Ὑπερτιμημένοι κι ἄκαπνοι …«ἥρῳες»!!!

Δὲν εἶχα ἐπισκεφθῇ τὰ πεδία τῆς σφαγῆς τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας 1946-1949.
Τὸ ἔκανα πρόσφατα.

Ἐντυπωσιακοὶ ὀρεινοὶ ὄγκοι, ποὺ γιὰ νὰ τοὺς περπατήσῃς ἀπαιτοῦν νειάτα καὶ κουράγια.
Τὸ νὰ τοὺς ἀνεβῇς βαλλόμενος θὰ ἦταν σίγουρα κόλασις.

Ἐκεῖ σκοτώθηκε ὁ ἀνθὸς τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καταβάλλοντας τὸν ἀπαιτούμενο φόρο αἵματος.

Στάθηκα μὲ σεβασμὸ ἀπέναντι καὶ στὰ νέα παιδιὰ τῆς ἡττημένης πλευρᾶς.
Ἡ συντριπτική τους πλειοψηφία, ὁμοίως ἄνδρες καὶ γυναῖκες, πολεμοῦσαν γιὰ τὴν αὐτονομία τῆς πατρίδος τους. Ἦσαν στὴν πραγματικότητα τὰ ἀπομεινάρια τῆς λεγομένης μακεδονικῆς σαλάτας ποὺ κληρονόμησε στὰ Βαλκάνια ἡ ὀθωμανικὴ παρουσία.
Ἂς εἶναι, κι αὐτοὶ νέα παιδιὰ ἦσαν, μὲ ὄνειρα, ποὺ τὴν ἐθνική τους «ἀλήθεια» συστράτευε ὁ Ζαχαριάδης καὶ ἡ παρέα του στὸ ἅρμα τῆς κομμουνιστικῆς ἐπαναστάσεως.

Ὅμως κάποιοι ἔλειπαν ἀπὸ τὰ σφαγεῖα.
Ὅπως συμβαίνει συνήθως αὐτοὶ ποὺ τελικὰ «κερδοσκοποῦν» στὸν πόλεμο εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν μετέχουν.
Στὴν πρὸ κειμένη περίπτωση ἦσαν οἱ γνωστοὶ Μακρονησιῶτες…..

Τὸ 1947, κι ἐνῶ τὰ ἑλληνικὰ νειάτα ἐσφάζοντο στὰ ἑλληνικὰ βουνά, παρετηρήθησαν πολλὰ περιστατικὰ «προδοσίας» ἀπὸ κομμουνίζοντες ἤ, ἐν πάσει περιπτώσει «ἀριστερίζοντες» στρατιῶτες, ὑπαξιωματικοὺς καὶ ἀξιωματικοὺς ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι παρέδωσαν στὰ ἰδεολογικά τους ἀδέρφια, διμοιρίες ἢ καὶ λόχους ἀκόμη, τοῦ ἐθνικοῦ στρατοῦ.
Ἐμπρὸς σὲ αὐτο τὸ δεδομένο, ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀπεφάσισε νὰ δημιουργήσῃ τὰ τάγματα τῆς Μακρονήσου.

Πῶς λειτουργοῦσε τό σύστημα λοιπόν;;;

Μὲ τὴν κλήση κάθε ἡλικίας στὰ ὅπλα, τὸ δεύτερο γραφεῖο, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς τοπικοὺς φορεῖς, ἔκανε ἕνα σκρῆνιγκ στοὺς νεοσυλλέκτους…
Ὅσοι εἶχαν ἔντονη ἘΑΜικὴ δράση ἢ ΕΛΑΣίτικη δράση στὴν Κατοχή, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ γιὰ λόγους τοπικῶν ἀντεκδικήσεων…. καὶ γιὰ να μὴν ὑπάρξουν τὰ πολλαπλά, ἐπαναλαμβάνω, περιστατικὰ παραδόσεως σχηματισμῶν, ἀποστέλλοντο σὰν νεοσύλλεκτοι στὴν Μακρόνησο, ὅπου λειτουργοῦσε κέντρο νεοσυλλέκτων, ὅπως ἀντίστοιχα λειτουργοῦν σήμερα (καὶ τότε) στὴν Κόρινθο, τὴν Τρίπολη καὶ Ἀλλαχοῦ.
Ἐκεῖ ἐγίνετο ἕνα δεύτερο σκρῆνιγκ καὶ κατετάσσοντο στοὺς διαφόρους λόχους.

συντρηπτικὴ πλειοψηφία αὐτῶν, ὑπέγραφαν δήλωση κι ἐστέλλοντο στὰ πεδία τῆς σφαγῆς (σχεδὸν τὸ 90%) ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι συνέχιζαν τὴν «ἐκπαίδευση» στὴν Μακρόνησο.

Ὅταν τὰ ἰδεολογικὰ τοὺς ἀδέρφια ἐσφάζοντο στις κορυφὲς τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βίτσι, μὲ τὸν ἐθνικὸ στρατὸ αὐτοὶ στην κυριολεξία παραθέριζαν στην Μακρόνησο.

Σὲ αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ συγκυρία μπορεὶ νὰ ἰδῇ κάποιος τὰ ψήγματα τῆς διασπάσεως τοῦ 1968, ὅπου οἱ Μακρονησιῶτες οὐσιαστικά, στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία, ἐστελέχωσαν τὸ ΚΚΕἐς.

Οἱ παραθεριστὲς λοιπόν, ποὺ δὲν διακινδύνευσαν ἀπολύτως τίποτα στὰ χρόνια τῆς σφαγῆς, ἔγιναν οἱ ἀπόλυτοι τιμητὲς στὴν μεταπολεμικὴ ἐποχὴ καί, κυρίως, στὴν μεταπολίτευση.

Αὐτὴ εἶναι ἡ ὠμὴ ἀλήθεια γιὰ τοὺς περιφήμους Μακρονησιῶτες καὶ τὴν παρακαταθήκη τους…

Ἦσαν οἱ κερδοσκόποι τῆς ἱστορίας… οἱ ἄκαπνοι ἥρωες…

«Ἕνας»

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply