Ἡ ζωή σου εἶναι πόλεμος.
Ἡ γῆ σου εἶναι φρούριο καί χρέος σου ἡ Νίκη.
Μή μιλᾶς, νά σκέπτεσαι, ν΄ἀγαπᾶς, νά μήν πονᾶς.
Ἓνας εἶναι ὁ σκοπός σου, ὁ Πόλεμος.
Πολέμα γιά τά ἰδανικά σου, γιά τά Ἑλληνικά ἰδανικά τοῦ ἀνθρωπισμοῦ. 
Πολέμα γιά τήν Μεγάλη Ἰδέα.
Ἂνδρες πού περπατοῦν στή ζωή εὐθυτενεῖς καί μέ γαλήνη, μαθημένοι νά πονοῦν χωρίς νά ὑποφέρουν, νά νικοῦν χωρίς νά θριαμβολογοῦν, νά νικῶνται χωρίς νά μοιρολογοῦν.
Αὐτοί εἶναι οἱ πραγματικοί ἂνδρες, θεμέλια γενεῶν.
Αὐτοί εἶναι οἱ Εὐέλπιδες οἱ αὐριανοί ἡγήτορες τοῦ Ἒθνους.
Νεαρέ Εὒελπι μᾶθε καί ἐξασκήσου νά εἶσαι ἁπλός, ὀλιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός.
Λίγα λόγια, πολλά ἒργα.
Ἀνθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πεῖσμα, ἀντοχή.
Ὃποιος σέ κοιτᾶ, τά μάτια του νά γεμίζουν παλλικάρι.
Περισσότερο νά προσβάλλεσαι ὃταν σέ κυριεύει ὁ πόνος.
Μή θυμώνεις, χειρότερα εἶναι νά χτυπήσῃς ἒστω καί ἑάν μόλις κρατιέσαι μέ ἓναν κόμπο στό λαιμό.
Νά φύγῃς εἶναι δειλία. Μόνος σου ἀποφάσισες νά γίνῃς Ἀξιωματικός.
Ἀπελπισία, ὓστερα νά γελᾶς καί ἀπό τήν μία μέρα στήν ἂλλη γίνεσαι ἂνδρας, δῆλα δή, μαθαίνεις νά κρατᾶς μέσα σου τόν πόνο καί τήν ἀπορία, ἒτσι χωρίς νά φαίνεται, ἀλλά νά έπιμένεις πάντα στό σκοπό σου, στά ὂνειρά σου.

Παῦλος Μελᾶς
Ἀνθυπολοχαγός Πυροβολικοῦ
Τάξις 1891

ἀπὸ τὴν Χλόη μας