Δικαιοσύνη ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ …ἐξυπηρετική!!!

Τὸ project τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, γιὰ συῤῥίκνωση τῆς Δικαστικῆς ἐξουσίας
πρὸς ὄφελος τῆς Ἐκτελεστικῆς – Νομοθετικῆς ἐξουσίας,
ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Πολωνία.

Πλέον τὸ Κοινοβούλιο, δηλαδὴ ἡ κυβερνώσα πλειοψηφία,
θὰ ἐκλέγῃ τὰ μέλη ἐνὸς σώματος «Ἐθνικὸ Συμβούλιο Δικαστῶν»,
μὲ ῥόλο «Ἐπιθεωρήσεως τῆς Δικαιοσύνης»,
ποῦ θὰ μπορῇ ὀποτεδήποτε νὰ ἀπολύῃ δικαστές,
μὴ ἀρεστοὺς στὴν κυβερνώσα πλειοψηφία.

Παράλληλα καὶ μὲ ἄλλον νόμο, τὸ ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης,
θὰ ἐπιλέγῃ τοὺς προέδρους ὅλων τῶν δικαστηρίων.

Σχετικὰ μὲ τὸ τελευταῖο, νὰ θυμηθοῦμε ὅτι στὴν Ἑλλάδα,
τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο διορίζει κατ’ ἐπιλογὴν
μόνον τοὺς προέδρους τῶν ἀνωτάτων δικαστηρίων,
κάτι που ἀπὸ πολλοὺς συνταγματολόγους κρίνεται,
σὰν περιορισμὸς τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς δικαιοσύνης.

Τὸ «πείραμα» ξεκίνησε μὲ τὴν Πολωνία καὶ ἔρχεται καὶ ἐδῶ.

Τὸ «εὐρωπαϊκὸ κεκτημένο» χρειάζεται ἰσχυρὲς κυβερνήσεις,
ποὺ ἀπρόσκοπτα θὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς ἀπὸ τὰ κεντρικά.

Καὶ ἡ Δικαιοσύνη εἶναι ἐμπόδιο σὲ κάθε κυβερνητικὴ αὐθαιρεσία.

Θὰ ἐπικαλεσθοῦν «λαϊκὴ ἐντολή», γιὰ διαφάνεια καὶ ἀποτελεσματικότητα,
γιὰ ἀποφάσεις ποὺ δὲν θὰ …τραυματίζουν τὸ κοινὸ περὶ δικαίου αἴσθημα,
γιὰ ἀξιοπιστία τοῦ δικαστικοῦ συστήματος καὶ κάθαρση στὴν δικαιοσύνη,
μεγιστοποιώντας τὰ ὅποια φαινόμενα διαφθορᾶς
καὶ ἀποδίδοντας γενικευμένη διαφθορὰ σὲ ὅλον τὸν κλάδο.

Καὶ ἔχουν ἤδη κάνῃ τὴν σχετικὴ προεργασία μὲ τὰ παπαγαλάκια τους.

Πολυζωΐδης Ἀθανάσιος

Σημείωσις

Ἀντιγράφω τὴν σχετικὴ …παπαγαλιά,
ἀπὸ τὸν Νῖκο Μωραΐτη:

«Κακά τα ψέμματα. Στην Ελλάδα της Μεταπολιτεύσεως, και ιδίως από το καθεστώς Σημίτη και μετά, διεφθάρησαν τα πάντα. Οι πολιτικοί της μίζας και της Siemens. Οι εκδότες που έγιναν πρώτη εξουσία από τετάρτη γιατί εξαγόρασαν την πρώτη. Πώς θα τη γλύτωνε η δικαιοσύνη;

Στα χρόνια της κρίσεως ο ελληνικός λαός έκανε δύο μεγάλα άλματα: Γκρέμισε το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο 40 χρόνων δημιουργώντας ένα νέο κόμμα εξουσίας. Γκρέμισε και το εκδοτικό κατεστημένο που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Έπαψε να αγοράζει τις εφημερίδες τους, έπαψε να βλέπει τις ειδήσεις τους, κυρίως έπαψε να τις πιστεύει.
Τους δύο μεγάλους πυλώνες διαφθοράς ο λαός τούς συνέτριψε. Έμεινε όμως ο τρίτος. Αδιατάρακτος και ακέραιος: η δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη που αθωώνει ολιγάρχες και οικονομικά ή πολιτικά ισχυρούς. Η δικαιοσύνη που ενοχοποιεί Ηριάννες. Η δικαιοσύνη που δεν απηχεί πια το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η απεικόνιση της δικαιοσύνης ως τυφλής, με δεμένα τα μάτια, είναι ενδεικτική της θέσεως που θα έπρεπε να έχει: Ανεπηρέαστη. Άλλο όμως μία δικαιοσύνη τυφλή και άλλο μία δικαιοσύνη που δεν βλέπει την τύφλα της.

Μακάρι να βρισκόταν σήμερα μία πολιτική εξουσία που θα σαρώσει την διεφθαρμένη, συντηρητική, εκτός τόπου και χρόνου δικαιοσύνη και θα βάλει στην θέση της μία πραγματικά δίκαιη. Όμως η διάκριση των εξουσιών απαγορεύει μία τέτοια παρέμβαση. Μετά την κατάρρευση του παλαιού πολιτικού συστήματος και των μιντιαρχών, οι δικαστές αποτελούν το τελευταίο οχυρό μίας διεφθαρμένης Ελλάδας. Είναι ισχυροί, πανίσχυροι, και αποτελούν τον μοχλό παλινιρθώσεως του παλαιού κράτους που κατέρρευσε. Γι’ αυτό συσπειρώνεται γύρω τους όλο το κατακάθι της πολιτικής ζωής. Γι’ αυτό στέκονται απέναντί τους πια οι πολίτες.»

πηγὴ

καὶ πηγή, πηγὴ γιὰ τὴν Πολωνία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply