοὺς ὀνομάσουμε Ἀγνοηθέντες), ἀποδεικνύουν ὅτι πάντα οἱ Κρατοῦντες σὲ Ἑλληνικὸ καὶ Κυπριακὸ Κράτος ἐγνώριζαν. Ἐγνώριζαν ἀλλὰ ἐθελοτυφλοῦσαν μὲ μίαν ἐμμονικὴ προσμονὴ ἡ Τουρκία νὰ φερθῇ κάποτε ἐπὶ τέλους ὡς πολιτισμένο Κρατος.

Καὶ φθάνω στὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖον ἔγραψα αὐτὸ τὸ ἄρθρο, ἂν καὶ ἀρχικὰ εἶχα προγραμματίση νὰ ἀναφερθῶ σὲ κάποιο ἄλλο θέμα.
Τὴν Πέμπτη 25 Μαΐου 2017 ἐτελέσθη στὴν ΕΛ.ΔΥ.Κ. στὴν Μαλούντα ἡ ἐπιμνημόσυνος δέησις γιὰ τὴν μετακομιδὴ τῶν ταὐτοποιημένων ΕΛΔΥΚαρίων τῆς Μάχης τοῦ Στρατοπέδου της.
Ἀνθστὴς Παπαλάμπρου, Λοχίας Κρητικός, Στρατιώτης Παπαδόπουλος…
Ὀνόματα ὅπως Ἄνθης, Σίννης, Τριανταφυλλίδης, Μπροδῆμας κλπ…

Εὑρέθησαν τὰ ὀστᾶ τους κοντὰ στὸ Κιόνελι, μετὰ τὴν καθίζηση τοῦ ἐδάφους.
Κοντὰ στὸ Στρατόπεδον, ἀλλὰ σὲ ἀπόσταση ἀπὸ αὐτὸ καί, μάλιστα, ἀπὸ τὴν ἀντίθετο κατεύθυνση ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔφυγαν, κατὰ τὴν ἀπαγκίστρωσή τους οἱ ἄνδρες τῶν τριῶν κουτσουρεμένων Λόχων, ποὺ ὑπερασπίζοντο τὸ Στρατόπεδον.
Αὐτὸ ἀπὸ μόνον του προκαλεῖ ἐρωτήματα.

Οἱ ἀπαντήσεις ἦλθαν ἀπὸ τὸν ἀδελφὸ ἑνὸς πεσόντος. Τὸν Νικόλαο Παπαδόπουλο, ἀδελφὸ τοῦ Στρατιώτου τοῦ 4ου Λόχου, Ἰωάννη Παπαδοπούλου, ὁ ὁποῖος ἐμίλησε στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ Alpha Κύπρου, μέσα ἀπὸ τὸ Στρατόπεδο τῆς ΕΛΔΥΚ..
Ἡ Δ.Ε.Α. λοιπόν, ὅπως ὁ ἴδιος ἀνέφερε, τοῦ ἔδειξε φωτογραφίες, ἀπεικονίζουσες τὸ πῶς εὑρέθησαν τὰ ὀστᾶ τοῦ ἀδελφοῦ του. Εὑρέθη δεμένος στοὺς καρπούς, μὲ τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ ἄρβυλά του. Ἀπὸ τὴν ἀνθρωπολογικὴ μελέτη τῶν ὀστῶν ἀποδεικνύεται ὅτι πρὶν ἐκτελεσθῇ μὲ σφαῖρες στὸ κεφάλι κι ἀλλοῦ, εἶχε κτυπηθῆ βάναυσα στὸ στέρνο καὶ στὰ πλευρά.
Ἀπόδειξις ὅτι ὁ ἥρως Γιάννης Παπαδόπουλος εἶχε συλληφθῆ αἰχμάλωτος (δεμένα χέρια) εἶχε βασανισθῆ (κτυπήματα σὲ στέρνο καὶ πλευρά) καὶ ἐκτελεσθῆ (σφαῖρα στὸ κρανίο καὶ ἀλλοῦ). Καὶ ἀκολούθως ἐτάφη χωρὶς νὰ παραδοθῇ στὴν Ἑλληνικὴ πλευρὰ καὶ δίχως νὰ ἐνημερωθῇ ἡ ΕΛΔΥΚ.

Τώρα ὁ ἀδελφὸς ζητᾶ τὶς φωτογραφίες καὶ τὰ κορδόνια ἀπὸ τὴν ΔΕΑ γιὰ νὰ εἶναι ξεκάθαρο ὅτι πρόκειται περὶ Ἐγκληματικῆς Ἐνεργείας τῶν Τούρκων.
Ἡ Δ.Ε.Α. ἀρνεῖτα νὰ τὰ δόσῃ, προφασιζομένη διάφορα!!!
Ἐρωτῶ: ἔχει αὐτό τό δικαίωμα;;;;

Ἤ πράγματι ἰσχύει αὐτό πού μοῦ ἀνέφεραν οἱ φίλοι Ἀνδρέας Κανίκλης καί Βασίλης Χάσκας;
Ὅτι δηλαδή:

«Διερευνητικὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ τοὺς Ἀγνοουμένους (ΔΕΑ) – Στὴν παράγραφο 9 τονίζεται ὅπως οἱ ἔρευνες μείνουν «Αὐστηρῶς Ἐμπιστευτικές» καὶ στὴν παράγραφο 11 ὅτι ἡ Ἐπιτροπὴ ὑποχρεοῦται  νὰ μὴν ἐπιχειρήσῃ νὰ ἀποδόσῃ εὐθύνη γιὰ τοὺς θανάτους οἱωνδήποτε ἀγνοουμένων ἢ νὰ ἐρευνήσῃ τὰ αἴτια τέτοιων θανάτων!».

Ἐὰν ἀληθεύουν ὅλα αὐτά, εἴμαστε κράτος ὀπερέττα…!!!
Μᾶς ἀξίζει ὅ,τι κι ἐὰν μᾶς κάνουν…
Εἴμαστε ἡ ντροπὴ αὐτῶν ποὺ ξεθαύουμε…

Δημητριάδης Κωνσταντῖνος

_______________________________________________________

Παραπομπὲς – Βιβλιογραφία

[1],[5] Ἰ. Βαρνάκου «Οἱ 1619 Ἀγνοούμενοι τοῦ 1974» ἐκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ

[2] Σ. Ἰορδανίδου «Νταλγκά, νταλγκά» ἐκδ. ΛΙΒΑΝΗ

[3] Π.Κασιμάτη «13 Περιστέρια» ἐκδ. ΛΙΒΑΝΗ

[4],[6] Κ.Δημητριάδη «Κύπρος 1974-Ἡ μεγάλη Προδοσία» ἐκδ.ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply