Γύφτικα σκεπάρνια

 

Πρωτογνώρισα τοὺς τσιγγάνους ὡς φοιτητὴς στὰ 80s, στὸ ταξείδι μὲ τὴν ἁμαξοστοιχία Ἀθῆνα-Θεσσαλονίκη· τότε ποὺ τὸ ταξείδι διαρκοῦσε ἀπὸ 8-17 ὦρες μέσα σὲ κουπὲ ὀκτὼ (8) ἀτόμων. Συνήθως ἔκανα θαυμάσιες γνωριμίες στὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς πολυώρου ταλαιπωρίας, ἐκτὸς μιᾶς σκοτεινῆς καὶ θυελλώδους νύκτας, ποὺ ἡ βροχὴ ἔπεφτε καταρρακτωδῶς· τότε εἴχα τὴν ἀτυχία νὰ πέσω σὲ κουπὲ μὲ γύφτους, ἐνῶ δὲν μποροῦσα νὰ ἀλλάξω θέση: ἀπίστευτη βρώμα καὶ ἀνυπόφορη βαβούρα. Φίλος μου, κνίτης τότε ποὺ τοὺς δικαιολογοῦσε· σήμερα μένει σὲ μονοκατοικία ἔξω ἀπὸ τὴν Κόρινθο, ἔχουν, δέ, μπουκάρῃ οἱ γῦφτοι σπίτι του δύο (2-3) φορές, τὴν ὥρα ποὺ κοιμᾶται μὲ τὴν οἰκογένειά του — ἔχει πολλάκις ἀναθεωρήσῃ τὶς τότε ταξικὲς ἀναλύσεις του. Στὸν στρατὸ φυσικὰ ἔβγαιναν μαζικὰ Ι5· ἀνίκανοι νὰ ὑπηρετήσουν (δεν εἶχε νόημα ἄλλωστε ἡ θητεία τους).

Μετέπειτα, τοὺς γνώρισα σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις ὡς πελάτες. Σὲ μίαν σοβαρὴ ὑπόθεση, ποὺ μοιραζόμουν μὲ ἕναν ἄλλο συνάδελφο, τὸν ξύπνησαν τὸ πρωὶ πρὶν τὸ δικαστήριο καμμιὰ 10αριὰ ἀγροτικὰ μὲ κόρνες κάτω ἀπὸ τὸ σπίτι του, φωνάζοντάς τον νὰ κατεβῇ· ἔκτοτε μὲ ἀπέφευγε ὁ συνάδελφος καὶ ἑγὼ αὐτούς. Ἀργότερα ἔμαθα πὼς ἐκτύπησαν μίαν ἐξαιρετικὴ συνάδελφο —ἔγκυο κιὅλας— ποὺ ἀνελάμβανε γύφτους, ἐπειδὴ ἔχασε ἕνα ποινικὸ δικαστήριο. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς βιοπορίζονται ἀπὸ τὸ ἔγκλημα: κυρίως ναρκωτικὰ καὶ ὅπλα. Ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν ἔγιναν πλούσιοι καὶ ἀλαζόνες· πλέον δὲν ὑπάρχει περίπτωσις, ἀκόμη καὶ εὐκαιρίες ἐργασίας νὰ τοὺς δοθοῦν, νὰ τὶς ἀποδεχτοῦν· θὰ ἐργάζονται 5 φορὲς σκληρότερα γιὰ 10 φορὲς ὑποπολλαπλάσια χρήματα. Παντρεύονται πολὺ νέοι 12-13 ἐτῶν· στὰ 35 τους μοιάζουν μὲ 55, ἐνῶ ἔχουν ἤδη ἐγγόνια· συνήθως δὲν ζοῦν πολλὰ χρόνια.

Ἐπίσης, τοὺς ἔζησα ὡς συνεργάτες· δικαστικὸς ἀντιπρόσωπος σὲ διπλὲς ἐκλογὲς στὸ Ζεφύρι, ὅπου στὴν διάρκεια τῆς ἐκλογικὴς διαδικασίας ἔπεφταν συνέχεια πυροβολισμοί. Λόγῳ τοῦ ὅτι χρειαζόμουν ἐφορευτικὴ ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν διπλὴ καταμέτρηση, καλόπιανα κάποιες γύφτισες γιὰ νὰ βγάλουν δουλειά. Τὶς ἔριξα στὸ φιλότιμο, ἀφήνοντάς τες νὰ πᾶνε τὸ μεσημέρι στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν τὸ ἀπόγευμα· μὲ ἐντυπωσίασε ποὺ ἐπέστρεψαν — ἀδυνατοῦσαν ὅμως νὰ κάτσουν μὲ στοιχειώδη πειθαρχία καὶ συγκέντρωση σὲ ἕνα τραπέζι γιὰ νὰ κάνουν ἁπλᾶ πράγματα, ὅπως τὸ ἄνοιγμα φακέλλων. Παρ’ ὅλα αὐτὰ τὶς κρατοῦσα, γιατὶ διασκέδαζα ἀφάνταστα νὰ τὶς παρατηρῶ να συγκρούεται μέσα τους τὸ φιλότιμο (νὰ μὴ φανοῦν ἀνάξιες τῆς ἐμπιστοσύνης μου — στοὺς λευκοὺς συμπατριῶτες μας τὸ εὔρισκα πιὸ δύσκολα αὐτό), μὲ τὴν ἴδια τους τὴν φύση, ποὺ ἀδυνατοῦσε νὰ δεχθῇ περιορισμούς· φυσικὰ κάποιαν στιγμὴ δὲν ἄντεχαν νὰ μὲ διασκεδάζουν ἄλλο καὶ ἔφυγαν. Φαντάζομαι καὶ αὐτὲς μὲ τὴν σειρά τους διασκέδαζαν μὲ τὴν δική μου ἀγωνία γιὰ νὰ βγῇ ἡ δουλειὰ σωστὰ καὶ στὴν ὥρα της.

Ἡ ψυχοσύνθεσίς τους εἶναι ἀπαγορευτικὴ ὁποιασδήποτε συνεργασίας γιὰ τὴν ἐπίτευξη συλλογικοῦ στόχου, ὁ κάθε ἕνας τους ἐργάζεται κατὰ μόνας, ἐνῶ οὐδέποτε στὴν ἱστορία τους ἐσχημάτισαν κάποιαν μορφὴ πολιτικῆς ἐκπροσωπήσεως (ὡς ἐπαγγελματικὲς ἐξαιρέσεις ἔχω γνωρίσῃ τσιγγάνο δικηγόρο καὶ νοσηλεύτρια, ποὺ δὲν ἔχουν ὅμως σχέσεις μὲ τὴν φυλή). Οἱ δεξιοαριστερὲς φιλελέδικες ἀνοησίες περὶ περιθωριοποιήσεώς τους, θέλουν νὰ ἀγνοοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι ἀδυνατοῦν ὅλες οἱ φυλὲς νὰ υἱοθετήσουν τὶς ἀξίες —καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ κριτήρια ἀξιολογήσεως— ἑνὸς μόνον τρόπου ζωῆς. Γιατί νομίζετε πώς οἱ Ἀμερικανοί ἔφερναν μαύρους γιά σκλάβους καί δέν ἔπαιρναν τούς ἰθαγενεῖς ἰνδιάνους πού εἶχαν δίπλα τους κατά ἑκατομμύρια; Διότι ὅταν ἔβαζαν τοὺς ἰνδιάνους νὰ δουλέψουν ἁλυσοδεμένοι ἢ τοὺς περιῴριζαν στὸν χῶρο πέθαιναν· ἔτσι ἁπλᾶ. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς τσιγγάνους (ἐμεῖς κάνουμε γιὰ δοῦλοι, εἰδικὰ ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς δὲν τὸ ξέρουμε — αὐτοὶ δεν κάνουν, εἴτε τὸ ξέρουν, εἴτε ὄχι).

Γενικῶς, τὸ ἐπίπεδό τους εἶναι ἀπελπιστικὰ χαμηλὸ (δὲν γνωρίζουν κἂν τὴν ἡμερομηνία γεννήσεώς τους). Δὲν ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀπόδειξις στὶς κοινωνιολογικὲς θεωρίες τῆς ἐνσωματώσεως (Βρεταννικὲς ὀνειρώξεις) καὶ ἀφομοιώσεως (Γαλλικὲς ὀνειρώξεις) ἀπὸ τὸ ἰστορικὸ παράδειγμα γιὰ χιλιετίες τῆς ἀναφομοιώτου τσιγγανικῆς φυλῆς στὶς Εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες. Δὲν ἔχουν τὴν ὁποιανδήποτε διάθεση ἐκπαιδεύσεως, οὔτε κάποιαν ἔφεση στὰ γράμματα. Εἶναι δὲ οἱ μεγαλύτεροι φυλετιστές, μιᾶς καὶ δὲν ἀποδέχονται τὴν ὁποιανδήποτε ἐπιμιξία μὲ ξένο ἢ ξένη. Ἀκόμη καὶ τσιγγάνοι σύμβολά τους, ὅπως ὁ τραγουδιστὴς Μανώλης Ἀγγελόπουλος, ποὺ παντρεύτηκε λευκή, ἀλλὰ οὐδέποτε τοῦ τὸ ἐσυγχώρησαν· ἀναμφισβήτητα εἶναι πολὺ ὑπερήφανοι γιὰ τὴν φυλή τους (καὶ μπράβο τους!). Συνήντησα ἀκόμη καὶ τσιγγάνους ποὺ ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Ἀλβανία (ναί, ὑπάρχουν Ἀλβανοὶ τσιγγάνοι), στοὺς ὁποίους οἱ ἐντόπιοι τσιγγάνοι ἀπηγόρευσαν νὰ μείνουν στοὺς καταυλισμούς. Αἰσθάνονται τὴν φωνὴ τοῦ αἵματος τόσο δυνατή, ὄσο ἀδύνατη τὴν φωνὴ τῆς λογικῆς. Κι ἐὰν ἡ ἔλλειψις πόρων εἶναι ἡ μάννα τῆς μικροεγκληματικότητος, τότε σίγουρα ἡ ἔλλειψις λογικῆς εἶναι ὁ πατέρας.

Μεγαλυτέρα ἀνοησία ἀπὸ τὴν ὀνομασία «Ῥωμᾶ» (Ῥομᾶ) δὲν ὑπάρχει, οἱ ἴδιοι οἱ τσιγγάνοι δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς ἑαυτούς τους μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα. Παλαιότερα, εἶχαν θετικὴ συμβολὴ στὴν οἰκονομία τοῦ τόπου: σιδεράδες, πεταλωτές, γανωματάδες, καλαθοπλέκτες καὶ πανηγυριτζῆδες (οὐδέποτε ἄντεχαν νὰ κάνουν ἀγροτικὲς ἢ κτηνοτροφικὲς ἐργασίες, ἐνῶ ἀνέκαθεν εἶχαν ἔφεση στὴν μικροεγκληματικότητα). Σήμερα αὐτὰ τελείωσαν καὶ ἀδυνατοῦν νὰ προσαρμοσθοῦν στὶς νέες οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ ἀπαιτοῦν συνεχῆ ἐκμάθηση (ἐδῶ ἐμεῖς καὶ δυσκολευόμαστε!). Πλέον ζοῦν σχεδὸν ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὸ ἔγκλημα, ἐνῶ τοὺς θερίζουν τὰ ἀφροδίσια νοσήματα.

Βέβαια πρὶν ἀρχίσουμε νὰ καμαρώνουμε σὰν γύφτικα σκεπάρνια γιὰ τὴν ὑπερτέρα νομιμοφροσύνη μας, νὰ ἀναφέρουμε πὼς σύμφωνα μὲ τὴν ἐπικρατούσα κοινωνικὴ ἠθικὴ θεωροῦμε: ἐγκληματικὸ νὰ πουλήσῃ ναρκωτικὰ ὁ γῦφτος· ἀντιδεοντολογικὸ νὰ κάνῃ χειρουργεία χωρὶς λόγο ὁ ἰατρός· παράτολμο νὰ πλαστογραφήσῃ μίαν διαθήκη ὁ δικηγόρος· τολμηρὸ νὰ ἐκβιάσῃ γιὰ χρήματα ὁ ἐφοριακός· δικαίωμα νὰ σκοτώσῃ τὸ κυοφορούμενο ἔμβρυό της ἡ ἔγκυος· δημοκρατία ἡ βιομηχανία κατασκευῆς παραμυθιῶν μὲ πεντάμορφες καὶ τέρατα ἀπὸ τὰ ΜΜΕ· καὶ μεγαλειῶδες νὰ κλέψῃ ἕναν λαὸ ὁ Σῶρος. Ἡ κοινωνικὴ ἀπαξία μειώνεται, ὄσο ἡ βαρύτης τοῦ ἐγκλήματος αὐξάνει: ὁ ἐγκληματίας καταλήγει στὴν φυλακὴ — ὁ μεγαλοεγκληματίας γράφει ἱστορία.

Ὑπάρχει λύσις μέ τό πρόβλημα τῶν τσιγγάνων; Ὄχι. Ὅπως στὶς σύγχρονες ἐθνικὲς ὁδοὺς δὲν προβλέπονται λωρίδες γιὰ κᾶρα καὶ πεζούς, ἔτσι καὶ οἱ σύγχρονοι ῥυθμοὶ ζωῆς δὲν προβλέπουν θέση γιὰ δυσπροσαρμόστους ἀνθρώπους — τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο δηλαδὴ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ νομίζουν οἱ φιλελέδες. Ἐπιβάλλεται, λοιπόν, νὰ τοὺς δίδονται ἐπιδόματα προνοίας γιὰ νὰ διατηροῦν κάποιο στοιχειῶδες ἐπίπεδο διαβιώσεως (μεταξύ μας, εὑρίσκω οἰκονομικότερο καὶ δικαιότερο νὰ τρέφω τοὺς τσιγγάνους, παρὰ τὶς στρατιὲς συνομηλίκων μου, μὲ πρόωρες συντάξεις «γήρατος»· ξέρω, δὲν φταῖν αὐτοὶ — οὔτε ὅμως καὶ ἑγώ). Ἀπαραίτητες ἐπίσης οἱ ἐπιχορηγούμενες θέσεις ἀπασχολήσεως καὶ ἐκπαιδεύσεως, ἐπιπέδου οἰκονομίας 19ου αἰὼνος — ὄχι φυσικὰ γιὰ παραγωγικὴ ἐργασία ἢ ἐπιμόρφωση, ἀλλὰ γιὰ νὰ περνοῦν τὴν ὥρα τους. Ἀναπόφευκτος δυστυχῶς καὶ ἡ συνεχὴς παρακολούθησις τῶν καταυλισμῶν ἀπὸ ἰσχυρὲς δυνάμεις προλήσεως καὶ καταστολῆς τοῦ ἐγκλήματος, μὲ μηδενικὴ μάλιστα ἀνοχή· καθὼς ἡ ῥοπή τους πρὸς τὴν παραβατικότητα εἶναι ἐγγενής, ἐνῶ πρὸς τὴν ἐκπαίδευση ἀνύπαρκτος. Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ὅλοι εἶναι ἔνοχοι, ἡ πραγματικὴ ἁμαρτία εἶναι ἡ βλακεία καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἔχουν μπόλικη. Οἱ τσιγγάνοι ὡς πραγματικὴ μειονότης (ὄχι φαντασιακὴ ὅπως κάποιοι ἄλλοι) χρήζουν τῆς προστασίας μας, γιατὶ διαβιοῦμε ὅλοι κάτω ἀπὸ τὸν ἴδιο οὐρανὸ — ἔστω καὶ ἂν δέν βλέπουμε ὅλοι τὸν ἴδιο ὁρίζοντα.

Ἡ ἐκπληκτικὴ ἑλλαδικὴ φύσις θὰ καταντοῦσε βαρετή, ἂν τὰ μόνα πουλιὰ ποὺ ἐπιτρέποντο νὰ κελαηδοῦν ἦσαν τὰ ἀηδόνια καὶ οἱ καρδερίνες.

Ζιαμπάρας Δημήτριος

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply