Ἐπεὶ δῆ ἔχουμε πολλὰ διαπιστώσῃ…
Κι ἐπεὶ δῆ ἀκόμη περισσότερα, παρασκηνιακῶς, συμβαίνουν στὴν χώρα, ἀπολύτως συνωμοτικὰ καὶ ἀνθελληνικά…
Κι ἐπεὶ δῆ εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας…
…εἶπα κι ἐγὼ νὰ θέσω τὸ λιθαράκι μου στὸν διάλογο, μήπως  καὶ μπορέσω νὰ βοηθήσω.

Σήμερα λοιπὸν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ μίαν προσπάθεια ποὺ κάποιοι ξεκίνησαν πρὸ μηνῶν (28 Μαΐου ἐπισήμως) καὶ ἀφορᾶ κυρίως σὲ ψήφισμα/ἀπαιτήσεις ἐφαρμογῆς ἄρθρων τοῦ Συντάγματος. Μία προσπάθεια ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ γνωστοὺς συμπατριῶτες μας, ὅπως τὸν Κώστα Σαρμᾶ ἀπὸ τὴν Σαντορίνη. Ἀρωγοί του πολλοὶ ἀνώνυμοι καὶ ἐπώνυμοι συμπατριῶτες μας, καθὼς καὶ ὁ φίλος Ἰωσὴφ Παπαδόπουλος, ποὺ διακριτικὰ ὑπεστήριξε τὴν προσπάθεια, ἂν καὶ πάντα διστακτικός, διότι κι αὐτός, μὲ τὴν σειρά του, ἔχει συνειδητοποιήσῃ τὶς ἀμέτρητες προδοσίες.
Ἐν τούτοις ὁ Ἰωσήφ, διακριτικῶς πάντα, ἦταν ἐκεῖ καὶ κατέγραψε, προβάλλοντας ἀπὸ τὸ διαδικτυακὸ κανάλι του τὸ ἐγχείρημα, διότι ὡς ἔντιμος δημοσιογράφος αὐτὸ ὄφειλε νὰ πράξῃ.
Ἐδῶ, στὸ ταινιάκι τοῦ Ἰωσῆφ, λαμβάνει τὸν λόγο ὁ Βαλσαμάκης, ποὺ ἐπέδωσε τὸ ψήφισμα τότε στὴν βο(υ)λή:

Φυσικὰ ὡς δημοσιογράφος ἔπρεπε, πάντα κατὰ τὴν γνώμη μου, νὰ παραμείνῃ κι ἀμέτοχος.
Ὡς πολίτης ὅμως αὐτῆς τῆς χώρας ἔχει τὶς ἀνησυχίες του καί, φαντάζομαι, πὼς αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες εἶναι πιὸ ἰσχυρές, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν (διακριτικὴ εἴπαμε) ὑποστήριξίν του.

Ὁ Κώστας Σαρμᾶς λοιπὸν ἔλαβε (ἐπισήμως) τὴν πρωτοβουλία νὰ ἐνεργοποιήσῃ ἐν ὑπνώσει ἄρθρα τοῦ Συντάγματος, δίπλα του πολλοὶ συμπατριῶτες μας, ποὺ ἐπίσης ἀγωνιοῦν πλέον πολύ καί, ἀρωγός τους ἔσπευσε ὁ Ἀντώνης Βαλσαμάκης, ποὺ ἔως πρὸ μερικῶν μηνῶν ἦταν δεξὶ (ἢ ἀριστερό) χέρι τοῦ «ἀγαπημένου φίλου» τῆς σελίδος Λαμπράκιους Μανώλιους, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε, ἐπὶ πλέον πολλῶν, πὼς οἱ Κρῆτες εἶναι περισσότερο Ἕλληνες ἀπὸ τοὺς ἄλλους, πὼς εἴμαστε (συμπερασματικῶς) ὅλοι οἱ Ἕλληνες σήμερα …Χαζάροι, ποὺ ἄλλαξε τὰ φῶτα στὴν ἱστορία μας ἀλλὰ κυρίως στὸν Ὅμηρο, μὰ κι ἐπὶ πλέον μᾶς ἔφερνε νέα θρησκεία (ἢ προλείαινε τὸ ἔδαφος γιὰ αὐτήν), μέσα ἀπὸ τὶς διαλέξεις του, ἐνᾦ παραλλήλως ἦταν …πρῶτο τραπέζι πίστα στὴν πανθρησκευτικὴ λειτουργία (συλλείτουργο) μὲ πᾶπες καὶ πατριάρχες.

