Ἑορταστικὰ τριήμερα, διακοπές, ἀργίες, διήμερα…..
Τελικῶς χρειαζόμαστε πράγματι κάποιον νὰ μᾶς ὑπενθυμίζῃ πὼς ἐδῶ δὲν εἴμαστε μόνον γιὰ νὰ πολεμήσουμε ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ βιώσουμε τὴν κάθε μας στιγμή… Μὲ ὅλο τὴ πᾶθος της…

Δὲν εἶναι καὶ τόσο δύσκολο…
Ἕνα χαμόγελο χρειάζεται κι ὁ συμβιβασμένος ἤ ὁ ἀδιάφορος ἤ ὁ ἀπογοητευμένος ἀλλάζει στάσι…
Ἕνα χαμόγελο ποὺ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν μύτη μας…
Ἕνα χαμόγελο καὶ μία ἄλλη ὀπτική… 
Κάθε μας στιγμή.. Κάθε μας ἡμέρα…
Ἁπλῶς δὲν χρειαζόμαστε εὐκαιρίες γιὰ ἑορτή…
Πρέπει νὰ τὶς ἀνακαλύψουμε ὅλες μέσα μας….

Φιλονόη. 

Γιατί άραγε να περιμένουμε από ένα εορταστικό τριήμερο να μας βγάλει από μια μίζερη, ψυχοφθόρα και ρουτιασμένη καθημερινότητα που οι ίδιοι επιλέγουμε;
“Εορταστικό τριήμερο”…
όταν κάθε μας ημέρα σε αυτήν την υπέροχη, με τον τρόπο της, “Πραγματικότητα”, θα έπρεπε να είναι Γιορτή.
Όχι επειδή το λέει το ημερολόγιο…
αλλά επειδή το τραγουδά η αδρεναλίνη στις φλέβες μας …

Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος. 

φωτογραφία