Ἔξαλλες μαινάδες στὸ ΤΕΙ (κεφάλαιον α’).

Κάτι πῆγε νὰ πιάσῃ ὁ Θεοδωρόπουλος γράφοντας περὶ «βιαίου ἐρωτικοῦ πόθου», ἀλλὰ κι αὐτὸς ἔμεινε στὴν ἐπιφάνεια. Στὴν πραγματικότητα, ἡ μαζοχιστικὴ καρτερία καὶ ὑποταγὴ μὲ τὴν ὁποίαν ὁ καθηγητὴς τοῦ ΤΕΙ Πατρῶν ὑπομένει τὸν βασανισμὸν καὶ ἐξευτελισμόν του ἀπὸ τὰ ἔξαλλα νυμφίδια ὑποδηλώνει φετιχισμὸ domination & submission α-λα Λολίτα τοῦ Ναμπούκοβ, Μαῦρα Φεγγάρια τοῦ Ἔρωτα τοῦ Μπρυκνέρ κ.λπ. (ἀλλὰ στὸ πιὸ φτηνιάρικο-σκυλάδικο, φεῦ, ὄχι τόσο σοφιστικὲ ὅσο στὰ ἀναφερθέντα).

Φειδίας Μπουρλᾶς

Δίψα για μάθηση

 Η δίψα για μάθηση της νεολαίας μας παραμένει ακόρεστος. Βοηθούντος δε και του έαρος, ενίοτε αποκτά χαρακτηριστικά βίαιου ερωτικού πόθου. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν τα προχθεσινά επεισόδια στο ΤΕΙ Πατρών;
Διαβλέποντας τον κίνδυνο να χάσουν το αντικείμενο της ερωτικής τους επιθυμίας, οι σπουδαστές δεν δίστασαν να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Συνέλαβαν τους επίορκους καθηγητές τους, μετέτρεψαν το γραφείο όπου συνεδρίαζαν σε κρατητήριο εκτάκτου ανάγκης, κι αφού τους κλειδαμπάρωσαν, απαίτησαν να υποβάλουν την παραίτησή τους.
Εκείνων εμμενόντων στην απόφασή τους να μην παραιτηθούν, σαν το περιώνυμο υποζύγιο της ελληνικής υπαίθρου οι διψασμένοι σπουδαστές μουλάρωσαν και δεν τους άφηναν να φύγουν ώσπου να έρθουν τα ξημερώματα.
Εν τω μεταξύ άλλοι σπουδαστές, κατ’ όνομα, διότι προφανώς αυτοί δεν ενδιαφέρονται να μορφωθούν, προσπάθησαν να απελευθερώσουν τους συλληφθέντες. Οπότε και άναψαν τα αίματα και έπεσε ξύλο. Τελεσθέντος δε του μπάχαλου, οι πρώτοι σπουδαστές, αυτοί που διψούν για μάθηση, μπήκαν στο κρατητήριο και περιέλουσαν τους αδιάφορους για το μέλλον του ελληνισμού καθηγητές με βαφή χρώματος ερυθρού. Εμπνεόμενοι από τον αγώνα των φιλήσυχων κατοίκων της Ιερισσού, απείλησαν ότι θα πυρπολήσουν τον χώρο – φαντασθείτε τι θα γινόταν αν δεν ήταν φιλήσυχοι.
Υποθέτω πως κατ’ αυτόν τον τρόπο οι αρμόδιοι θα συγκινηθούν και θα σταματήσουν να στερούν από τη νεότητα το δικαίωμα στη γνώση και την επιστημονική αριστεία. Η οποία, όπως μας πληροφόρησε η άκρως επιτυχημένη συνέλευση των πρυτάνεων και λοιπών πανεπιστημιακών ηγεμόνων, είναι τέτοια και τόση, που δεν εγκαταλείπει τη νεότητα ακόμη κι όταν η νεότητα εγκαταλείψει εαυτήν και εμφανισθούν τα πρώτα συμπτώματα της μέσης ηλικίας. Διότι, εάν, λέει, αποφασισθεί η άμεση διαγραφή των «αιωνίων», ο πληθυσμός των πανεπιστημίων μας θα αποδεκατισθεί. Καθότι οι «αιώνιοι» αποτελούν το ένα τρίτον του σώματος των φοιτητών.
Ελπίζω ο ιστορικός του μέλλοντος να θυμηθεί ότι και στον τομέα αυτόν ο ελληνισμός διατηρεί άσβεστη την φλόγα της φιλομαθούς ψυχής του. Να θυμηθεί ότι την ίδια ημέρα που οι δοσίλογοι εργάτες των μεταλλείων της Χαλκιδικής εμφανίζονταν με κουκούλες και αλλοιωμένη τη φωνή προκειμένου να κρύψουν το μένος τους κατά του δάσους και της εν γένει οικολογίας, στην άλλη άκρη της ωραίας χώρας σπουδαστές έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα.

Τάκης Θεοδωρόπουλος,
Καθημερινή

φωτογραφία