Διαιωνίζοντας τὸ μῖσος μέσα ἀπὸ τὶς ἑορτὲς τῶν ἀριστερῶν

Οἱ ἑορτὲς τῶν ἀριστερῶν δὲν εἶναι ἑορτὲς μίσους!!!

Διοργανώνουν ἑορτὲς γιὰ τὸν μακελάρη τῆς Πελοποννήσου καπετᾶν Περδίκα καὶ δηλώνουν: 

«θὰ βγοῦμε νικητὲς καὶ ἂς εἶναι οἱ θυσίες μας βαρειές…».

Ἡ αἱματηρὴ πορεία τοῦ ἐν λόγῳ ἀντάρτου τοῦ ΕΛΑΣ καὶ τοῦ λεγομένου ΔΣΕ, εἶναι γραμμένη σὲ μίαν σειρὰ φιλικῶν του κειμένων, τὰ ὁποῖα εἶναι τόσο ἀντικειμενικὰ καὶ πλήρη, ὥστε νὰ μὴν ἀναφέρονται διόλου στὴν συμμετοχή του στὶς σφαγὲς τοῦ Μελιγαλᾶ, τῶν Γαργαλιάνων καὶ τῆς Πύλου, ἢ στὰ Δεκεμβριανὰ τῶν Ἀθηνῶν.
Εἶναι σὰν νὰ ἐξηφανίσθη μετὰ τὴν σφαγὴ τοῦ λοχαγοῦ Θανάση Οἰκονομοπούλου, τὸ καλοκαίρι τοῦ 1943 στὸ Γαρδίκι γιὰ ἀντεκδίκηση, μέχρι τὴν ἀνοίξη τοῦ 1945, ποὺ φυγοδικοῦσε στὸ Μαίναλο, ἐπικηρυγμένος γιὰ 25 ἑκατομμύρια δραχμές.

Ὁ Πέρδικας νεκρὸς στὴν Μεγαλόπολη:

Μερικὰ  μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ἐνδιάμεσο δράση του, ποὺ ἀποσιωπᾶται ἀπὸ τοὺς θαυμαστές του:

(1). Γαργαλιάνοι, 23 Σεπτεμβρίου 1944, ἑπομένη τῆς νίκης τοῦ ΕΛΑΣ καὶ τῆς εἰσόδου τοῦ στὴν πόλη.
Διηγεῖται ὁ Φώτης Χαρούπας:

«…Τὴν ἄλλην ἡμέρα τό πρωΐ πέρασε ἀπὸ ἐδῶ ἀπ’ ἔξω ὁ Πέρδικας…

Σημείωσις
Ὁ Πέρδικας μὲ τὴν ὁμάδα του εἶχε ξενυκτήσῃ στὸ σπίτι τοῦ Λαμπούση, στὸν Ἀνεμόμυλο, ὄχι πολὺ μακρυὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Χαρούπα.

…Πήγαινε ἐδῶ δίπλα νᾶ δῇ μίαν γνωστή του, τὴν Μαγδαληνὴ Καμπύλη (τοῦ Κατσικάδα ποὺ λέμε). Ὅταν μοῦ εἶπε ὁ Πατρούλιας γιὰ τὸν Μάκη καὶ τὸν Μέμμο, ὅτι τοὺς ἔσφαξαν στὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, μετὰ ἔγινε γνωστὸ ὅτι τοὺς ἔσφαξε ὁ Πέρδικας.
Ὅταν πῆγε στὴν Καμπύλαινα, τὸ ὑποκάμισό του ἦταν γεμάτο αἵματα. Αὐτὴ τοῦ ἔβαλε τὶς φωνές.
– Τί εἶναι αὐτά πού κάνετε, Μῆτσο: Δέν ντρέπεσθε; Σκοτώσατε τὰ παιδιά! Φῦγε ἀπὸ ἐδῶ, δὲν σὲ χαιρετῶ!».

2. Μετὰ τοὺς Γαργαλιάνους ὁ Πέρδικας μὲ τοὺς συντρόφους του ἔφυγαν γιὰ τὸ ἐπίνειον τοῦ Μαράθου.

Καθ’ ὁδὸν γιὰ τὸν Μάραθο τὴν 23η Σεπτεμβρίου, πέρασε ἀπὸ τὸ κτῆμα τοῦ συμπατριώτου του Δημήτρη Κουτσούνη, ἀπὸ τὸ χωριὸ Τρίλοφο (Μπραῆμι) τῆς Μεγαλοπόλεως, ὁ ὁποῖος εἶδε ὅτι τὰ ῥοῦχα του ἦσαν «πνιγμένα» στὸ αἷμα.

Τὰ κτήματα τοῦ Κουτσούνη, στὴν ἀγροτικὴ περιοχὴ Χοχλαστή, μεταξὺ Γαργαλιάνων καὶ Μαράθου, τὰ καλλιεργοῦσε ὁ ἐξάδελφός του Γεώργιος Μαρκόπουλος, ἀπὸ τὸ χωριὸ Τρίλοφο (Μπραῆμι) τῆς Μεγαλοπόλεως, κοντὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ Τρίλοφο (Μπραΐμι) τῆς Μεγαλοπόλεως κοντὰ στὸ Βάγγου τοῦ Πέρδικα.

Ὁ Μαρκόπουλος εἶπε ὅτι «ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέρασε ὁ Πέρδικας μὲ τοὺς συντρόφους του μετὰ τὴν Μάχη τῶν Γαργαλιάνων. Σταμάτησαν στὸ σπίτι ποὺ μέναμε καὶ στὴν γούρνα τοῦ πηγαδιοῦ ἔπλυναν τὰ μαχαίρια τους ἀπὸ τὰ αἵματα.

Σημείωσις
Τὸ γεγονὸς τοῦ πλυσίματος τῶν μαχαιριῶν στὴν γούρνα τοῦ πηγαδιοῦ στὴν Χοχλαστή, ἔχει διασταυρωθῇ καὶ ἀπὸ δύο ἀκόμη πρόσωπα ποὺ ἦσαν τὴν ἡμέρα ἐκείνη στὸ σπίτι ποὺ ἔμενε ὁ Γιώργης Μαρκόπουλος.

(3). Στὸ Κάστρο τῆς Πύλου, 24 Σεπτεμβρίου 1944. Ὁ ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας, ἔχει δεχθῇ τὴν συμφωνία τῶν Πυλίων μὲ τὸν ΕΛΑΣ «νὰ παραδόσῃ τὰ ὅπλα, καὶ ὁ ΕΛΑΣ νὰ μὴν προβῇ σὲ ἐκτελέσεις ταγματασφαλιτῶν ἢ ἀμάχων, οὔτε νὰ γίνῃ πλιάτσικο στὴν Πύλο». Ὁ Στούπας ἔχει ἀνακοινώσῃ τὴν παράδοση στοὺς ὁπλῖτες του, καὶ ἔχει διατάξῃ νὰ ἀνοίξουν οἱ πῦλες τοῦ Κάστρου.
Ἀκολουθεῖ μαρτυρία αὐτόπτου μάρτυρος:

«…ὁ Στούπας εὑρίσκετο κοντὰ στὴν πύλη τοῦ κάστρου, δεξιὰ ὅπως μπαίνουμε, ἔξω ἀπὸ ἕνα μικρὸ γραφεῖο τῆς φρουρᾶς. Καθόταν σὲ μίαν καρέκλα, πίσω ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ τραπέζι, ἐπάνω στὸ ὁποῖο εἶχε ἀποθέσῃ τὸ πηλίκιό του καὶ τὸ πιστόλι του. Ἀριστερὰ ὅπως μπαίνουμε, καὶ σὲ ἀπόσταση 20-25 μέτρα ἀπὸ αὐτόν, ἦσαν ἀκροβολισμένοι οἱ ὁπλῖτες τοῦ Τάγματος ἀσύντακτοι, καθὼς καὶ οἱ ἄμαχοι, γύρω στὰ 500 ἄτομα ὅλοι μαζύ. Χωρὶς προειδοποίηση, καὶ χωρὶς νὰ πῇ οὔτε μία λέξη, σὲ μίαν στιγμὴ πῆρε στὸ χέρι τὸ πιστόλι του καὶ πυροβολήθηκε στὸν κρόταφο. Τὸ σῶμα του παρέμεινε καθισμένο στὴν καρέκλα, καὶ ἐκεῖ τό βρῆκε ὁ Πέρδικας, ὁ πρῶτος ἀντάρτης ποὺ μπῆκε στὸ Κάστρο, λίγα μόλις λεπτὰ μετὰ τὴν αὐτοκτονία τοῦ Στούπα»….

«Ὁ Πέρδικας, μπαίνοντας στὸ Κάστρο, χαιρετοῦσε κουνώντας καὶ τὰ δύο του χέρια, καὶ ἀποκαλοῦσε τοὺς ταγματασφαλίτες καὶ τοὺς ἀμάχους «ἀδέρφια». Ἀφοῦ πλησίασε τὸν νεκρὸ Στούπα, πῆρε ἀπὸ τὸ τραπέζι τὸ πηλίκιό του καὶ τὸ ἐφόρεσε. Μετά, ἔβγαλε ἀπὸ τὸν νεκρὸ τὸ χιτώνιό του, μὲ τὴν κορῶνα καὶ τὸ ἀστέρι τοῦ ταγματάρχου, καὶ τὸ ἐφόρεσε κι αὐτό. Τότε, ἐτράβηξε τὸ μαχαίρι του κι ἔδωσε 5-6 μαχαιριὲς στοὺς ὤμους καὶ στὸ στῆθος τοῦ νεκροῦ Στούπα! Τὸ ἑπόμενο διάστημα ὁ Πέρδικας κυκλοφοροῦσε μὲ τὸ καπέλλο καὶ τὸ χιτώνιο τοῦ Στούπα…».

Νὰ προσθέσω καὶ κάτι ποὺ γράφει ὁ ἱστοριογράφος του Κριμπᾶς, ὁ ὁποῖος φέρει τοὺς γονεῖς τοῦ Πέρδικα νὰ λὲν καὶ τὰ ἐξῇς γιὰ τὸν υἱό τους:

«…«Εἶμαι περίεργος νὰ ἰδῶ τὶ σόι ἄνθρωπος θὰ γίνῃ αὐτὸ τὸ παιδί», ἔλεγε καὶ ξανάλεγε ὁ γέρο-Πέρδικας. Ἡ γυναίκα του, ἡ Θανάσω, εἶπε κάποτε προφητικὰ στὴν ἀδελφή της: «Τόν βλέπεις, Μαγδαληνή, τοῦτον; Θὰ κλείσῃ σπίτια. Θὰ κάψῃ χῶρες καὶ χωριά!» […] τό ἀλάθητο μητρικὸ ἔνστικτο δὲν τὴν ἐγέλασε. Ἡ ἐξέλιξις τῶν γεγονότων τὴν ἐδικαίωσε.»

Ὁ συγγραφεύς, θαυμαστὴς τοῦ Πέρδικα καὶ τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, δὲν φαίνεται νὰ ἀντιλαμβάνετο τὴν τραγικὴ εἰρωνία τῶν γραμμῶν αὐτῶν, ἄν καὶ εἶχαν περάσῃ 50 χρόνια ὅταν τὰ ἔγραφε!

Τελειώνω μὲ ἕνα περίεργο σχόλιο, ποὺ εἶδα νὰ ἐπαναλαμβάνεται δύο-τρεῖς φορὲς στὸ διαδίκτυο:

«ἐν τάξει, δὲν εἶναι καὶ κάτι σοβαρὸ ποὺ ὀργανώνει ἑορτὲς τὸ ΚΚΕ καὶ στήνει μνημεία γιὰ καπετάνιους καὶ μάχες. Πολὺ λίγοι πηγαίνουν, ὅταν τὶς ὀργανώνουν στὰ χωριὰ καὶ στὰ βουνά. Μόνον στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Θεσσαλονίκη μαζεύουν κόσμο».

Εἶναι κάτι κι αὐτό!
Ὅπως τὸ βλέπει κάποιος…

Γιὰ νὰ πεισθοῦν οἱ κάτοικοι τῶν χωριῶν τῆς περιοχῆς Μεγαλοπόλεως, καθὼς καὶ αὐτῶν γύρω ἀπὸ τὸ Μαίναλον, ὅτι μποροῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν στὰ χωριά τους:

Ὁ τρομοκράτης τους ἦταν πραγματικὰ νεκρός!!!

Μπουγᾶς Ἰωαννης

 

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply