Γιατί πῆγα ἐκεῖ;

Τετάρτη ἀπόγευμα.  Δύσκολη ἡμέρα!!!
Στὶς 21:00 εἶχα μίαν συνάντησι, γιὰ θέμα ὑγείας, κάπου, ἀρκετὰ μακρύτερα ἀπὸ τὸ σπίτι μου.
Ἰατροὶ ὑπάρχουν πολλοί. Τῆς αὐτῆς εἰδικότητος, κοντὰ στὸ σπίτι μου, ἀλλὰ καὶ λίγο μακρύτερα.
Γιατί λοιπόν ἐξεσηκώθην νά κάνω ὁλόκληρο ταξείδι, σχεδόν, πρό κειμένου νά πάω ἐκεῖ εἰδικῶς;

Σὲ ὅλην τὴν διαδρομή, ἀπὸ τὸ μεσημέρι ποὺ ἔφυγα ἀπὸ τὸ σπίτι μου, μὲ ἀπησχολοῦσε ἐντόνως.
Γιατί νά πάω ἐκεῖ; Ποιός ὁ λόγος;
Εἶχα ἀγχωθεῖ. Οἱ ἐργασίες ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνω πολλές, ἔως τὴν βραδυνή μου ἐπίσκεψι, κι ὁ χρόνος τσιτωμένος. Στὶς 16:30 πρέπει νὰ εἶμαι ἐκεῖ. Στὶς 17:15 ἐκεῖ. Στὶς 18:20 ἐκεῖ…
Λίγο ἕνα φανάρι νὰ μὲ καθυστεροῦσε, ὅλα θὰ πήγαιναν πίσω.
Καὶ τὰ πάντα τελικῶς, συνεργοῦσαν, στὸ νὰ μὲ καθυστερήσουν. Τὰ πάντα.
Στὶς 19:50, τὴν ὥρα ποὺ ἤμουν πλέον μέσα στὸ αὐτοκίνητο κι ἐτοιμαζόμουν νὰ ξεκινήσω γιὰ τὴν συνάντησί μου, κτυπᾶ τὸ τηλέφωνο. Κάποιος δικός μου ἐξέμεινε μὲ τὴν μηχανή, πολὺ κοντὰ στὸ σπίτι. Νέα καθυστέρησις.
Τηλεφωνῶ γιὰ νὰ ἀναβάλω τὴν συνάντησί μου, ἀλλὰ δὲν χρειαζόταν. Θὰ μὲ περίμεναν.
Γιατί νά πάω ἐκεῖ; Γιατί νά κάνω τόσα χιλιόμετρα; Καὶ νὰ τὸ ἄγχος νὰ μὲ τρελλαίνῃ.

Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου ἐτράβηξα μηχανὴ μὲ σκοινί. Γιὰ πρώτη φορά. Τό ἔχετε προσπαθήσῃ; Δὲν σᾶς τὸ συνιστῶ!!! Εἰδικῶς μέσα σὲ δρόμους ταχείας κυκλοφορίας!!!
Σαράντα λεπτὰ καθυστέρησις. Σαράντα ὁλόκληρα λεπτά!

Τελικὰ ἔφθασα στὴν συνάντησί μου. Ἀκόμη ἀγχωμένη καὶ μὲ τὶς φωνὲς μέσα στὸ κεφάλι μου νὰ αὐξάνουν τὴν ἔντασί τους. Γιατί νά πάω ἐκεῖ;

Μὲ ἐπερίμεναν πράγματι. Κι ὅταν πιὰ ἑτοιμαζόμουν νὰ φύγω κτυπᾶ τὸ τηλέφωνο τοῦ ἰατρείου. Περιμένω. Λίγα λεπτά, πολὺ λίγα, ἴσα νὰ γίνῃ μία συνεννόησις στὰ γρήγορα. Ἄκουσα ὅμως μίαν φράσι …μαγική!!! Πολὺ μαγική!
Ὑπῆρχε ἕνα παιδί, τὸ ὁποῖον ἐπαρουσίασε  κάποιο πρόβλημα ὑγείας, πρὸ καιροῦ. Οὐδεὶς ὅμως ἄκουγε τὸ παιδί, γιὰ τὸ πραγματικό του πρόβλημα. Γιὰ τὴν πραγματική του ἀνάγκη. Οὐδεῖς ἐφαντάζετο πὼς πίσω ἀπὸ τὸ ἐπιφανειακὸ πρόβλημα ὑγείας ὑπῆρχε κάτι ἄλλο, βαθύτερο….

Καὶ οἱ δύο γονεῖς ἰατροί. Καὶ μάλιστα ἐπιτυχημένοι ἰατροί!
Τί δρόμο θά μποροῦσε νά ἀκολουθήσῃ λοιπόν αὐτό τό παιδί, ἐκτός τῆς ἰατρικῆς;
Ναί, ἀλλά ποιός τό ἐρώτησε αὐτό τό παιδί; Ποιός ἔψαξε νά εὕρῃ τήν πραγματική του ἀνάγκη καί τόν πραγματικό του ῥόλο σέ αὐτόν τόν πλανήτη.

Ἐστάθην. Μὲ μιᾶς μοῦ ἔφυγε τὸ ἄγχος. Ἑσυνειδητοποίησα τὸ πραγματικὸ λόγο γιὰ τὸν ὁποῖον ἐπῆγα ἔως ἐκεῖ. Τὸ παιδὶ ἦταν ὁ λόγος.

Δὲν ἔφυγα. Ἐκάθησα καὶ ἐσυζήτησα μὲ τὸν γονέα-ἰατρὸ γιὰ τὸ πρόβλημα, ἀρκετὴν ὥρα. Τὸ πρόσωπό του ἔλαμψε, λίγο μετά. Μοῦ ἐδήλωσε πὼς εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐπέτυχε νὰ καταλάβῃ τὸ παιδί του.
Τραγικό;
Ναί, εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐκατάλαβε τὸ παιδί του!!! Δυστυχῶς!
Ὄχι διότι ὁμίλησε μὲ τὸ παιδί του, ἀλλὰ διότι ἐγὼ εἶχα μπεῖ στὴν θέσι τοῦ παιδιοῦ του.
Διότι ἐγὼ εἶχα ἀποκτήσει τὸ πρόβλημα ὑγείας. Διότι ἐγὼ εἶχα ἐκφρασθεῖ, ἄν τί τοῦ παιδιοῦ, γιὰ τὴν φίμωσί του.

Ἔφυγα ἀπὸ ἐκεῖ πολὺ ἥρεμη. Πάρα πάρα πολύ.
Τὸ ἄγχος μου, ἀπὸ τὴν στιγμὴ τοῦ τηλεφωνήματος καὶ μετά, ἐξατμίσθη.
Χαμογελοῦσα.
Ἴσως νὰ μὴ συναντήσω ποτὲ αὐτὸ τὸ παιδί.
Εἶμαι βεβαία ὅμως πὼς τώρα πιὰ ἔχει πιθανότητες μεγάλες νὰ ζήσῃ!

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply