Νά γίνω ἕνας ἀπό ἐσᾶς;

Ὄχι ἀγάπες μου… Δὲν γίνεται… Δὲν μπορῶ…
Ἐκτιμῶ, σέβομαι, θαυμάζω τὴν προσπάθειά σας.
Σᾶς συγχαίρω ποὺ μὲ ἐλάχιστα χρήματα καταφέρατε νὰ ἀποδείξετε σὲ ἐκεῖνο τὸ σούργελο τὴν Ὄλγα πὼς πράγματι, μπορεῖ κάποιος νὰ διαφημίσῃ τὴν χώρα μας μὲ ἁπλᾶ πράγματα, δίχως νὰ φαίνεται ἡ παρ’ ὁλίγον ὑπουργὸς πρώτη μούρη καὶ δίχως νὰ τῆς ἔχουμε πληρώσῃ ὅλα τὰ ἔξοδα γιὰ ταξείδια ἀναψυχῆς στὰ Λονδίνα καὶ στὰ Παρίσια…
Ναί, σᾶς πιστεύω. Θέλατε νὰ ἀναδείξετε τὴν χώρα ἀλλά, ὄχι, δὲν θὰ γίνω ἕνας ἀπὸ ἐσᾶς. Διότι αὐτὰ τὰ περὶ καλοπεράσεως καὶ σαχλαμάρας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ διαφημίζουμε… Οὔτε αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖον θὰ μᾶς προτιμοῦσαν…

Ξέρετε, ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι τζατζίκι πασαλειμμένο στὴν μπλούζα καὶ στὶς τρίχες μας…
Οὔτε εἶναι τὸ ἀπέραντο γαλάζιο…
Οὔτε ἡ παπάρα στὴν σαλάτα…
Οὔτε τὸ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ φθάση μὲ τὰ πόδια σὲ ἕνα νησί…
Οὔτε τὸ παραδοσιακὸ ὑποβρύχιο τῆς γιαγιᾶς μου…
Ἐὰν πρέπει νὰ ἀγωνιστῶ γιὰ κάτι, σίγουρα αὐτὸ τὸ κάτι δὲν εἶναι οἱ ἁμμουδιές, ποὺ γεμίζουν τὰ παπούτσια μου ἄμμο. Οὔτε  ὁ Ζορμπᾶς εἶναι… Αὐτὸς ἦταν γιὰ κατανάλωσι κι ὄχι γιὰ νὰ καταδείξῃ τὸ ποιὸς εἶμαι ἤ τὸ ποιὸς πρέπει νὰ γίνω…
Οὔτε ὁ γεμάτος σκαλωσιὲς Παρθενώνας…
Οὔτε ἡ ἐπὶ πλέον τρύπα στὴν μύτη γιὰ νὰ περνᾶμε χαλκάδες…
Οὔτε ἡ παρέα καὶ τὸ κρασί…

Ναί, εἶναι κι αὐτά…
Εἶναι μερικὲς ἀπὸ τὶς εἰκόνες ποὺ ΜΟΝΟΝ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε, ἀλλὰ ὄχι νὰ τὶς κάνουμε πρότυπό μας. Οὔτε νὰ τὶς διαμοιράζουμε…
Εἶναι στιγμὲς ἀπὸ τὴν καθημερινότητα ἑνὸς λαοῦ ποὺ σκέπτεται, λειτουργεῖ, ὀνειρεύεται χαοτικά. Ἀλλὰ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ περνᾶμε πρὸς τὰ ἔξω.
Αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ περνᾶμε πρὸς τὰ ἔξω εἶναι ἄλλο…
Ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν δική μας παπαίδευσι, τὴν δική μας συνειδητότητα, τὴν δική μας ἐκδοχὴ γιὰ τὸν κόσμο…
Αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ περνᾶμε πρὸς τὰ ἔξω εἶναι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖον θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς θαυμάζουν κι ὄχι νὰ χαμογελοῦν…

Ξέρω, δύσκολο…
Εἰδικῶς σὲ μίαν περίοδο ποὺ ὅλα γύρω μας καταῤῥέουν…
Ποὺ τὰ πάντα ἔχουν ἀποδομηθῇ…
Ποὺ τίποτα ἀπὸ ὅσα γνωρίζαμε δὲν ἰσχύει…
Κι ὅμως…
Γιατί ἐφ΄ ὅσον ὁ κόσμος μας γκρεμίζεται ἐμεῖς δέν τό παίρνουμε ἀπόφασι νά κτίσουμε ἕναν νέο; Ἕναν καινούργιο; Ἕναν κόσμο τέτοιο πού θά εἶναι πρότυπο;

Νὰ σᾶς πῶ καὶ πάλι συγχαρητήρια γιὰ τὴν προσπάθεια… Ἀλλὰ δὲν θέλω νὰ γίνω τμῆμα αὐτῆς τῆς εἰκόνας…
Δὲν μοῦ ἀρέσει…
Ναί, μποροῦμε νὰ ἔχουμε καὶ αὐτὴν τὴν εἰκόνα, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ θεωροῦμε πὼς μόνον αὐτὴ ἡ εἰκόνα μᾶς ἀξίζει γιὰ νὰ διαφημίσῃ τὸ ποιοὶ εἴμαστε.

Φιλονόη.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply