Θές εἰλικρινῶς νά σωθῇ ἡ Ἑλλάς;

Θέλεις πράγματι νά σώσῃς τήν Ἑλλάδα; Τότε...Καί τί κάνεις; Τί σκέπτεσαι; Πῶς κάνεις τόν ἀγῶνα τόν καλό;
Καί τί σημαίνει γιά ἐσέναν Ἑλλάς; Σύνορα; Ἄνθρωποι; Καί σύνορα καί Ἄνθρωποι; Κάτι λιγότερο; Κάτι περισσότερο; Τί;
Γνωρίζεις τί πρέπει νά γκρεμισθῇ; Γνωρίζεις τί πρέπει νά κτισθῇ;
Ἀντέχεις τήν θυσία πού θά ὑποχρεωθῇς νά κάνῃς;
Ἀντέχεις τόν πόνο; Ἀντέχεις τίς προδοσίες;
Καί εἶναι τό ὀρθό αὐτό πού θεωρεῖς ἐσύ ὡς Ἑλλάδα;
Πῶς ἀποδεικνύεται; Εἶσαι ἕτοιμος νά τό ἀποδείξῃς σέ κάθε τί καί σέ κάθε ἕναν πού θά προβάλη ἐμπόδια; Ἤ ὄχι;

Ἄρχισε νὰ σκέπτεσαι σὰν Ἕλλην!
Ἄρχισε νὰ δρᾷς σὰν Ἕλλην!
Ἄρχισε νὰ ζῇς σὰν Ἕλλην!

Πῶς;
Ἁπλούστατα!
Παιδεία! Παιδεία! Παιδεία!!!
Ἀπὸ τὸ Μηδέν! Ἀπὸ τὸ Τίποτα! Ὅλα ἀπὸ τὴν Ἀρχή!

Ἐὰν πράγματι εἴμαστε Ἕλληνες, τότε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σταματήσῃ κάποιο ἐμπόδιο τώρα πιά!
Ὅλοι μας εἴμαστε φτιαγμένοι ἀπὸ μίαν τέτοιαν πάστα Ἀνθρώπων, ποὺ μποροῦμε νὰ πιάσουμε τὰ πάντα, κάθε φορά, ἀπὸ τὴν ἀρχή. Νὰ ζήσουμε καὶ νὰ ξαναζήσουμε καὶ νὰ ξαναζήσουμε… ἔως ὅτου νὰ γίνουμε πράγματι Ἀθάνατοι!

Πρέπει νὰ ἀφήσουμε πίσω μας ὅσα γνωρίζαμε ὡς ἀληθῆ!
Πρέπει νὰ δοῦμε τὸν Ἥλιο πλέον μὲ ἄλλην ματιά!
Πρέπει νὰ δοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας μὲ ἄλλο βλέμμα….
Πρέπει νὰ ξαναγεννηθοῦμε!
Πρέπει νὰ ξεχάσουμε κάθε τι ποὺ μᾶς ἔκανε κάτι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πράγματι εἴμαστε.
Πρέπει νὰ γίνουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ Ἕλληνες!
Καὶ θὰ γίνουμε…

Ἡ ἱστορία κολοβώθηκε. Ἀλλοιώθηκε. Δὲν εἶναι ἱστορία τοῦ πλανήτου καὶ τοῦ Ἀνθρώπου. Εἶναι ἱστορία τῶν …«Παπούα». Πρέπει νὰ ξαναγραφῇ! Νὰ γκρεμισθῇ τὸ ψεῦδος καὶ νὰ ἐπιτρέψουμε στὴν ἀλήθεια νὰ φωτίσῃ τὰ πάντα!

Ἡ ἱκανότης γιὰ μάθησι κατεστράφῃ. Δὲν ὑφίσταται! Ἡ ἐξειδίκευσις διαιρεῖ, ἀλλοιώνει τὴν ἐγκεφαλικὴ ἱκανότητα τοῦ Ἀνθρώπου νὰ δημιουργῇ. Εἴμαστε καλολαδωμένες μηχανὲς στὸ ἐργοστάσιο παραγωγῆς ὑπηκόων. Κι αὐτὸ πρέπει νὰ παύσῃ! Νὰ ξυπνήσουμε Ἄνθρωποι!!!

Ἡ γλῶσσα μας ἐβιάσθη. Σὰν πόρνη ποὺ ὅλη ἤθελαν νὰ τὴν σκλαβώσουν γιὰ τὴν ὀμορφιά της, ἀλλὰ οὐδεὶς εἶχε τὴν ἱκανότητα. Τῆς ξέσκισαν τὶς σάρκες, τῆς ἔβγαλαν τὰ μάτια, τὴν διεμέλισαν… Καὶ τώρα κολοβὴ κι αὐτή, στέκεται ἐμπρός μας, δίχως νὰ μᾶς ἀναγνωρίζῃ καὶ δίχως νὰ τὴν ἀναγνωρίζουμε. Πρέπει νὰ τὴν ἀγκαλιάσουμε. Νὰ τῆς μαλακώσουμε τὶς πληγές. Νὰ τὴν κάνουμε πάλι νὰ μᾶς ἀκούῃ καὶ νὰ μάθουμε πάλι νὰ τὴν ἀκοῦμε. Δὲν ἦταν οὐδέποτε πόρνη. Μάνα θεὰ ἦταν! Καὶ δῶρο γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα. Ἔτσι πρέπει νὰ τὴν ἐπαναγεννήσουμε. Καὶ θὰ τὸ ἐπιτύχουμε. Εἶναι ἡ Ἀνάγκη!

