Ὑπάρχει …φῶς στόν ὁρίζοντα;

Ὅλοι μιλοῦν γιὰ ἐπενδύσεις καὶ ἀνάπτυξη ἀλλὰ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν (ἐκτὸς ὁρισμένων σοβαρῶν ἀνθρώπων τῆς ἀγορᾶς ποὺ ἀντέχουν ἀκόμη) μιλᾶ γιὰ συνολικὸ σχέδιο, τρόπο ἐπιτεύξεως στόχων καί, βέβαια, τὰ ἀνυπέρβλητα καθημερινὰ ἢ χρονίζοντα ἀντικίνητρα.

Ἐν τῷ μεταξὺ κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ ἡ ἐπιχειρηματικότης βάλλεται ἀπὸ κάθε μορφῆς καὶ συλλήψεως (ἀπὸ νοσηρὰ κρατικίστικα μυαλὰ) νομοθετικὰ φορολογικὰ-εἰσπρακτικὰ ἢ γραφειοκρατικὰ ἀνοσιουργήματα.
Νεὸ φροῦτο π.χ. γιὰ ἔκδοση κάθε ἀδείας ὑγειονομικοῦ ἐνδιαφέροντος χρειάζεσαι βεβαίωση ἀπὸ τὴν ἀρχαιολογικὴ ὑπηρεσία καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία νεωτέρων μνημίων!
Σὲ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες γάγγραινες (εἰσπρακτικὴ καὶ γραφειοκρατικὴ) ἔχει ἐξελιχθῆ τὸ παλαιὸ ἐπιμελητήριο νῦν ΓΕΜΗ.

Γιὰ τὶς καθημερινὲς ἀποφάσεις ΠΟΛ. τῆς ἐφορίας, τῶν ταμείων κλπ. δὲ χρειάζεται νὰ ἀναφέρω κάτι.
Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ προστίθεται καὶ ἕνα νέο ἀντικίνητρο-ἀπόφασις.
Ἐὰν προσθέσετε σὲ αὐτὰ τὸ περιβάλλον ἀβεβαιότητος,τὴν ὑπερφορολόγηση, ἕνα ἀνύπαρκτο τραπεζικὸ σύστημα, πλήρως ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸ χρεωκοπημένο κράτος ἀπατεώνα-ἀρχιληστή, πλέον τῶν χρονίων διαρθρωτικῶν ἀδυναμιῶν-στρεβλώσεων τῆς οἰκονομίας, δὲν ἀπομένει κάτι γιὰ νὰ ἀναλάβῃς ῥίσκο σὲ ἐτοῦτον τὸ τόπο.

Ὅσοι ἔχουμε ἀκόμη ἀπομείνη «ζωντανοὶ» στὴν ἀγορὰ εἶναι πλέον μόνο ἀπὸ μεράκι καὶ πεποίθηση-θέση ζωῆς.
Ἡ παθητικότης ἔχει δώση τὴν θέση της στὸν θυμό.

Τὸ ξύπνημα, ἡ ἀφύπνισις (awakening) ἀπέχει πολὺ ἀκόμη.
Μὲ τὸν ῥυθμὸ ποὺ πᾶμε ἴσως ἀργήσῃ χρόνια ἀκόμα…….

Ἀντὶ τῆς ἐργασίας προτιμοῦμε τὴν ὀκνηρία καὶ τὰ ἐπιδόματα πείνας μὲ τὰ λεφτὰ τῶν ἄλλων ποὺ δὲν ὑπάρχουν πλέον, μιᾶς καὶ χρόνια τώρα τρῶμε τὶς σάρκες μας καὶ τὰ δανεικά.
Ἀντὶ τῆς ἐξελίξεως, τῆς ἀξιολογήσεως καὶ τοῦ ῥίσκου μὲ ἀνταπόδοση, προτιμοῦμε τὴν στασιμότητα καὶ τὴν νιρβάνα τοῦ δημοσίου.
Ἀντὶ μίας χώρας σύγχρονης προτιμοῦμε τὴν μετάλλαξη σὲ Βουλγαρία τοῦ ΄60 ἢ σὲ Ἀλβανία τοῦ 80 στὴν καλλιτέρα περίπτωση.

Ἔτσι, φυσικότατα, ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά, συντελεῖται ἡ μετάλλαξις σὲ Εὐρωπαϊκὴ Βενεζουελλάδα.

Τὰ παιδιά μας; Σὲ χειροτέρα νιρβάνα.
Μὲ νοῦ πλήρως εὐνουχισμένο ἀπὸ τὶς ἰδεοληψίες καὶ τὶς παρηκμασμένες-σάπιες ἀξίες ποὺ προσπαθοῦν (ἐπιτυχῶς) νὰ τὰ γαλουχήσουν οἱ γονεῖς τους.
Τὰ λαμόγια καὶ οἱ ἡμέτεροι ἀκόμη εὐημεροῦν, ἐπιβραβεύονται καὶ νέμονται.

Οἱ παραγωγικοὶ καὶ σοβαροὶ ἐκτὸς συστήματος, βαλλόμενοι πανταχόθεν.
Βλέπετε οἱ μέτριοι καὶ βολεμένοι εἶναι πλέον περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισούς.
Μία ἀπέραντη μαυρίλα!

Ἐὰν ὑπάρχῃ φῶς στὸν ὁρίζοντα;
Τὸ φῶς ὑπάρχει μέσα μας ἀλλὰ θέλει ἐσωτερικὴ δύναμη καὶ μεγάλο κουράγιο νὰ τὸ δοῦμε, κάνοντας τὴν αὐτοκριτική μας ὁ κάθε ἕνας.
Προοπτική;
Πιθανὴ μόνο μετὰ ἀπὸ μεγάλη συμφορὰ ἢ κατάντια.
Πὰρ΄ ὅλα αὐτά, ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουν ἀπομείνη μάχιμοι, θὰ συνεχίσουμε νὰ δίνουμε τὸν ἀγώνα.
Ἔστω καὶ μόνον γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων!
Ἔστω καὶ μόνον γιὰ τὴν ἀξιοπρέπειά μας!

Ἀγαλιώτης Γεώργιος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply