…καὶ ἐπαναδομήσεως, εἴπαμε, τοῦ κόσμου μας… Τὰ μεγάλα ἔργα ξεκινοῦν ἀπὸ μικρὰ βήματα.
Ἂς κάνουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς καθημερινῶς ἕνα μικρὸ βῆμα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ φθάσουμε στὸ νὰ κάνουμε τὰ μεγάλα καὶ τελικῶς νὰ καταλήξουμε στὸ νὰ ἀνακτήσουμε, βῆμα τὸ βῆμα, τὴν Ἐλευθερία μας.

Ὅλα αὐτὰ βέβαια ξεκινοῦν ἀπὸ ἐμᾶς καὶ οὐδόλως ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

Ἀντίστασις λοιπόν… οὐσιαστική.
Ὁδηγός, σύντροφος καὶ σύμμαχος, σὲ αὐτὴν τὴν ὁπτική, ὁ φίλος Δημήτριος Δρούκας, ὁ ὁποῖος σήμερα μᾶς προτείνει τὸ δεύτερο βῆμα τῆς (πραγματικῆς) παθητικῆς ἀντιστάσεως.

Παθητικὴ ἀντίστασις, κίνησις δευτέρα:

«ἄνοιξε τὰ παλαιά σου βιβλία κι ἄρχισε πάλι νὰ διαβάζῃς…»!!!

Δημήτριος Δρούκας

Τί μᾶς λέει ὁ φίλος μας;
Τὸ αὐτονόητον μᾶς λέει.
Πῶς θά μπορέσουμε νά ὁλοκληρώσουμε τίς γνώσεις μας γιά τόν κόσμο, ἐάν ἐμεῖς ἀγνοοῦμε, ἀκόμη καὶ στοιχειωδῶς, τό πῶς δομεῖται αὐτός ὁ κόσμος; Ἤ μήπως αὐτά πού μᾶς ἔμαθαν στό σχολεῖο (καὶ σαφῶς σήμερα ξεχάσαμε) συνιστοῦν «πεδίον γνώσεων λαμπρόν»;

Ἡ γνῶσις φίλοι μου εἶναι ἄλλου εἴδους ἀπὸ αὐτο ποὺ μᾶς ἐκπαίδευσαν νὰ πιστεύουμε καὶ δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ ἐγκυκλοπαιδικὲς πληροφορίες, ἀλλὰ μὲ ἐπιστημονικὴ ἀντιληπτικότητα, ἱκανότητα ἀναλύσεως τῶν δεδομένων καὶ τῶν στοιχείων καὶ αὐτογνωσία. Ἐὰν δὲν εἴμαστε εἰς θέσιν νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ λάθη μας, νὰ παραδεχθοῦμε τὶς ἧττες μας καὶ νὰ ἐπανεκκινήσουμε τὰ πάντα στὶς ζωές μας, δὲν ἀξίζει νὰ πιστεύουμε πὼς ζοῦμε. Ἡ ζωὴ εἶναι ἕνας διαρκὴς ἀνήφορος, μὲ ἐμπειρίες καὶ συνειδητοποιήσεις, ποὺ ἐὰν δὲν τολμήσουμε νὰ τὸν ἀνεβοῦμε δὲν δικαιούμεθα καὶ τὸ δῶρον τῆς ζωῆς. 

Φιλονόη

εἰκόνα