Τὸ ὄνειρο ἦταν νὰ φύγουμε ἀπὸ τὰ χωριά μας…
Φύγαμε…
Μετὰ νὰ φτιάξουμε τὰ κελλιά μας…
Τὰ φτιάξαμε…
Φτιάξαμε καὶ τὰ παιδιά μας γιὰ νὰ γίνουν μπάτσοι νὰ φυλοῦν τὰ ἔρμα… Νοιώσαμε ἀσφάλεια…
Καί τώρα;
Καί τώρα καῖμε τά χωριά πού μᾶς ἐγέννησαν;

Πέτρος Φαχουρίδης

Ναί, τὰ καῖμε τὰ χωριά μας…
Τὰ παρατήσαμε, τὰ ξεχάσαμε, τὰ ἀφήσαμε νὰ ῥημάξουν…
Καί τώρα; Τώρα πῶς θά ἐπιβιώσουμε μωρέ; Ποῦ εἶναι τό στάρι μας; Ποῦ εἶναι τό κριθάρι μας; Ποῦ εἶναι τό λάχανο;
Ναί, πράγματι κάποιοι ἐπέστρεψαν στὴν γῆ τῶν προγόνων τους… Μά οἱ περισσότεροι τί κάνουμε; Κοροδευόμαστε;

Τὸ ὄνειρο ἦταν ψεύτικο… Μία πλάνη…
Καὶ τώρα ἡ πραγματικότης σκοτώνει… Καὶ σκοτώνει ἄγαρμπα… Καὶ πονάει…

Φιλονόη.

φωτογραφία