Ἔχω εὑρεθεῖ πολλὲς φορὲς μάρτυς ῥατιστικῆς συμπεριφορᾶς ἀπέναντι σὲ συμπολίτες μου. Πραγματικῆς ῥατσιστικῆς συμπεριφορᾶς, ὄχι γιαλατζί.
Ἄστεγοι ποὺ ἦσαν Ἕλληνες καὶ δὲν τοὺς ἐδέχθησαν κέντρα ἀστέγων…
Ἐπιδόματα ποὺ πηγαίνουν σὲ μὴ Ἕλληνες ἀναξιοπαθοῦντες…
Ἀποκλεισμὸς ἀνασφαλίστων Ἑλλήνων ἀπὸ νοσοκομεῖα…
Κι ἄλλα. Πολλά. Νὰ μὴ τὰ πιάσουμε τώρα ἕνα ἕνα. Διότι ἄλλο εἶναι τὸ θέμα μας.

Σήμερα θέλω νὰ σταθῶ σὲ τρία γεγονότα, ποὺ συνέβησαν τὶς τελευταῖες ἡμέρες.
Τὸ πρῶτο ἀφορᾶ στὴν ὑποτιθεμένη ἀπειλὴ ποὺ ἐδέχθησαν οἱ πακιστανοὶ ποὺ διαβιοῦν στὴν χώρα μας, γιὰ τὴν ὁποίαν ἀπειλὴ ὁ ἴδιος ὁ πρόεδρός τους ἰσχυρίσθη πὼς ἴσως νὰ εἶναι προπαγάνδα.
Δὲν θὰ μπῶ στὴν λογικὴ τοῦ ἐὰν εἶναι ἤ ὄχι προπαγάνδα.
Θὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὸ πῶς τὸ ἐχρησιμοποίησαν κάποιοι γιὰ νὰ δημιουργήσουν καὶ πάλι ἐντυπώσεις.
Τὸ ἴδιο αὐτὸ πρόσωπο πρῶτα ἐφρόντισε νὰ διαδώσῃ τὴν εἴδησι ὥς ἀληθὴ καὶ μετὰ ἔσπευσε νὰ ἐπανορθώσῃ μὲ διευκρινήσεις, τὶς ὁποῖες ὅμως καὶ δὲν διέσπειρε κατὰ τὸν προηγούμενον τρόπο. Δῆλα δὴ ἄφησε τὶς ἐντυπώσεις ποὺ αὐτὸς ἐδημιούργησε νὰ πλανῶνται ἔτσι… Γιὰ νὰ πλανῶνται.

Νὰ ποὺ ὅμως ἀρκετοὶ συμπολίτες μας ἀγανάκτησαν. Καὶ μὲ τὸ δίκιο τους.
Ἄλλο τὸ τὶ συμβαίνει μὲ τὴν χώρα μας κι ἄλλο οἱ προσωπικὲς καὶ ῥατσιστικὲς ἐπιθέσεις.
Τί ἐπέτυχε λοιπόν τό ἐν λόγῳ πρόσωπο;
Αὐτὸ ποὺ ἤδη συμβαίνει στὸν τόπο μας ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Νὰ μεγαλώσῃ τὸ χάσμα μεταξὺ τῶν μὲν καὶ τὼν δέ(ν).