Ἡ ταὐτότης μας ἀπολέσθη. Ξεχάσθηκε. Βιαστές, καταπατητές, βάρβαροι, δολοφόνοι, ληστές, φρενοβλαβεῖς πάσχισαν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις νὰ μᾶς πείσουν πὼς εἴμαστε Τίποτα! Μὰ κι ἐδῶ ἡἈνάγκη πλέον ἐμφανίζεται. Ἐμπρός μας. Μᾶς κλωτσᾶ, οὐρλιάζει μέσα στὰ αὐτιά μας, μᾶς κλείνει τὸν δρόμο… Ποῦ νά πᾶμε; Ἡ μοναδικὴ διέξοδος εἶναι αὐτὸς ὁ δρόμος ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ ἡ Ἀνάγκη. Καὶ ἡ Ἀνάγκη ἐπαναφέρει τὴν ταὐτότητά μας στὸ Φῶς. Τὴν ἐνεργοποιεῖ! Μᾶς ἐνεργοποιεῖ!!!
Πῶς μποροῦμε νά τό ἀποφύγουμε; Θὰ τὴν βροῦμε διότι ἔτσι πρέπει! Ἔτσι μᾶς πρέπει!

Ἡ δημιουργικότης μας κατεστράφῃ. Βραχυκύκλωμα στοὺς ἐγκεφάλους ποὺ παρήγαγαν σκέψι, ἐπιστήμη, πολιτισμό. Κι ὅμως… Τώρα πιά, μετὰ ἀπὸ τόσο ἔντονη γενοκτονικὴ τεχνολογία, ἐπανέρχεται. Σχεδὸν διὰ τῆς βίας. Ἀλλὰ εἴπαμε. Κι αὐτῆς τὰ βήματα ὁδηγεῖ ἡ Ἀνάγκη. Ἡ Μία καὶ Μοναδικὴ Ἀνάγκη!

Ἡ συνείδησίς μας ἐξατμίσθη… εγελοιοποιήθη. ἐσυμβιβάσθη.
Κι ὅμως… Τώρα πιά, ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, τώρα ποὺ κλείνει ὁ κύκλος αὐτός, εἶναι ἡ μόνη μας ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα αὐτὴ ἡ ἐλαχίστη συνείδησις ποὺ μᾶς ἀπέμεινε. Αὐτὴ ἡ μυρωδιὰ συνειδήσεως, ποὺ ὅμως, γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πρέπει νὰ τῆς δόσουμε πάλι χῶρο, χρόνο κι ἀέρα.  Νὰ τὴν ποτίσουμε, νὰ τὴν θρέψουμε, νὰ τὴν ἀναστήσουμε…  Πρέπει νὰ τῆς δόσουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ τῆς στερήσαμε.

Καὶ τὸ σημαντικότερον.
Ξεχάσαμε τὴν ὀνειροδόμησι!!
Γιὰ νὰ εἶσαι ὁδηγός, Φωτοδότης, Διδάσκαλος ὀφείλεις νὰ εἶσαι πρῶτα καὶ κύρια ὀνειροδόμος! Νὰ ὀνειρεύεσαι καὶ τὴν ἰδίαν στιγμὴ τὸ ὄνειρο νὰ εἶναι πραγματικότης!
 Ὀνειροδομῶ σημαίνει ἔχω ἤδη ἀποκτήσῃ αὐτὸ ποὺ μόλις ὀνειρεύθηκα. Ὀνειροδομῶ σημαίνει  εἶμαι ἐλεύθερος!
Ὀνειροδομῶ σημαίνει γίνομαι θεός.
 

Πλησιάζει ὅμως… Πλησιάζει… Λίγο ἀκόμη καὶ θὰ τὸ ζήσουμε… Ἡ ἀπόλυτος ἀφύπνισις! Ἡ ἀπόλυτος!
Καὶ τότε…

Θέλω λοιπόν νά λέγομαι Ἄνθρωπος;
Θέλω νά ἀναδομήσω τήν ζωή μου, τήν σκέψι μου, τό μέλλον τῶν παιδιῶν μου;
Θέλω να ἐλευθερώσω τήν Πατρίδα μου;
Θέλω νά ἀλλάξω τόν κόσμο;
Θέλω νά κάνω κάτι πού θά βοηθήσῃ, θά στηρίξῃ, θά ὠθήσῃ τά γεγονότα νά τρέξουν ταχύτερα;
Ἕνας δρόμος ὑπάρχει!
Νὰ ξαναγίνω Ἕλλην!
Ἀπὸ τὴν ἀρχή… Βῆμα τὸ βῆμα… Μέτρο τὸ μέτρο… Στιγμὴ τὴν στιγμή…

Εἶναι δική μου ὑπόθεσις!
Καὶ δὲν ἔχω ἄλλον δρόμο παρὰ νὰ πετύχω.
Εἶναι Ἀνάγκη!

Θέλεις πράγματι νά σώσῃς τήν Ἑλλάδα; Τότε…

Θές λοιπόν νά σωθῇ ἡ Ἑλλάς; Πολύ; Πάρα πολύ;
Ὡραία… Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὰ βασικά… καὶ τὰ βασικὰ σημαίνουν ἕνα: κάθε στιγμή, σὲ κάθε βῆμα μας, πρὶν ἀπὸ κάθε μας ἀπόφασιν ἐρωτῶ, πολλὲς φορές, μερικὰ (ἢ καὶ ὅλα) ἀπὸ τὰ παραπάνω.
Διότι γιὰ νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι ζήτημα ἀφυπνίσεως τῶν ἄλλων…
Ἦταν, εἶναι καὶ παραμένει ἀτομικὴ πορεία δικῆς μου διαρκοῦς, ἀνοδικῆς καὶ κάθε στιγμὴ ἐπεκτεινομένης, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ἀφυπνίσεως.

Φιλονόη

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply