Αὐτὲς τὶς ἡμέρες θρηνοῦν πολλοὶ Ἕλληνες λόγῳ ἐφορίας…
Στὴν κυριολεξία θρηνοὺν…
Θρηνῶ κι ἐγώ… Θρηνῶ, ἂν καὶ τὰ περίμενα…
Ἀλλὰ ὅμως ἄλλο τὸ νὰ τὰ λὲς κι ἄλλο τὸ νὰ τὰ βλέπῃς…
Ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐχόχθησε κοντὰ τριάντα χρόνια, ποὺ «ἔφτιαξε» δουλειὲς καὶ ποὺ «ἔφτιαξε» θέσεις ἐργασίας…

Αὐτὸ εἶναι ὁ σοσιαλισμός…
Ἔτσι γίνεται….
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀριστερά…
Αὐτὴ εἶναι ἡ σοσιαλδημοκρατία…
Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐκσυγχρονισμό…
Αὐτὴ εἶναι ἡ μεταῤῥύθμισις…

Ἡ ἐξουθένωσις τοῦ μεσαίου ἐπιχειρηματία, ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ τοὺς φοροφαγάδες καὶ τὰ στελέχη τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν πολυεθνικῶν ὀργανισμῶν ποὺ συμμετέχουμε, εἶναι κατ ἀρχὴν κλέφτης…
Ἀλλὰ πιὸ οὐσιαστικὰ εἶναι δύσκολο νὰ ἐλεγχθῇ φορολογικά…
…κι ὡς ἐκ τούτου, καλὰ εἶναι νὰ μὴν ὑπάρχῃ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ γραμμὴ τῆς σοσιαλδημοκρατίας ἐδῶ καὶ χρόνια…

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε πέραν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν εἶμαι κλέφτης, πιστεύω ὅτι εἶμαι χρήσιμη οἰκονομικὴ μονάδα, ποὺ μπορεῖ καλλίτερα, φθηνότερα καὶ γρηγορότερα ἀπὸ τοὺς δυσκινήτους ὀργανισμούς, ποὺ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀγοράζουν εὐρωβουλευτές, κομισαρίους, φίρμες, λόμπυ καὶ να μοῦ ὑψώνουν τείχους, γονατίζοντάς με, φορολογώντας με ἔως θανάτου…

Θὰ μποροῦσα εὔκολα νὰ βρίζω τὸν Τσίπρα, τὸν Κατρούγκαλο ἐὰν θέλετε, μὰ καὶ τοὺς σαμαροβενιζέλους, γιὰ τὴν κατάντια μου….
Ὅμως ξέρω ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἁπλᾶ πιόνια τῆς μεγάλης πατρίδος μας.
Τῆς νέας σοβιετίας τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης.

Δὲν στέκω πλέον μόνον ἀρνητικὰ ἀπέναντί της, θεωτητικῶς.
Στέκω ψυῇ τε καὶ σώματι…

Ὅπως λέει καὶ τὸ λαϊκὸ ῥητό: «ἀφοῦ πέθανε ἡ δική μου μάννα, ἂς πεθάνῃ ὁ κόσμος ὅλος…!»

Οὐδεὶς οἶκτος γιὰ ὁποιονδήποτε καὶ γιὰ ὁ,τιδήποτε!!!

«Ἕνας»

είκόνα