Ψηφιακή ἀποθήκη;
Δῆλα δή καταγράφει, πέραν αὐτῶν πού ἤδη γνωρίζαμε, καί πάρα πάρα πολλά ἄλλα; Εἶτε ἐν γνώσει μας εἶτε ἐν ἀγνοίᾳ μας;
Δῆλα δή, ἐάν ἀκούσω κάτι, πάει, αὐτό κατεγράφῃ;
Κι ἐάν αὐτό τό κάτι μοῦ κάνει κακό; Κατεγράφῃ ὡς κάτι κακό ἤ τό ἀγνοοῦμε; Καί τό κάτι πού μοῦ κάνει καλό; Κατεγράφῃ ὡς κάτι πού μοῦ κάνει καλό;
Μεγάλο μπελὰ βρήκαμε μὲ ὅλην αὐτὴν τὴν νέα πληροφορία.
Εἱλικρινῶς, ἦταν πιὸ εὔκολα τὰ πράγματα ὅταν πιστεύαμε πὼς ὅ,τι εἶμαι εἶμαι διότι ἔτσι μὲ ἔφτιαξε ὁ μπαμπάς μου καὶ ἡ μαμά μου.
Τώρα ἀνακαλύπτω πὼς εἶμαι λίγο μπαμπάς, λίγο περισσότερο μαμά, διότι αὐτὴ μὲ μεγάλωσε καὶ τὴν ἄκουγα περισσότερο, λίγο φίλοι, λίγο γλέντια, λίγο χαζολόγημα, λίγο βλακεῖες, λίγο Γονίδης (ποὺ δὲν ἔχω κάτι μαζύ του ἀλλὰ ἔχω ἕναν γείτονα ποὺ τὸν λατρεύει), λίγο κορναρίσματα, λίγο ὁ μπάρμπα Μῆτσος ποὺ ὅλην τὴν ἡμέρα σὲ κάποιον φωνάζει, λίγο τέλος πάντων ἀπὸ κάθε ἄκουσμα, ἐρέθισμα ἤ εἰκόνα ποὺ κατέγραψα σὲ ὅλην τὴν ζωή μου.
Καὶ καλὰ αὐτὰ ποὺ ἐπέλεξα.
Αὐτά πού δέν ἐπέλεξα; (Ὅπως γιά παράδειγμα ὁ Γονίδης;) Τί θά τά κάνω; Πῶς τά διαγράφω καί τά πετῶ γιά νά μήν μέ σημαδεύουν; Ἤ πάει καί τελείωσε ἀπό ἐδῶ καί πέρα θά πορευόμαστε ἀγκαλίτσα;
Ὤ θεοί, ὤ δαίμονες, ὤ τέλος πάντων κάτι, γιά αὐτό μέ ὑποχρεώνουν νά βλέπω αὐτές τίς σκουπιδοσειρές στήν τηλεόρασι; Γιά αὐτό τόση ἠχορύπανσις; Γιά ἐτοῦτο τόσα σκουπίδια; Γιά ἐτοῦτο τόση σκίασις;
Δῆλα δή αὐτοί τό γνωρίζουν κι ἐγώ τώρα μαθαίνω πώς μοῦ ἔχουν ἀλλάξῃ σκέψι, ἀντίληψι, ὑγεία, ἐπιθυμίες, στόχους, ὄνειρα μόνον μέ τό νά μέ δηλητηριάζουν καθημερινῶς μέ τίς ὑποχρεωτικές καταγραφές;
Καί τώρα;
Πῶς ἀλλάζει ὅλη αὐτή ἡ καταστροφή;
Ἔ;
Αποθήκευση των σονέτων του Σέξπηρ στο… DNA!
Κωδικοποίησαν αρχεία στο γενετικό υλικό μας που αποδεικνύεται το τέλειο μέσο ψηφιακής φύλαξης δεδομένων
Λονδίνο
Είναι μια από τις πιο συμβολικές ομιλίες όλων των εποχών η οποία τώρα πια περνά στην… αθανασία με τον πιο ασυνήθιστο τρόπο. Ενα τμήμα της διάσημης ομιλίας «Εχω ένα όνειρο» την οποία έδωσε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1963 αποθηκεύθηκε μέσα στην «αλφάβητο» του DNA.
Σε έναν κόκκο άμμου!
Ο Νικ Γκόλντμαν από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιοπληροφορικής στο Χίνξτον της Βρετανίας και οι συνεργάτες του συνέθεσαν DNA με τρόπο ώστε να κωδικοποιούνται πληροφορίες στις τέσσερις βάσεις που αποτελούν τη διπλή του έλικα (αδενίνη, θυμίνη, κυτοσίνη, γουανίνη).
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», αυτά τα «γράμματα» του γενετικού υλικού προκειμένου να αποθηκεύσουν ακουστικό υλικό διάρκειας 26 δευτερολέπτων από τον λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το σύνολο των 154 σονέτων του Σέξπηρ, μια ψηφιακή φωτογραφία του εργαστηρίου τους, το διάσημο άρθρο με το οποίο το 1953 οι Τζέιμς Γουότσον και Φράνσις Κρικ περιέγραψαν για πρώτη φορά τη διπλή έλικα του DNA καθώς και έναν φάκελο ο οποίος περιέχει όλο το σύστημα κωδικοποίησης των πληροφοριών που χρησιμοποίησαν. Ολες αυτές οι πληροφορίες χώρεσαν σε ποσότητα DNA που δεν ήταν μεγαλύτερη από έναν κόκκο άμμου και ήταν στη συνέχεια δυνατόν να διαβαστούν με ακρίβεια της τάξεως του 100%.
Η φωτογραφία του Εργαστηρίου στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιοπληροφορικής που αποθηκεύτηκε μεταξύ άλλων στο DNA
Η διαδικασία
Πώς όμως γίνεται η κωδικοποίηση των πληροφοριών; Το σύστημα των ειδικών από τη Βρετανία χρησιμοποιεί τα ίδια τέσσερα «γράμματα» του γενετικού υλικού αλλά σε μια εντελώς διαφορετική «γλώσσα» από αυτή που «αντιλαμβάνεται» η… ζωή.
Προκειμένου να αντιγραφεί ένας φάκελος, όπως ένα κείμενο, τα δυαδικά ψηφία (0 και 1) τα οποία θα αντιπροσώπευαν αυτές τις πληροφορίες σε έναν σκληρό δίσκο πρέπει αρχικώς να μεταφραστούν στον κώδικα που έχει φτιάξει η ομάδα. Στη συνέχεια μια μηχανή σύνθεσης DNA παράγει την αντίστοιχη αλληλουχία.
Δεν πρόκειται όμως για ένα μόνο μακρύ μόριο αλλά για πολλαπλά αντίγραφα τμημάτων DNA – το κάθε τμήμα φέρει πληροφορίες προκειμένου να «ξέρει» πού ακριβώς πρέπει να λάβει θέση στην αλληλουχία. Το γεγονός αυτό προσφέρει αφθονία στο σύστημα: σε περίπτωση που κάποια τμήματα χαθούν, τα στοιχεία δεν θα χαθούν μαζί τους.
Παράλληλα χρησιμοποιείται ο συμβατικός εξοπλισμός των εργαστηρίων μοριακής βιολογίας που «διαβάζει» το DNA των οργανισμών, προκειμένου να διαβαστούν οι πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στο DNA και να μπορούν να προβάλλονται σε οθόνη υπολογιστή.
Το τέλειο μέσο ψηφιακής αποθήκευσης
Το DNA θεωρείται ως το τέλειο μέσο ψηφιακής αποθήκευσης αρχείων καθώς μπορεί να έχει διάρκεια ζωής χιλιάδων ετών, δεν απαιτεί ηλεκτρισμό για να λειτουργήσει, ενώ δεν χρειάζεται παράλληλα να συντηρείται σε ειδικές συνθήκες (‘αγαπά’ πάντως να βρίσκεται σε σκοτεινά, κρύα και ξηρά σημεία). Όπως εξήγησε ο δρ Γιούαν Μπίρνι που συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα «εάν διατηρήσουμε το DNA σε κρύο, ξηρό και σκοτεινό μέρος διαρκεί για πολύ μεγάλο διάστημα. Αυτό το γνωρίζουμε επειδή συχνά αποκωδικοποιούμεDNA μαμούθ πολλών χιλιάδων ετών το οποίο έχει διατηρηθεί από τύχη σε τέτοιου είδους συνθήκες».
Θεωρητικώς το DNA μπορεί να κωδικοποιήσει τεράστιους όγκους δεδομένων. Σε ένα γραμμάριο του γενετικού υλικού χωρούν περίπου δύο petabytes (1 petabyte = 1.125.899.906.842.624 bytes) – το αντίστοιχο τριών εκατομμυρίων CD. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή… αποθήκη για τη φύλαξη τεράστιων ποσοτήτων πληροφοριών όπως αυτές που παράγονται σε καθημερινή βάση στο CERN ή σε άλλα μεγάλα επιστημονικά ιδρύματα.
Απαγορευτικά ακριβή διαδικασία
Οι ερευνητές παραδέχονται βέβαια ότι το κόστος σύνθεσης του DNA στο εργαστήριο καθιστά αυτή τη στιγμή την όλη διαδικασία απαγορευτικά ακριβή, υποστηρίζουν ωστόσο ότι μελλοντικά η πρόοδος της τεχνολογίας θα κάνει την προσέγγιση πιο φθηνή αποδεικνύοντας την τεράστια αξία της για την αρχειοθέτηση στοιχείων για μεγάλο διάστημα.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που το DNA χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικό μέσο πληροφοριών. Για παράδειγμα πέρυσι ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ δημοσίευσε στην επιθεώρηση «Science» τα αποτελέσματα ενός παρόμοιου πειράματος στο πλαίσιο του οποίου οι ειδικοί από τη Βοστώνη αποθήκευσαν σε DNA ένα ολόκληρο βιβλίο.
σχόλιο τῆς παραπάνω ἀναρτήσεως:
Ρητό του Ηράκλειτου “γραμμένο” στα μάτια μυγών
Έγραψε ένα ρητό του Ηράκλειτου στο DNA των ματιών των μυγών! λινκ:
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.