Τὸ δεύτερο περιστατικὸ ἀφορᾶ στὸ κορίτσι ποὺ ἐτσάκισε ἀπὸ τὰ βράχια ὁ ἀφγανὸς στὴν Κέρκυρα.
Ἄλλος ἀγώνας «διαίρει καὶ βασίλευε» στὴν νέα αὐτὴ εἴδησιν.
Κάποιοι ἐβιάσθησαν νὰ συμπαρασταθοῦν στὸν ἐγκληματία, ὁ ὁποῖος γνωρίζοντας σαφῶς τὸν νόμο, ἔσπευσε μὲ τὴν σειρά του, νὰ δηλώσῃ ἀνήλικος. Κάποιοι ἄλλοι πάλι θέλουν νὰ ἀφανίσουν ἀπὸ προσώπου γῆς κάθε τομάρι ποὺ δὲν σέβεται τὴν ἀνθρώπινο ζωὴ καὶ ἰδίως τῶν Ἑλλήνων. Ἀκραῖα συναισθήματα ὅμως δημιουργοῦνται καὶ στὴν μία καὶ στὴν ἄλλην περίπτωσι.
Ἐδῶ μάλιστα ἔχουν, ἀρκετοὶ δυστυχῶς, κυριολεκτικῶς μπερδεύσει τὰ αὐγὰ μὲ τὰ πασχάλια. Διότι ἄλλο ἀνθρωπισμὸς κι ἄλλο ὑπερασπίζομαι ἐγκληματίες ἔτσι, ἀδιακρίτως, ἐπεὶ δὴ ἁπλῶς λόγῳ φυλετικῆς καταβολῆς ἴσως, σὲ κάποιαν μελλοντικὴ στιγμή,  νὰ ἀντεμετώπιζαν προβλήματα κοινωνικά. Δὲν ξεκινοῦν στὴν δικαιοσύνη μὲ τὴν ὑπόθεσι γιὰ νὰ κρίνουν καὶ νὰ δικάσουν. Ξεκινοῦν μὲ τὶς ἀποδείξεις καὶ μὲ τὰ στοιχεῖα.
Δὲν συλλαμβάνει λοιπὸν ἡ ἀστυνομία κάποιον ἐξ ὑποθέσεως διότι ἴσως νὰ ἐγκληματίσῃ. Πρῶτα γίνεται τὸ ἔγκλημα καὶ μετὰ τὸν συλλαμβάνουν. Δὲν γίνεται λοιπὸν ὁ ἀστυνομικὸς ἐκπρόσωπος νὰ ἀποκαλῇ «καϋμένο» τὸν ἐγκληματία. Καϋμένο εἶναι τὸ κορίτσι.
Ἤ μήπως κι αὐτός ἔχει χάσει τήν πραγματική ἔννοια τῶν ἐννοιῶν.

Τί εἴδαμε λοιπόν καί σέ αὐτό τό περιστατικό;
Ἕναν ἀγώνα δρόμου νὰ ἀποδείξουν κάποιοι τὰ παράλογα ὡς λογικά, ἄφ’ ἑνός, καὶ νὰ παίξουν μὲ τὴν νοημοσύνη μας ἀφ΄ ἑτέρου. Τὸ διαρκὲς κόλπο τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε» σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο!!!
Συνεπῶς ὅποιος δὲν συντάσσεται μὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν τὸ παράλογον ὡς μόνον ἀποδεκτόν, αὐτομάτως συμπεριλαμβάνεται στὴν «ῥατσιστικὴ» πλευρὰ τῆς κοινωνίας.
Μὰ ἔτσι, δυστυχῶς γιὰ αὐτούς, τελικῶς εἴμαστε ὅλοι οἱ  Ἕλληνες «ῥατσιστὲς» ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι οἱ σκέτο ῥατσιστές.
Διότι ὅταν μία μικρὰ ὁμάς, μέσῳ τῆς προπαγάνδας, τοῦ ἐκφοβισμοῦ, τοῦ ἐκβιασμοῦ καὶ τῆς ἀλλοιώσεως τῶν ἐννοιῶν ἀσκεῖ τέτοιους εἴδους διαχωρισμοὺς καὶ πιέσεις, τότε αὐτὴ ἡ ὁμάς, δὲν σέβεται, δὲν ὑπολογίζει καὶ δὲν ἀναγνωρίζει δικαίωμα ἐλευθέρας αὐτοδιαθέσεως στὴν ἄλλην ὁμάδα. Ἄρα εἶναι ἕνας πυρήνας, μία πηγὴ διαρκοῦς ῥατσισμοῦ ἐναντίον τῆς ἄλλης ὁμάδος, ὁποίου μεγέθους κι ἐὰν εἶναι ἡ ἄλλη ὁμάς. Ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι ὅλος ὁ Ἑλληνικὸς λαός.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, ὅσες ἐπιφανειακὲς ἐπιτυχίες κι ἐὰν ἔχῃ αὐτὴ ἡ ῥατσιστικὴ ὁμάς, εἶναι ὅλες πλασματικές. Καὶ εἶναι πλασματικὲς διότι βασίζονται στὴν παραπληροφόρησι, στὴν διάσπασι τῆς συνοχῆς τῶν κοινωνιῶν καὶ στοὺς στυγνούς,  συναισθηματικοὺς κυρίως, ὄχι βάσει λογικῆς, ἐκβιασμούς.
Προβάλλοντάς μας σκηνὲς μονόπλευρες ἤ ἰδέες ὡραιοποιημένες, ἤ καὶ σκέτο κραυγάζοντας κάποιες φορές, ἀγγίζουν καὶ ἐρεθίζουν τὸ συναίσθημά μας ἐκβιάζοντας τελικῶς τὴν ἐνεργοποίησίν μας πρὸς τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην κατεύθυνσι. Δῆλα δὴ εἰσβάλλουν στὶς ζωές μας μὲ τὸ ἔτσι θέλω καὶ καθοδηγοῦν τὶς σκέψεις μας, ἀλλοιώνοντας τὴν ἀντίληψίν μας, κυριολεκτικῶς μὲ τὴν μέθοδο τοῦ βιασμοῦ, καταλήγοντας φυσικὰ στὴν διάσπασι μας.

