Οἱ ἀριστεροὶ τῆς κοινοκτημοσύνης τῶν …ἄλλων!

Κάποτε, πρὸ περίπου δεκαπέντε ἐτῶν, φίλος οἰκογενειακὸς ἔχασε τὸ μοναχοπαίδι του καὶ σκεπτόταν νὰ εὕρῃ κάποιον νέο ἄνθρωπο, μὲ οἰκογένεια, στὸ ξεκίνημα τῆς ζωῆς του, γιὰ νὰ τὸν «υἱοθετήσῃ», κατὰ μίαν ἔννοιαν, καὶ νὰ τοῦ μεταβιβάσῃ τὴν περιουσία του στὴν συνέχεια.
Δὲν ἤθελε κάποιον γιὰ νὰ τοῦ ἀλλάξῃ τὴν ταὐτότητά του καὶ τὸ ὄνομά του, ἀλλὰ κάποιον ποὺ νὰ μπορῇ νὰ ἀναλάβῃ τὶς ἐπιχειρήσεις του καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὶς κληρονομήσῃ.

Τότε λοιπὸν ἔκανα παρέα μὲ μίαν οἰκογένεια, ἀριστερῶν πεποιθήσεων, ἡ ὁποία πράγματι ἦταν στὴν ἀρχὴ τῶν βημάτων της καὶ ἀντιμετώπιζε πολλὲς δυσκολίες οἰκονομικές. Ἡ σημαντικὴ λεπτομέρεια ὅμως ἦταν στὸ ὅ,τι αὐτὴ ἡ οἰκογένεια ἦταν ἀριστερῶν πεποιθήσεων καὶ δράσεως, κατὰ πῶς ἐδήλωνε κι ἔπραττε, ἰσχυριζομένη πὼς πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα εἶναι τὸ συλλογικὸ ὄφελος, ὄχι τὸ ἀτομικό. Μάλιστα πολεμοῦσε μετὰ μανίας κάθε ἕναν ποὺ μεριμνοῦσε μόνον γιὰ τὴν ἀτομικὴ καὶ οἰκογενειακή του πρόοδο, ἀπαιτῶντας ἀπὸ τὸν «μοναχοφάη»  νὰ συμπεριλάβῃ στὰ σχέδιά του καὶ στὶς δράσεις του τὴν ὁμάδα ἤ τὸ σύνολον. Αὐτὸ τὸ εἶχα βιώσῃ ἀρκετὲς φορές, εἶτε ὥς παρατηρητής, εἶτε κι ὥς δέκτης κριτικῆς ἀπὸ τὴν πλευρά τους, γιὰ δικές μου ἐπιλογές.
Ἐντεταγμένοι φυσικὰ σὲ κόμματα, σὲ συνδικαλιστικοὺς φορεῖς καὶ μὲ πολλὲς «παρεμβάσεις στὰ κοινά»,  στὸ ἐνεργητικό τους. Ὅπου ὅμως ὅριζε τὸ κόμμα, ὄχι ὅπου ἡ λογική τους καὶ ἡ καρδιά τους ὅριζε. Αὐτὸ τὸ συνειδητοποίησα ἀργότερα.

Σὲ μίαν ἀπὸ τὶς συναντήσεις μας ἔθιξα τὸ πρόβλημα τοῦ οἰκογενειακοῦ φίλου. Θεωροῦσα πὼς αὐτὴ ἡ οἰκογένεια, λόγῳ καὶ τῶν κοινονικοπολιτικῶν της πεποιθήσεων, ἀλλὰ κύρίως λόγῳ τῆς στάσεως ζωῆς, ποὺ ἔδειχνε νὰ ἔχῃ υἱοθετήσῃ, ἄξιζε μίαν σοβαρὴ προσπάθεια γιὰ στήριξι. Ἄλλως τε ἐγνώριζα τὴν κοπέλλα παδιόθεν.
Συζήτησα μὲ τὸν οἰκογενειακὸ φίλο, συζήτησα καὶ μαζύ τους καὶ ἀπεφάσισαν νὰ δοκιμάσουν. 
Ἔκανα ὅμως πάρα πάρα πολὺ κακῶς!!!

Ὁ οἰκογενειακὸς φίλος ἐζήτησε κάποιον εὔλογο χρόνο, γιὰ νὰ γνωρισθῇ μὲ αὐτὰ τὰ νέα, τότε, παιδιά. Στὸ μεσοδιάστημα  ἤθελε νὰ τοὺς ζήσῃ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Τοὺς καλοῦσε στὸ ἐξοχικό του σπίτι, τοὺς φιλοξενοῦσε, τοὺς βοηθοῦσε οἰκονομικῶς, ὅταν χρειάζονταν, τοὺς προσέφερε σπίτι γιὰ νὰ μείνουν στὴν Ἀθήνα, δίχως νὰ πληρώνουν ἐνοίκιο, τοὺς παρεῖχε ἐπὶ πλέον ἐργασία, ἀπογευματινῆς ἀπασχολήσεως, μὲ ἀμοιβὲς ὑπὲρ τοῦ δέοντος ὑψηλές, συμπεριεφέρετο στὰ παιδιά τους σὰν παπποῦς… 
Ἐλύλησαν ἔτσι κάποιοι μῆνες. Καὶ ἡ μία πλευρὰ ἀλλὰ καὶ ἡ ἄλλη ἔδειχναν ἐνθουσιασμένες. 
Ἔδειχναν… Ἀλλά ἦσαν;

Ἡ σημαντικὴ λεπτομέρεια εἶναι στὸ μέγεθος τῆς περιουσίας τοῦ οἰκογενειακοῦ φίλου.
Ἐκτὸς ἀπὸ ἀρκετὲς κατοικίες, ποὺ κατεῖχε, καὶ οἱ ὁποῖες τοῦ προσέφεραν πολὺ σημαντικὸ ἐτήσιο εἰσόδημα, διέθετε κάποιες πολὺ ἀποδοτικὲς ἐπιχειρήσεις, μὲ ἀρκετὰ μεγάλο ἀριθμὸ ἀπασχολουμένων.
Μέσα σὲ αὐτὲς τὶς ἐπιχειρήσεις ἐργάζονταν, ἀπὸ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, δύο ἀδέλφια, τὰ ὁποῖα ὁ οἰκογενειακὸς φίλος, ἄς τὸν ὀνομάσουμε, χάριν συντομίας, Φίλο, ἐμπιστεύετο πολύ. Ἀλλὰ αὐτὸ ἦταν ἄσχετον μὲ τὴν σχέσι ποὺ ἀνέπτυξε μὲ τὸ νέο ζευγάρι.

Τὰ πάντα θὰ ἐξελίσσονταν θαυμάσια, δίχως ἐμπόδια, γιὰ ὅλους.
Ὁ Φίλος θὰ ἀποκτοῦσε τὴν οἰκογένεια ποὺ ἔχασε καὶ τὸ νέο ζευγάρι θὰ ἀποκτοῦσε ἕνα καλλίτερο μέλλον. Ὅμως…

Ὅμως ἄρχισε πιὰ νὰ μπαίνῃ στὸ μέσον τὸ προσωπικὸ ὄφελος, παρακάμπτοντας τὸ συλλογικό. (Συζητᾶμε πάντα γιὰ ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν κάνῃ σημαία τους τὸ συλλογικὸ ὄφελος!!!)

Τὰ δύο ἀδέλφια, ποὺ ἐργάζονταν στὶς ἐπιχειρήσεις τοῦ Φίλου, τὶς πονοῦσαν, τὶς νοιάζονταν. Εἶχαν πράγματι μεγαλώσῃ μέσα σὲ αὐτὲς καὶ εἶχαν «σπουδάσῃ» τὰ μυστικά αὐτῶν τῶν ἐπιχειρήσεων μὲ τὴν καρδιά τους. Ὅταν ὁ Φίλος ἔχασε τὸ παιδί του, ἀπὸ σεμνότητα καὶ διακριτικότητα, παρέμειναν ἔξω ἀπὸ τὴν ζωή του, ἀλλὰ ἀνέλαβαν ἀκόμη περισσότερες ἀρμοδιότητες στὴν ἐργασία τους, πρὸ κειμένου νὰ ἐλαφρώσουν τὸν πόνο τοῦ Φίλου.
Πράγματι ἀξιόλογα ἄτομα. Ὁ Φίλος ὅμως, εἶτε διότι εἶχε ἀποπροσανατολισθῇ τὸ βλέμμα του, λόγῳ τοῦ πόνου του, εἶτε διότι κάποιες φορὲς δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε τὰ γυαλιά μας, ποὺ κρέμονται στὴν μύτη μας, οὐδέποτε ἀνέφερε ὡς ἐνδεχόμενον τὴν πιθανότητα μεταφορᾶς τῶν περιουσιακῶν του στοιχείων, ἤ, τοὐλάχιστον τῶν ἐπιχειρηματικῶν του στοιχείων, σὲ αὐτὰ τὰ ἀδέλφια. Κι ἔτσι καταλήξαμε στὰ «προξενιά».

Ἐκύλησε περίπου ἕνας χρόνος.
Τὸ νέο ζευγάρι πηγαινοερχόταν στὸ σπίτι τοῦ Φίλου, στὶς ἐπιχειρήσεις του καὶ στὸ ἐξοχικό του, σὰν νὰ ἦταν ἤδη οἱ κληρονόμοι του. Ἔκαναν χρήσι τῶν μεταφορικῶν του μέσων, τοῦ σκάφους, τῶν ἐξοχικῶν σὰν νὰ ἦσαν οἱ φυσικοί δικαιοῦχοι. Τὰ παιδιά τους ἀποκαλοῦσαν τὸν φίλο «παπποῦ»… Κι ὅλα ἔδειχναν θαυμάσια, δίχως ὅμως καὶ  νὰ εἶναι…  Κι ἐγὼ χαιρόμουν ποὺ ὅλα ἔδειχναν νὰ πηγαίνουν θαυμάσια…
Μία ἡμέρα ὅμως ὁ Φίλος τοὺς ἐπέταξε ἀπὸ τὴν ζωή του ἔτσι, δίχως πολλὲς πολλὲς ἐξηγήσεις. 
Γιατί; 

Ἁπλούστατα… 
Τὸ νέο ζευγάρι, στὴν προσπάθειά του νὰ γίνῃ ἀρεστό, ἄρχισε νὰ ἀναλαμβάνῃ πρωτοβουλίες.
Τὰ πρῶτα πρόσωπα ὅμως ποὺ ἐπαρουσίαζαν ἐμπόδια στὶς πρωτοβουλίες τοῦ ζεύγους, καθῶς καὶ στὰ ὅποια σχέδια εἶχαν στὸ κεφάλι τους, ἦσαν τὰ δύο ἀδέλφια τῆς ἐπιχειρήσεως. Ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ μπῆκαν στὴν ζωὴ τοῦ Φίλου ἀπεφάσισαν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο. Διέβλεπαν πὼς ἴσως οἱ μοναδικοὶ κι ἄξιοι πιθανοὶ κληρονόμοι τοῦ Φίλου,  νὰ ἦσαν αὐτὰ τὰ ἀδέλφια. 
Ἀπὸ τότε ἐξεκίνησε ἕνας πόλεμος, ὑπόγειος, σκοτεινός, ἀόρατος γιὰ τὰ μάτια τῶν πολλῶν, ἀλλὰ ἰδίως γιὰ τὰ μάτια τοῦ Φίλου. Τὰ δύο ἀδέλφια ὑπέμεναν στὴν ἀρχὴ τὶς προσβολές, τὶς μεθοδεύσεις, τὶς κακίες, ἀλλὰ συντόμως ἀπεφάσισαν νὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις, γιὰ νὰ εὕρουν τὴν ἡρεμία τους. 
Πράγματι, ἔφυγαν, πρῶτα ὁ ἕνας καὶ μετὰ ὁ ἄλλος.
Κι ὅλα θὰ ἐξελίσσονταν θαυμάσια, γιὰ τὸ ζευγάρι, δίχως ὁ Φίλος νὰ ἀντιληφθῇ τὸ παραμικρό, ἐὰν δὲν ἄκουγε μὲ τὰ ἴδια του τὰ αὐτιὰ τὸ ζευγάρι νὰ ὑπερηφανεύεται γιὰ τὶς ἐπιτυχίες του καὶ γιὰ τὰ ὅσα ἐπέτυχε μὲ τὸ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀδέλφια. 

Τὰ δύο ἀδέλφια, λίγο ἀργότερα, ἐπανῆλθαν στὶς ἐπιχειρήσεις. Σιγὰ σιγά, δίχως βία αὐτὴν τὴν φορά, ὁ Φίλος τοὺς μετεβίβασε τὶς ἐπιχειρήσεις, τὰ περιουσιακά του στοιχεῖα καὶ ἡρέμησε. Ἔως καὶ πρὸ ἑνὸς ἔτους, ποὺ «ἔφυγε», αὐτὰ τὰ δύο ἀδέλφια ἔγιναν τὰ δεύτερα παιδιά του. Αὐτοὶ τοῦ ἀνταπέδοσαν τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη του μὲ ἀφοσίωσι, σεβασμό, ἐκτίμησι καὶ μὲ τὸ νὰ τὸν γηροκομήσουν σὰν πραγματικό τους γονέα. 

Ὅσο γιά τό ζεῦγος; 
Χά!!!
Τοὺς εἶδα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν καὶ ἀπέφυγα νὰ τοὺς μιλήσω. Γενικῶς τοὺς ἀποφεύγω ἐδῶ καὶ χρόνια.
Ὄχι διότι ἐπηρεάσθηκα ἀπὸ τὶς πληροφορίες ποὺ ἔλαβα, σταδιακῶς, ἀπὸ τὸν Φίλο, ἀλλὰ διότι κάθε φορὰ ποὺ τοὺς συναντοῦσα, γιὰ ἀρκετὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Φίλος τοὺς ἐπέταξε ἀπὸ τὴν ζωή του, τὸν εξύβριζαν νυχθημερόν, θεωρῶντας ὥς κυρίως ὑπευθύνους γιὰ τὸ πάθημά τους, τὰ δύο ἀδέλφια. Τὸ χειρότερον, γιὰ αὐτούς, συνέβῃ ὅταν σὲ μεγάλη παρέα, πρὸ ἑπταετίας περίπου, ἕνα βράδυ, κατόπιν ἀρκετῶν ἐρωτήσεῶν μου, ὑπεχρεώθησαν νὰ παραδεχθοῦν πὼς ἄλλο τὸ προσωπικὸ συμφέρον κι ἄλλο ἡ κομματικὴ ταὐτότης, οἱ ἰδεολόγιες καὶ τὰ ὅσα πρέπει ΟΙ ΑΛΛΟΙ νὰ πράξουν. Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ παρεδέχθησαν πὼς ναί, καλὲς οἱ ἰδεολογίες, καλὲς οἱ συλλογικότητες, ἀκόμη καλλιτέρα ἡ ἀλληλεγγύη, ἀλλὰ ἄλλο ὅλα αὐτὰ κι ἄλλο τὸ πόσα μπορεῖ κάποιος νὰ ἁρπάξῃ διὰ τῆς πλαγίας ὁδοῦ, πρὸς ἴδιον ὄφελος. 

Συμπέρασμα;
Ὄχι γενικό, εἰδικό. Μία ἀπὸ τὰ ἴδια, τῆς γνωστῆς σειρᾶς τῶν καθαρμάτων, ποὺ ὅλοι μας γνωρίσαμε, στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς μας, ἀηδιάσαμε καὶ φτύσαμε πίσω μας…

Ὅμως αὐτὸ εἶναι ἕνα περιστατικό… 
Μπορῶ νὰ σᾶς ἀραδιάσω δεκάδες ὄμοια, ἀλλὰ ὄχι σήμερα…
Σήμερα θὰ κρατήσω τὴν ἀνάμνησι μὲ τὸ χαμόγελο τοῦ Φίλου, τὴν τελευταία φορὰ ποὺ τὸν εἶδα, λίγες ὧρες πρὶν μᾶς ἀφήσει. Εἰλικρινῶς, ὁ κόπος του, ὁ πόνος του καὶ ἡ ἐντιμότης του ἦσαν πάντα ἀναγνωρίσιμα γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἤθελαν νὰ τὰ δοῦν. Ἀλλὰ ἦσαν κι ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν τοὺς ἐνδιέφεραν, βλέποντάς τον μόνον σὰν μηχανὴ παραγωγῆς χρήματος. Ὄχι σὰν ἄνθρωπο χρήσιμο, σημαντικό, ἀπαραίτητο…
Κι ἔτσι σήμερα, ἄν καὶ ἔχουν περάσῃ πλέον ἀρκετὰ χρόνια, κάθε φορὰ ποὺ βλέπω ἐκεῖνο τὸ ζευγάρι χαμογελῶ…  Μοῦ ἔδωσαν ἕνα θαυμάσιο μάθημα… Οἱ  ἴδιοι δὲν ξέρω ὅμως τὸ ἐὰν ἔμαθαν κάτι ἀπὸ αὐτὴν τὴν «περιπέτειά τους».
Κατὰ πῶς δείχνουν, ὅλοι οἱ ἄλλοι φταῖν κι ὁ πλανήτης πρέπει νὰ γίνῃ κόκκινος. Ἤ ἀπὸ αἷμα ἤ ἀπὸ τὸ κόμμα…

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply