Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν παρευρέθην σὲ μίαν συνάντησιν ἑτεροκλήτων ἀνθρώπων, ποὺ ὁ κάθε ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶχε κάτι, ἐνδιαφέρον ἤ ἀδιάφορον, νὰ καταθέσῃ στὴν ὁμήγυρη. Γενικὰ θέματα… Πολὺ γενικά.
Ἀπέφυγα λοιπὸν νὰ λάβω μέρος στὶς συζητήσεις, ἀρχικῶς, διότι τὰ θέματα μοῦ φαίνονταν τοὐλάχιστον πολυσυζητημένα…
Παρακολουθοῦσα ὅμως τὰ λεγόμενα, ἄλλοτε μετὰ προσοχῆς κι ἄλλοτε …ἀδιαφορῶντας, συμμετέχοντας σὲ μικρότερα «πηγαδάκια».
Βλέπετε, μέσα στὴν ὁμήγυρη παρίστατο κάποιος συνδικαλιστής, ἀπὸ τοὺς πλέον γνωστούς. Ὅταν λοιπὸν ἄνοιγε τὸ στόμα του ἀναζητούσαμε τρόπους νὰ ἀλλάξουμε θέμα.

Τὰ κεντρικὰ θέματα συζητήσεων ἀφοροῦσαν στὰ οἰκονομικὰ προβλήματα. Ἄλλος ἐξέφραζε κάποιο παράπονο κι ἄλλος κατέθετε μίαν καταγγελία. Τὰ γνωστά, σὲ γενικὲς γραμμές, ποὺ καθημερινῶς ὅλοι μας ὁπουδήποτε συναντοῦμε.

Κάποιαν στιγμή, μία κυρία, κάπως ἡλικιωμένη, ἄρχισε νὰ ἐξιστορῇ τὰ παθήματά της στὶς διάφορες ὀργανωμένες συγκεντρώσεις καὶ πορεῖες ἀπὸ κόμματα καὶ συνδικαλιστικοὺς φορεῖς, δίχως ὅμως τὰ λεγόμενά της νὰ κρύβουν ἐμπάθεια ἤ νὰ καταθέτουν ὑποψίες, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ὕποπτον τοῦ ῥόλου τους. Ἄκουγα ἀλλὰ δὲν μιλοῦσα.
Τότε ὁ γνωστὸς συνδιλιστής, αὐτὸς ποὺ πάσχισε πολλὲς φορὲς στὴν διάρκεια τῆς συζητήσεως, νὰ κατευθύνῃ τὶς σκέψεις τῶν παρισταμένων, ἔλαβε τὸν λόγο κι ἄρχισε νὰ ἀγορεύῃ.
Τὸ τὶ εἶπε ὁ στόμας του δὲν περιγράφεται. Ἔπρεπε νὰ τὸν καταγράψω γιὰ νὰ ἔχουμε νὰ γελᾶμε κι ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας, ἀλλὰ κυρίως τὰ ἐγγόνια μας, ποὺ θὰ ἀπολαύσουν περισσότερο ἀπὸ ὅλους μας τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὅσων θὰ συμβοῦν ἐν καιρῷ….
Τὸν ἄφηνα νὰ μιλᾶ, νὰ μιλᾶ… Νὰ πιστεύῃ τέλος πάντων πὼς πείθει…
Κι ὅταν πιὰ ἦταν στὸ ἀποκορύφωμα τῶν λόγων του, ὅταν πιὰ πίστεψε πὼς ναί, τὰ κατάφερε, ἔχει μαζέψῃ ἀκόμη ἕναν λόγο προβάτων γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, τότε παρενέβην:

«Γιατί συζητᾶμε γιά ἀπεργίες πού κλείνουν τούς δρόμους καί κρατοῦν τό πολύ 24 ὧρες καί δέν συζητᾶμε γιά μίαν ἀπεργία διαρκείας, μέ τήν ὁποίαν δέν θά κλείσουμε δρόμους ἀλλά θά χαλαρώνουμε στά σπίτια μας καί στίς πλατεῖες μας, ἀλλά θά παραλύσουμε ἐν τελῶς τό κράτος γιά ὅσο θά χρειαστῇ; Σὲ δύο ἑβδομάδες τὸ πολύ, ὄχι κυβέρνησις, ἀλλὰ οὐδὲ ἕνα κατακάθι θὰ ὑφίσταται…»

Δὲν προσεπάθησα νὰ πείσω… Ἁπλῶς μίλησα καὶ σιώπησα….

Τὸ τὶ ἔγινε δὲν περιγράφεται.
Οἱ παριστάμενοι, περὶ τοὺς 20-25, ἔπαψαν ἀμέσως νὰ τὸν ἀκοῦν κι ἄρχισαν νὰ ἐξετάζουν στὸ ἐνδεχόμενον τῆς προτάσεῶς μου. Τὸ εὕρισκαν ἀπολύτως λογικὸ καὶ ἐπιτεύξιμον.
Διεπίστωναν μὲ ἀπορία, ΟΛΟΙ, δίχως κάποιου ἐξαιρουμένου, πὼς εἶναι τὸ ἁπλούστερον καὶ τὸ πλέον δυνατὸν κάτι τέτοιο.
Ὁ συνδικαλιστὴς στὴν ἀρχὴ πάσχισε νὰ ἀλλάξῃ θέμα. Στὴν συνέχεια προσπάθησε νὰ ἐκφράσῃ ἀντίλογο, παρουσιάζοντας διάφορα ἐπιχειρήματα. Ὅταν πιὰ διεπίστωσε πὼς ὅσα ἔλεγε δὲν ἀκούγονταν, πανικόβλητος, σχεδὸν ἀλλόφρων, ἄρχισε νὰ οὐρλιάζῃ γιὰ τὴν ἀνάγκη τοῦ νὰ παραμένουμε ἐνωμένοι, γιὰ τὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ μᾶς δοῦν ὥς κοινὸν μέτωπον οἱ κρατοῦντες, γιὰ τὸ πόσο σημαντικὸν εἶναι νὰ ὑπάρχῃ ὀργάνωσις, γιὰ τὸ πόσο χρήσιμες εἶναι οἱ κοινὲς δράσεις, γιὰ τὸ πόσο ἀπαραίτητες εἶναι οἱ δομὲς ἑνὸς κόμματος ἤ ἑνὸς συνδικαλιστικοῦ φορέως, γιὰ τὸ πόσο λᾶθος εἴμαστε ἀκόμη καὶ νὰ σκεπτόμαστε τὸ νὰ βγοῦμε ἔξω ἀπὸ τὸ μαντρί…

Τί νά σᾶς πῶ;
Τόσο γέλιο, οὐδέποτε… Τόσο μεγάλη γελοιότης, πουθενά!
Τόσο ἀπόλυτος αὐτο-ἀπογύμνωσις σὲ κανέναν… Ἦταν νὰ τὸν λυπᾶται κάποιος…

Δὲν χρειάστηκε νὰ ξαναμιλήσω. Τὸ σποράκι ποὺ ἔπεσε ἦταν ἀρκετό.
Ὁ συνιδικαλισμένος τώρα πιὰ μὲ βεβαιότητα μὲ μισεῖ!!!
Τὸ σπουδαῖον ὅμως εἶναι πὼς ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, ἐκτὸς ποὺ δὲν τοῦ ἐπέτρεψαν νὰ ξαναμιλήσῃ, ἄρχισαν σιγὰ σιγὰ νὰ ἀντιλαμβάνονται τὸ πασιφανές.
Αὔριο, μεθαύριο, τὸν ἄλλον μήνα, σὲ κάποιες ἄλλες συναντήσεις, σὲ κάποιες ἄλλες συζητήσεις, σὲ κάποιους ἄλλους προβληματισμούς, θὰ καταθέσουν πλέον τὰ ὥριμα ΔΙΚΑ τους συμπεράσματα, ποὺ θὰ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἐπεξεργασία τῶν δύο δεδομένων: τὴν ὑπὸ ἔλεγχο ἀντίδρασιν, ποὺ τελικῶς καπελώνεται καὶ κατευθύνεται, ἤ τὴν χαοτικὴ ἀντίδρασι, ποὺ ὅμως θὰ τοὺς ἐπιτρέψῃ νὰ παραμείνουν ἀνεξάρτητοι καὶ αὐτόνομοι, δίχως νὰ ἐπιτρέπουν σὲ κάποιον νὰ τοὺς ἐξουσιάσῃ.

Τί λέτε;
Εἶχε δίκαιον ἡ συνδικαλισμένος νά τρέμῃ ἀπό τό κακό του;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ποῦ θά βοηθήσῃ ἡ ἄνευ καπελώματος ἀντίδρασις; Μὰ φυσικὰ στὴν κάθαρσι. Ἀπὸ τὸ μηδὲν ὅλα πρέπει νὰ φτιαχτοῦν. Καὶ θὰ φτιαχτοῦν!

φωτογραφία