Ἔτσι κι ἐδῶ. Μᾶς στρέφουν πρὸς τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν μεγαλώνοντας τὸ χάσμα τῶν φαινομενικῶν διαχωρισμῶν μέσα στὶς κοινωνίες μας καὶ αὐξάνοντας τὸ βαθμὸ τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε».
Χάσμα πλαστὸ ὅμως, ἐν τελῶς τεχνητό, τὸ ὁποῖον θὰ καταπέσῃ ταχύτατα ἐμπρὸς στὴν Ἀνάγκη ποὺ ἔρχεται.
Διότι ἄλλο ἡ συνειδητὴ μετακίνησις πρὸς τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην ἰδεολογικὴ κατεύθυνσι κι ἄλλο ἡ ἐκβιαζομένη, σὰν αὐτὴν δῆλα δὴ ποὺ διαπιστώνουμε σήμερα στὴν χώρα μας.
Ἄλλως τε, σὲ ἐκείνην τὴν φάσι μόνον θὰ δοῦμε τὸ πραγματικὸ μέγεθος τῆς προδοσίας καὶ τῆς δολιοφθορᾶς. Γιὰ τὴν ὥρα μόνον καταγράφουμε.
Συνήθως καταγράφουμε μὲ παραποιημένα στοιχεῖα ἤ μὲ ἀποσιωπόμενα στοιχεῖα. Τὸ πραγματικὸ μέγεθος θὰ τὸ διαπιστώσουμε στὸ …ταμεῖο!

Τὸ τρίτο περιστατικόν, ποὺ μαζύ του θέλω νὰ καταπιασθῶ, εἶναι τὰ ἐπεισόδια στὴν Στοκχόλμη.
Σὲ μίαν χώρα ποὺ τὸ 25% τῶν γυναικῶν ἤ ἐβιάσθη ἤ πρόκειται νὰ βιασθῇ, ἐντὸς τῶν ἐπομένων ἐτῶν, εἶναι πράγματι πρὸ τῆς καταῤῥεύσεως ὁ παραδοσιακὸς τρόπος διαβιώσεως τῶν Σουηδῶν.
Νὰ ἐνθυμούμεθα ὅμως πὼς οἱ Σουηδοὶ πρωτοστατοῦν σὲ κάθε κίνησι διαμελισμοῦ τῶν κοινωνικῶν ἱστῶν τῆς Εὐρώπης. Ἀπὸ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἔως τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ἤ τὴν ἔνταξι τῶν λαθρομεταναστῶν, παραμένουν πρωτοπόροι.  Ὅλα τὰ κοινωνικὰ πειράματα ἀπὸ τὴν χώρα τους ἐξεκίνησαν. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐξεκίνησε ἡ κατάργησις τοῦ «πατέρα» καὶ τῆς «μητέρας». Κι ὄχι μόνον.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς θεωρητικῶς, θεωρητικῶς πάντα, ὄχι μόνον δὲν εἶναι ῥατσιστὲς ἀλλὰ παραμένουν ἀνοικτοί σὲ κάθε νέα ἰδέα, πρότασι ἤ κίνησι.
Ἄρα οἱ Σουηδοί, κατὰ πῶς ἀντιλαμβάνομαι, εἶναι πρώτης τάξεως δεῖγμα κοινωνίας στὴν ὁποίαν δὲν ἰσχύει τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε». Εἶτε διότι ἐπῆλθε ἤδη ἡ ὁμογενοποίησις, εἶτε διότι εἶναι αὐτὴ ἡ φύσις τους, εἶτε ἀκόμη καὶ διότι σκέτο τοὺς βαροῦν ταμπουρὰ καὶ χορεύουν.
Παραμένουν ὅμως πάντα κοινωνία πρότυπο γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρειάζονται νὰ βιώσουν ἐντὸς καινοτομιῶν ἤ νέων ἰδεῶν. Κι ἄς ἔχουν τὶς ἀκραῖες τους συμπεριφορές, εἶτε μὲ περιστατικὰ τύπου Μπρέιβικ εἶτε τώρα, μὲ τὶς νύκτες τῶν …κρυστάλλων!

Διότι κακὰ τὰ ψέμματα.
Ὅταν ἔχῃς καταφέρει νὰ δημιουργήσῃς κοινωνίες σὰν αὐτὲς τῆς Σουηδίας, οἱ ὁποῖες εἶναι πλέον ἀδρανοποιημένες, τότε ἐξ ἀνάγκης πρέπει νὰ ἐμφανίζονται ἀκραῖα περιστατικά, σὰν τὰ δύο παραπάνω, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐκτονώνουν τὴν ὅποιαν πίεσιν ἔχει κρυφθεῖ ἤ ἀποσιωποιηθεῖ.
Ἄρα γιὰ τὴν Σουηδία ἦταν ἀνάγκη καὶ ὁ Μπρέιβικ ἀλλὰ καὶ τὰ τωρινὰ ἐπεισόδια.
Ὅμως πρέπει νὰ κρατήσουμε τὴν πληροφορία καὶ νὰ παραμείνουμε σὲ αὐτήν.

Ἔχουμε λοιπόν.

• Στὴν χώρα μας ἐφαρμόζουν τρόπους τέτοιους ποὺ νὰ διασποῦν τὴν κοινωνία μας σὲ μικρότερα κομμάτια, ὅπως τὰ κόμματα, οἱ ὁμάδες, οἱ «ἰδεολογίες».

• Στὶς χῶρες τοῦ βορρέως, ποὺ οἱ χαοτικὲς καταστάσεις συμπεριφορᾶς δὲν ὑφίστανται, ἐφαρμόζουν τὸ ἁπλοῦν: «ἐγὼ διατάζω κι ἐσὺ ὑπακοῦς».

Καὶ στὶς δύο κοινωνίες κάνουν πειραματισμούς.

• Στὴν μὲν δική μας μέσῳ τῶν οἰκονομικῶν μέτρων ποὺ γενοκτονοῦν τὸν πληθυσμό,
• στὴν δὲ Σουηδία μὲ τὴν ἐξάλειψι τῆς ἐννοίας τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως τὴν ἐγνωρίζαμε, καὶ μὲ τὴν μετάλλαξί του σὲ ἕνα ὄν ποὺ θὰ στέκῃ ὥς πρότυπο γιὰ τὶς ὁμογενοποιημένες κοινωνίες.

Τὸ ὅ,τι δῆλα δὴ βγῆκε ὁ Σαρκοζὺ γιὰ νὰ ἀνακοινώσῃ πὼς πρέπει πλέον οἱ Γάλλοι νὰ συνευρίσκονται μὲ τοὺς ἀλλοδαπούς, διότι εἶναι ἀνάγκη αὐτό, πρὸ κειμένου νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ πρόγραμμα ποὺ ἔχουν ἀναλάβῃ νὰ φέρουν εἰς πέρας, μᾶς ἔκανε ἐντύπωσι. Τὸ ὅ,τι στὴν Σουηδία τὸ ἔχουν ἤδη θέσει σὲ ἐφαρμογὴ ὅμως τὸ ἀφήνουμε στὴν ἄκρη. Δὲν ἀσχολούμεθα. Κι ἄς συμβαίνῃ.

Στὶς κοινωνίες τοῦ Βορρέως δὲν χρειάζεται πλέον νὰ ἐφαρμόσουν διασπαστικὲς τάσεις. Γιὰ αὐτὸ δὲν ὑπάρχουν γιαλατζὶ «ρατσιστές», ὅπως ὑπάρχουν ἐδῶ. Ἐκεῖ ἐὰν ὑπάρχῃ κάτι, εἶναι σκέτο ῥατσιστές. Ὄχι σὰν κι ἐμᾶς πάντως.
Στὶς κοινωνίες ὅμως τοῦ Νότου, σὰν τὴν δική μας, τὰ ὅπλα εἶναι διαφορετικά.
Ἄρα, τὸ νὰ μᾶς διασποῦν ἐμᾶς σὲ κάτι, ὅ,τι δήποτε, δὲν εἶναι φαινόμενον τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ παγία τακτικὴ αἰώνων, ποὺ ἐχρησιμοποίησαν ἐναντίον μας ἀκόμη καὶ οἱ Ῥωμαῖοι.

Συνεπῶς, καιρὸς εἶναι νὰ παύσουμε νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὸ νὰ ἀποδείξουμε αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε ὡς ὀρθό.
Εἶναι καιρὸς νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τοῦ νὰ θέλουμε νὰ πείσουμε τὸν ἄλλον. Ἡ ζημιὰ ὑπάρχει, εἶναι μέσα στὸ κεφάλι μας καὶ εἶναι παλαιοτάτη. Τὸ ζήτημα εἶναι νὰ ἑστιάσουμε σὲ τρόπους ποὺ θὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὸ τέλμα κι ὄχι νὰ παραμείνουμε σὲ τακτικὲς ποὺ θὰ μᾶς κρατοῦν μέσα στὴν παγίδα ποὺ μᾶς ἔστησαν.

Προσωπικῶς δὲν ἀποδέχομαι κανέναν χαρακτηρισμό. Οὔτε αὐτὸν τοῦ ῥατσιστοῦ, οὔτε αὐτὸν τοῦ «ῥατσιστοῦ», οὔτε αὐτὸν τοῦ ἀντιῤῥατσιστοῦ. Ἀποφασίζω νὰ βγῶ ἀπὸ τὸ παιχνίδι.
Εἶμαι Ἑλληνίς!
Σὲ αὐτὸ παραμένω.
Οἱ Ἕλληνες ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν ἐφρόντιζαν γιὰ τὸ ὀρθόν, τὸ δίκαιον, τὸ ἠθικόν, τὸ ἡρωϊκόν, τὸ λογικόν, τὸ ἐπιστημονικόν, τὸ ἀνθρώπινον, τὸ πεπαιδευτικόν, τὸ δημιουργικόν.
Ὅσο παραμένουμε στὸ παιχνίδι τους θὰ παίζουμε μὲ τοὺς δικούς τους ὅρους.
Πιστεύω πὼς σιγὰ σιγὰ πρέπει νὰ ἀφήσουμε τὶς ἐξαρτήσεις καὶ τὶς συνήθειες γενεῶν ἐπὶ γενεῶν, περνῶντας ἐπὶ τέλους σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε νὰ μᾶς συμβαίνῃ: νὰ ζήσουμε ἐλεύθεροι.
Ἡ πραγματικὴ ἐπανάστασις εἶναι νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἐξουσία ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἀσκοῦν ἐπάνω μας.
Μόνον ἐὰν ἐμεῖς λειτουργήσουμε ἐλεύθερα, ἔξω ἀπὸ διαχωρισμούς, προπαγάνδες, ἐκβιασμούς, μόνον τότε θὰ μπορέσουμε νὰ ἀκυρώσουμε κάθε τους σχεδιασμὸ ἤ πειραματισμό.

Φιλονόη.

 φωτογραφία