Ὁ Λαμπράκης φτιάχνει νέα θρησκεία;

Βάσει τῆς περιγραφῆς Λαμπράκη, ΟΛΟΙ οἱ Ἕλληνες σήμερα γίναμε …ΧΑΖΑΡΟΙ!!!

Γιατί ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν πειράζει τόν πσῶῤῥα;

Καὶ τέλος πάντων… Λάθη εἴμαστε ἀνθρώπους κάνουμε… Θὰ μποροῦσε κι ὁ κάθε βαλσαμάκιους νὰ ὑπέπεσε σὲ σφάλματα καὶ τώρα πιὰ νὰ εἶναι ἀπολύτως διαυγὴς καὶ ξεκάθαρος γιὰ νὰ πράξῃ τὸν Ἀγῶνα τὸν Μεγάλο καὶ Ἱερό, δίχως προκαταλήψεις, ἐμμονὲς καὶ κυρίως …προσκολλήσεις!!! (Τὸ ἐὰν ἐμεῖς πρέπῃ, ἤ ὄχι, νὰ ἐμπιστευόμεθα τοὺς «μίαν φορὰ πλανεμένους, πάντα πλανεμένους», εἶναι μία ἄλλη ὑπόθεσις…!!!)
Ὁ φίλος μας ὁ Ἰωσήφ (καλῶς ἢ κακῶς), ἔδειξε νὰ πιστεύῃ σὲ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα (μὲ τὶς ὅποιες ἐπιφυλάξεις του) καὶ ἐμέναν δὲν μοῦ πέφτει λόγος γιὰ τὸ ὀρθὸν ἢ μὴ ὀρθὸν τῆς ἀπόψεώς του. Αὐτὰ ποὺ ὄφειλα νὰ ἀναφέρω τὰ ἀνέφερα ἢδη στὸν ἴδιον κι αὐτὸς κρίνει κι ἀποφασίζει μόνος του.

Τὸ ἐν λόγῳ κίνημα εὐαγγελίζεται τὴν Δημοκρατία καί, ὅπως ἤδη προανέφερα, ἀπαιτεῖ ἐφαρμογὴ ἄρθρων τοῦ Συντάγματος. Βασίζεται δὲ ὅλο αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα, πάντα βάσει δημοσίων τοποθετήσεων Σαρμᾶ, σὲ μελέτες νομικῶν.
Λογικὰ ὅλα αὐτά, ἐκ πρώτης ἀπόψεως.  Εἶναι δυνατόν νά μήν ὑπάρχουν καί πατριῶτες νομικοί; Λογικὰ πάντα δὲν γίνεται. Ὅλο καὶ κάποιοι πατριῶτες θὰ κουρνιάζουν κάπου. (Θεωρητικὸ αὐτό…!!!)
Ἂρα λογικὸ καὶ τὸ κείμενον, κατὰ τοὺς ὑποστηρικτές του.
Αὐτὸ ποὺ δὲν ἀναφέρεται ὅμως εἶναι πὼς ὅλο τὸ Σύνταγμα, ἀπὸ τὴν πρώτη του ἡμέρα ἔως σήμερα, ἐλέγχεται καὶ καθορίζεται ἀπὸ τοκογλύφους καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ὅλο τὸ δικαστικὸ κύκλωμα, καθὼς καὶ οἱ νομικοί, τοὺς τοκογλύφους ἀναγνωρίζουν ὡς ἀπόλυτο ἐξουσία τῶν πάντων.
Τέλος πάντων… προχωρᾶμε…!!!

Ὁ Κώστας Σαρμᾶς εἰδικῶς, ποὺ φαίνεται ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες αὐτῆς τῆς κινήσεως, εὐαγγελίζεται συχνότατα, δημοσίως, τὴν δημοκρατία ἐπίσης.
Προσωπικῶς ἔχω πολλάκις τοποθετηθῇ, μέσα ἀπὸ τὰ κείμενά μου, κατὰ τῆς δημοκρατίας καὶ ὑπὲρ τῆς ἀριστείας, κάτι ποὺ δὲν παρέλειψα φυσικά, πρὸ μηνῶν, νὰ ἐπισημάνω καὶ στὸν Κώστα Σαρμᾶ, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ τὸν ἄκουσα νὰ μιλᾷ πρὸς τοὺς συμπατριῶτες μας. Εἰδικῶς δὲ εἶχα γράψῃ τότε, σὲ μεταξύ μας μηνύματα, πὼς εἶμαι κατὰ τῆς δημοκρατίας καὶ ὑπὲρ τῆς ἀριστείας, κάτι ποὺ ἔσπευσε νὰ ἐπικροτήσῃ, ἰσχυριζόμενος πὼς κι αὐτὸς προτιμᾶ τὴν ἀριστεία «ἀλλὰ μὲ τέτοιο ὑλικὸ ποὺ ἔχουμε γύρω μας…», ὑπονοώντας σαφῶς πὼς οἱ συμπατριῶτες μας, στοὺς ὁποίους φυσικὰ κι αὐτὸς ἀπευθύνεται, δὲν …νοοῦν ἀρκούντως (ἀκόμη;;;) γιὰ ἀριστεῖες καὶ τὰ τοιάυτα!!! Τὸ γιατὶ χρησιμοποιεῖ ὅμως τὴν «καραμέλα δημοκρατία», ἀν τὶ ἀπ’ εὐθείας τὴν ἀριστεία, εἶναι ἕνα ἀναπάντητο ἐρώτημά μου, ποὺ πολλάκις ἔχω θέσῃ σὲ πολλούς, ἀλλὰ μόνον ἕνας ἐτόλμησε νὰ μοῦ ἀπαντήσῃ εὐθαρσῶς πὼς «αὐτὸ θέλουν νὰ ἀκοῦν τὰ ζῶα» (ὅπου «ζῶα», καλῶς καταλάβατε, ἐννοοῦσε τοὺς Ἕλληνες!!! Καί, ναί, ἔχει κι αὐτὸς κόμμα παρακαλῶ!!! Καὶ ναί, εἶμαι κι ἐγὼ ζᾦον δίπουν, ἐπιστήμης δεκτικὸν κλπ κλπ κλπ, κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη κι ὄχι κατὰ τὸν πσῶῤῥα τὸν λαμπράκιους καὶ τοὺς ὁπαδούς τους.)

Πρὸ δύο ἡμερῶν λοιπόν, ἐκεῖ ποὺ ἄκουγα τὸν Κώστα Σαρμᾶ στὸ κανάλι του στὸ γιουτούμπυ, ξανάκουσα αὐτὰ τὰ περὶ δημοκρατίας ποὺ εὐαγγελίζεται δημοσίως, μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς ὁμιλίες του, σὲ ὅσες ἐξ αὐτῶν προσωπικῶς ἔχω παρακολουθήσῃ. Καὶ τότε ἦταν ποὺ ἀπεφάσισα νὰ τοῦ ὑπενθυμήσω πὼς ὀφείλει πλέον νὰ μιλήσῃ ἀνοικτὰ γιὰ τὴν ἀριστεία, ἐφ΄  ὅσον, κάτι τέτοιο εἶχε ὁμολογήσῃ σὲ ἐμέναν. Ἀπεφάσισα λοιπὸν νὰ σχολιάσω, παραθέτοντας καὶ τὸ σχετικὸ ἀποδεικτικὸ ὑλικό, ἀπὸ τὸν μεταξύ μας διάλογο.

Ὅταν ξεκίνησα νὰ γράφω τὸ σχετικό μου σχόλιον ὅμως, παρετήρησα ἐπίσης κάτι ἀκόμη ποὺ δὲν μοῦ ἄρεσε (τὸ γιουτούμπυ μὲ …κατέβασε πολὺ χαμηλώτερα στὰ σχόλια καί, ἀναγκαστικῶς, διάβασα καὶ μερικὰ ποὺ δὲν φαίνονταν ἀρχικῶς). Παρετήρησα κάτι ποὺ δὲν συνάδει μὲ τὸ γενικὸ πνεῦμα τοῦ παραπάνω ἐγχειρήματος. Παρετήρησα πὼς κάποιοι αἰσχρῶς ὑβρίζουν (μὴ ἑλληνικὸν ἔθος), ἀφορίζουν ὡς «προδότες» ὅσους διαφωνοῦν μαζύ τους (ὁ …ἐποικοδομητικὸς διάλογος ποὺ θὰ θέλαμε, ἀλλὰ ποῦ νὰ τὸν βροῦμε-μὴ ἑλληνικὸ ἔθος) καὶ πὼς πάλι τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε» ἐπικρατεῖ (μὴ ἑλληνικὸ ἔθος).

Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ ξενίζομαι καὶ στενοχωριέμαι ἐπὶ πλέον, μὲ ὅλα τὰ παραπάνω, εἶναι ποὺ μερικοὶ ἐξ αὐτῶν ποὺ ξεκίνησαν κι αὐτὸ τὸ κίνημα ἄρχισαν νὰ φαγώνονται ἂσχημα μεταξύ τους, ἰδίως ὅταν ἐτέθη ἀντίλογος. Μιλᾶμε γιὰ μεγάλες φαγωμάρες καί, δυστυχῶς, κάτι τέτοιο, πάντα ἐκ πρώτης ἀπόψεως, μὲ προδιαθέτει ἀρνητικῶς (ποὺ συνδυαστικὰ μὲ τὶς βωμολοχίες, μὲ ἀηδιάζει καὶ στὰ μάτια μου καθίσταται ἀκόμη ἕνα σκουπίδι ἀπὸ τὰ πολλά!!!).
Στόχος καὶ κύριος ἀποδέκτης πολλῶν ἐπιθέσεων, κατὰ κύριον λόγο, εἶναι ὁ Δημήτριος Μαντὲς (ἀλλὰ ὄχι μόνον), ποὺ ἔως σήμερα, μὲ τὶς ὅποιες ἀπόψεις του, ἐπίσης δὲν μποροῦμε νὰ χαρακτηρίσουμε ὡς ἀνθέλληνα. Μπορεῖ νὰ διαφωνῶ μὲ κάποιες ἀπὸ αὐτές, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε ὀφείλω νὰ τοῦ ἀναγνωρίσω σταθερότητα καὶ συνέπεια στὸν πατριωτικό του λόγο.  Ἂν καὶ δὲν ἔχουμε γνωρισθῇ μεταξύ μας (καὶ μᾶλλον ἐπεὶ δὴ ἐγὼ τὸ ἐπέλεξα), θὰ τολμήσω νὰ καταθέσω τὸν ἐκνευρισμό μου γιὰ τήν, κατ’ ἐμέ, ἀνήθικο ἐπιθετικότητα ποὺ ἐδέχθη.
Τί εἶναι αὐτό λοιπόν πού κάνει κάποιους νά τού ἐπιτίθενται καί νά τόν προσβάλουν αἰσχρότατα καί ἰδίως ἀνθελληνικότατα; (Δὲν ἰσχυρίζομαι πὼς ὁ Μαντὲς εἶναι ἄριστος, παρὰ μόνον πὼς ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου εἶναι προσβλητικὴ γιὰ αὐτὸν ἡ ἐπίθεσις!) Γιατί τόσο μένος ἐναντίον του; Καί ποῦ εἶναι τό «ἑνωτικό πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων» καί τό «ὅλοι μαζύ μποροῦμε»; Ὁ Μαντές δέν χωρᾶ σέ αὐτό τό «ὅλοι μαζύ»;

Δὲν συνηθίζω νὰ σχολιάζω στὸ διαδίκτυον, διότι καὶ σοβαρώτερα ἔχω νὰ κάνω καὶ ἐπὶ πλέον, ἔχω ἀποφασίσῃ πὼς ὁ «πόλεμος» εἶναι ἄλλου ἐπιπέδου κι ὅταν χρησιμοποιῶ «ὅπλα ποὺ ἐλέγχει ὁ ἐχθρός» εἶμαι βεβαιωμένα χαμένη. Παρ’ ὅλα αὐτὰ σήμερα κάνω μίαν ἐξαιρεσούλα, ὄχι τόσο γιὰ τὴν θεματολογία τῶν διακηρύξεων, ἀλλὰ γιὰ τὸ ζήτημα τῆς δημοκρατίας, μὲ ἐντελῶς φιλικὲς διαθέσεις, ὄχι γιὰ νὰ ἐμπλακῶ φυσικὰ σὲ ἀτέρμονες συζητήσεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπάρχῃ κάπου καὶ ἡ δική μου ὁπτική, ὅσο …ἀκραία κι ἐὰν φαντάζῃ..

Ἐμεῖς οἱ δύο Κώστα ἔχουμε ξαναμιλήσῃ καὶ στὸ φατσοβιβλίο, ὅπου σοῦ ἐδήλωσα πὼς ἐκτιμῶ τὸ ἔργο σου, διαφωνῶ μὲ τὴν δημοκρατία καὶ ἀπήντησες πὼς συμφωνεῖς ἀπολύτως μαζύ μου. Καὶ ἐπὶ πλέον ἐδήλωσες πὼς μὲ αὐτὸ τὸ ὑλικὸ ποὺ ἔχουμε γύρω μας δὲν μπορεῖς νὰ ἀναμένῃς/ἐπιδιώκῃς τὴν ἀριστεία.

(γιὰ λόγους προστασίας προσωπικῶν δεδομένων ἀπέκρυψα τὰ στοιχεῖα κάποιων ἀπὸ τὸ παρακάτω)

ἀπὸ τὰ μεταξύ μας μηνύματα ἀφηρέθησαν στοιχεῖα καὶ ὀνόματα ποὺ ἴσως νὰ θίγουν κάποιους

Τελικῶς εἶσαι κατά ἤ ὑπέρ τῆς δημοκρατίας;

Δὲν εἶμαι ἐδῶ γιὰ νὰ σὲ κρίνω, ἀλλὰ γιὰ νὰ σοῦ ὑπενθυμήσω πὼς εἶναι προτιμώτερον τὸ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, διακινδυνεύοντας νὰ φανοῦμε …γραφικοί, παρὰ νὰ ἀναμασοῦμε αὐτὰ ποὺ θέλουν νὰ ἀκούσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὶς ὅποιες ἀπόψεις τους. Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα κρίνω πὼς ὀφείλεις νὰ ἀναπροσαρμόσῃς κάπως τὸ περιεχόμενον τῶν ὅσων λές. Τί λές; 

Διάβασα τὸ ξεκατίνιασμα, παρακάτω, μὲ τὸν Μαντὲ (https://www.youtube.com/user/mrApollon9) Καλησπερίζω καὶ τὸν Ἰωσὴφ (https://www.youtube.com/user/JosephPapado).. (Δὲν ξέρω πῶς ἐπισημαίνουν στὸ γιουτούμπυ).

Κρίμα. Ἐνήλικες εἶσθε καί, ἐπὶ πλέον, δηλώνετε καὶ πατριῶτες…!!! Ντρέπομαι..Λυπᾶμαι πολὺ ποὺ μαλώνετε μεταξύ σας, δεῖγμα τοῦ ὅ,τι μόνον δημοκρατία μᾶς ἀξίζει. Δημοκρατία ἔως νὰ σβήσῃ ὁ Ἥλιος λέμε…

Δὲν εἶμαι αὐτὴ ποὺ θὰ κρίνω τὸ ἐὰν χωρᾷ ἢ ὄχι ὁ Μαντὲς στὸ ἐγχείρημα. Παρατηρῶ καὶ καταγράφω ἁπλῶς αὐτὰ ποὺ βλέπω, ἀλλὰ ἦταν μία ἐπὶ πλέον ἀφορμὴ γιὰ νὰ σχολιάσω σχετικά, νὰ καταθέσω τὶς ἀπόψεις μου καὶ νὰ ἐπισημάνω πὼς εἶναι ἀκραῖον τὸ νὰ γίνεται δέκτης τέτοιας ἐπιθετικότητος ὁ Μαντές.

Ἐπὶ πλέον φυσικά, μέσα στὸ σχόλιό μου, ἐπεσήμανα πὼς ἂν κι ὁ διαδικτυακὸς φίλος Κώστας Σαρμᾶς εὐαγγελίζεται τὴν δημοκρατία, ἐν τούτοις, σὲ προσωπικό μας διάλογο, δὲν ἦσαν ἀκριβῶς ἔτσι τὰ πράγματα.

ἀπὸ τὰ μεταξύ μας μηνύματα ἀφηρέθησαν στοιχεῖα καὶ ὀνόματα ποὺ ἴσως νὰ θίγουν κάποιους

Τέλος, ἐπεὶ δὴ ἔχουν δῇ πολλὰ τὰ ματάκια μου, ἔχω ἀντίγραφο τοῦ διαλόγου, γιὰ κάθε ἐνδεχόμεον.
Μεταξὺ ἄλλων ὅμως, ὅταν ξεκίνησα τὶς ἀναγνώσεις τῶν σχολίων, διεπίστωσα πὼς κάποιοι ἀνεφέροντο στὸ ὅτι ὁ Σαρμᾶς ἦταν ἀκόλουθος τοῦ πσῶῤῥα καὶ τοῦ λαμπράκιους γιὰ κάποια διαστήματα. Δὲν γνωρίζω τὸ ἐὰν αὐτὰ ἀληθεύουν, ἀλλὰ κι ὁ ἴδιος δὲν τὰ διέψευσε. Φυσικὰ δὲν εἶμαι αὐτὴ πάλι ποὺ θὰ κρίνω τὸ ἐὰν ἔπρεπε νὰ περάσῃ κάποιος μέσα ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ παραμυθομάνι, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσῃ πὼς ἦταν λάθος, ἤ ὄχι. Οὔτε γνωρίζω τὸ πόσο κι ἐὰν ἔχῃ πλέον κατανοήσῃ σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος ἐκείνο τὸ σκηνικό, ἀλλὰ δὲν ἔχει μεγάλη σημασία. Σημασία ἔχει πὼς ἀκόμη μία προσπάθεια, ἐντὸς τῶν συνταγματικῶν ὁρίων τοῦ Συντάγματος τῶν τοκογλύφων, λαμβάνει χώρα, πὼς κάποιοι ἐστάλησαν εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον καὶ πὼς κάποιοι ἄλλοι ἀλληλοθαμάζονται.
Κοινῶς;
Ἔχουμε πολὺν  ἀκόμη δρόμο.

Τὸ ἐκτυπωμένον ἀρχεῖον, μαζὺ μὲ τὸ σχόλιό μου, σὲ μορφὴ pdf, Διάλογος στὸ γιουτοῦμπυ μὲ ἀναφορὲς πσῶῤῤα, γιὰ ὅσους ἐνδιαφέρονται.

Αὐτὰ λοιπὸν τὰ νέα.
Τί λέγαμε;

Ἂν τὲ λοιπόν… Ὅλοι μαζύ. Τὸν …«ψωριάρη» (Μαντὲ καὶ κάποιους ἄλλους, ποὺ διαφωνοῦν καὶ ἔχουν τοὺς σοβαροὺς λόγους τους), πάλι χώρια.

Φιλονόη