Ἅμα τρυπώσω, τρύπωσα…

Πᾶς καὶ τρυπώνεις ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα.
Συνήθως μέσῳ καθαρῆς προσωπικῆς συναλλαγῆς.

Γιὰ ἕξι μηνάκια στὴν ἀρχή.
Ἔτσι λειτουργεῖ ἡ συγκεκριμένη βιομηχανία.

Μόλις τελειώνῃ ἡ σύμβασις χαλᾶς τὸν κόσμο γιὰ νὰ σὲ κρατήσουν.
Αὐτοὶ ποὺ σὲ ἐτοποθέτησαν σὲ παροτρύνουν νὰ τὸ κάνῃς.

Μέσον πιέσεως γιὰ τὸ δικαίωμα στὴν ἐργασία τὸ ὀνομάζουν.

Ἐὰν στὸν μεταξύ ἔχει ἀλλάξη ἡ ἀρχὴ ἔχεις θέμα.
Βλέπετε οἱ καινούργιοι ἄρχοντες θέλουν νὰ κάνουν τὸ ἴδιο μὲ τοὺς δικούς του.
Ἄρα πρέπει νὰ φύγουν οἱ παλαιοί, ποὺ δὲν εἶναι δικοί τους, γιὰ νὰ τρυπώσουν, μὲ τὸ ἴδιον σύστημα, οἱ νέοι δικοί τους.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο κάθε λίγο καὶ λιγάκι ψηφίζεται κι ἕνας νέος νόμος ποὺ διορίζει τοὺς παλαιοὺς «δικούς μας» σὲ μόνιμες καὶ διαρκεῖς θέσεις, ἐπιτρέποντας ταὐτοχρόνως  στοὺς νέους «δικούς μας» νὰ γίνουν συμβασιοῦχοι καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα ἑξάμηνον (ἀκριβῶς κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο) μόνιμοι.
Αὐτὸ στὴν Ἑλλάδα τὸ ὀνομάζουμε πολιτική.

Εἴκοσι πέντε (25) μνημόνια νὰ φέρετε, ἑκατὸ (100) χρόνια χρέη νὰ πληρώνουμε, οὐδέποτε πρόκειται νὰ ξεχρεώσουμε.
Ὁ μηχανισμὸς παραγωγῆς χρέους καλὰ κρατεῖ ἀλώβητος.

Ὅλοι αὐτοὶ ἀμείβονται μὲ διπλάσιο μισθὸ ἀπὸ τὸν ἀντίστοιχο τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέως καὶ θὰ πάρουν σύνταξη στὰ 55, ἐπίσης διπλασία τοῦ ἰδιωτικοῦ.

Κι ὅταν ἔχῃς τὸ θάῤῥος νὰ βγῇς καὶ νὰ τὰ πῇς, ζητῶντας στήριξη καὶ ψῆφο, ἂντὲ νὰ εὑρεθοῦν 2-3 χιλιάδες ἀκόμη «τρελλοὶ» συμπολῖτες σου νὰ σοῦ ποῦν πὼς ἔχεις δίκαιον, κάτι ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, ἀλλὰ εἴμαστε λίγοι.

Βλέπετε οἱ δι΄ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἡμέτεροι-βολεμένοι ἐργαζόμενοι-συνταξιοῦχοι ἔφθασαν νὰ ἀριθμοῦν κοντὰ 4,5 ἑκατομμύρια.

Κατὰ τὰ ἄλλα εὐχόμεθα νὰ μὴ καταῤῥεύσῃ τὸ σύστημα καὶ δοῦμε τὴν ἀπέραντο πτώχεια!
Νὰ καταῤῥεύσῃ τὸ ἄτιμο, νὰ βάλουμε σειρὰ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἢ νὰ πάρουμε τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀπόφαση νὰ φύγουμε, νὰ ξεμπερδεύσουμε μία καὶ καλή.

Τέτοιου εἴδιους βιομηχανίες δὲν ξεπαστρεύονται ἀλλοιῶς.
Οἱ ποντικοὶ ἇμα τρυπώσουν τρύπωσαν!

Ἀγαλιώτης Γεώργιος

εἰκὼν