Την ιστορία ενός μετανάστη,του Ahmed Waqas βρίσκουμε σε ένα τουρκοσκοπιανό φόρουμ που υποστηρίζει την φιλία ανάμεσα σε υποτιθέμενους “Μακεδόνες” και “Τούρκους” που ζουν… καταπιεσμένοι στην Ελλάδα.

Είναι τοhttp://turkeymacedonia.wordpress.com/2010/03/10/immigrants-in-greece/. Ως βινιέτα αναγνώρισης έχει τους χάρτες της Τουρκίας και της “Μακεδονίας”, των Σκοπίων.

Διαβάστε την δακρύβρεχτη ιστορία του “καημένου του μετανάστη” που κατέστρεψε τη ζωή ενός 15χρονου κοριτσιού που χαροπαλεύει. Θα καταλάβετε πολλά για τον ρόλο του Waqas. Δεν πρόκειται για απλό μετανάστη.

(Πιστή μετάφραση):

“Μετανάστες που είχαν πάει στην Ελλάδα παράνομα και αγωνίζονται σκληρά. Η ιστορία νέου Waqas Ahmed, που κατάγεται από ένα μικρό χωριό Gujrat, είναι χαρακτηριστική. Είχε πληρώσει Rs 700.000 στον πράκτορα στο Gujrat για να φτάσει στο Unaan.

Ένας κύριος Socrates που χρησιμοποιείται(από ποιους άραγε;) για να μιλήσει στους νεαρούς άνδρες στις στενές παρόδους της αρχαίας Αθήνας.
Του Περικλή που τώρα πια έχει γίνει Ισλαμοκρατούμενο γκέτο της Αθήνας» (σ.σ Ο αφελληνισμός της ιστορίας μας από τα καραβάνια των ισλαμοφασιστών είναι πια μια προφανής και ξεκάθαρη θεωρία που γίνεται από τον κ.Σώκρατες κακόβουλη πραγματικότητα)

«Σήμερα στις ίδιες παρόδους, δύο χιλιετίες μετά, κάτω από την πάροδο της ιστορίας, οι νεαροί άνδρες από το Gujrat κρύβονται στη θέα της αστυνομίας της Αθήνας. Φοβούνται τη σύλληψη και την εκτόπιση. Αυτοί οι νεαροί άνδρες έχουν διακινδυνεύσει τις ζωές τους για να έρθουν στο dreamland της ευημερίας και της ασφάλειας.

Το ενδιαφέρον μου για τους νέους πακιστανικούς οικονομικούς
μετανάστες στην Ελλάδα άρχισε από τη στιγμή που κρυφάκουσα δύο κυρίους Punjabi στο επιβαρυνμένο σαλόνι επιβατών του Αμπού Νταμπί. Ένα βαρύ άτομο στην πρόωρη δεκαετία του ’40 του έλεγε ο νέος φίλος ότι του, «πήγα σε Unaan (Ελλάδα) παράνομα 20 έτη πριν με το σκάφος. Ο Θεός Μαΐου ευλογεί Bhatti sahib που βοήθησε πολλούς ανθρώπους από το χωριό μου για να πάει στην Ευρώπη!»

Οι περισσότεροι πακιστανικοί μετανάστες που μίλησα ήταν τίμιοι και ειλικρινείς.

Όλοι αναγνώρισαν ότι είχαν μπεί στην Ελλάδα παράνομα και αγωνίζονται σκληρά….”…]

Τώρα συγκρίνετε με την δική μου μετάφραση. Αυτό επειδή υπάρχει μια έκφραση στα Ιταλικά που με την αλλαγή ενός γράμματος κάνει τον “Μεταφραστή, προδότη (Traduttore, Traditore!)”. Προφανώς οι μεταφραστές δεν γνωρίζουν ούτε Αγγλικά αφού χαμπάρι δεν πήραν από το κείμενο, αλλά ούτε και Ελληνικά αφού υπάρχουν ανορθογραφίες αλλά ούτε καν τα αυτονόητα δεν καταλαβαίνουν. Κατά συνέπεια τα συμπεράσματα τα οποία ακολουθούν είναι αυθαίρετα και προσπαθώ να προλάβω ζημιές.

“Μετανάστες που είχαν εισέλθει στην Ελλάδα παράνομα και αγωνίζονται σκληρά. Η ιστορία του νεαρού Waqas Ahmed (είναι ο δικός μας; Είναι ο Ιωάννης Παπαδόπουλος;), που χαιρετά (συνηθισμένη ενέργεια των μεταναστών να στέλνουν χαιρετίσματα) από ένα μικρό χωριό του Gujrat(;)ΣτΜ. Η δική μου εκτίμηση είναι και ο συντάκτης του Αγγλικού κειμένου είναι αστοιχείωτος. Γιατί; Γιατί αν είχε μάθει Γεωγραφία θα ήξερε ότι υπάρχει ένα κρατίδιο-επαρχία με το ίδιο όνομα στην Ινδία που συνορεύει στα βορειοδυτικά με το Πακιστάν, είναι τυπική. Πλήρωσε 700.000 Ρουπίες (~10.330 €) στον “δουλέμπορο” για να φτάσει στο Unaan (Πολύ πιθανό να εννοεί την Ελλάδα αλλά γιατί δεν γράφει Yunanistan που είναι το αναμενόμενο;).

Στην επόμενη παράγραφο φαίνεται η ασχετοσύνη και των δύο πλευρών.

Ο Σωκράτης (φυσικά εννοεί τον Αθηναίο φιλόσοφο) μιλούσε στους νέους της Αθήνας στις στενές παρόδους της αρχαίας Αθήνας. Δεν κήρυττε αλλά έθετε ερωτήματα τα οποία οδηγούσαν τους συνομιλητές του να σκεφτούν τις αρετές της Σπάρτης και τις ελλείψεις των ηγετών τους. Χρειάστηκε να δώσει την ζωή του γι’ αυτό που νόμιζε πως ήταν η αλήθεια.

«Σήμερα στις ίδιες παρόδους, δυόμιση χιλιετίες μετά, στο δρόμο της ιστορίας, νεαροί άνδρες από το Γκουτζαράτ κρύβονται στη θέα της αστυνομίας της Αθήνας. Φοβούνται τη σύλληψη και την απέλαση. Αυτοί οι νεαροί άνδρες διακινδύνευσαν τις ζωές τους για να έρθουν στον ονειρότοπο της ευημερίας και της ασφάλειας. Δεν υπάρχει ο Σωκράτης πίσω στην πατρίδα για να θέσει ερωτήματα στα μυαλά τους που ίσως αποτρέψουν τους νέους άνδρες μας από το να πάρουν αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο.

Το ενδιαφέρον μου για τους νέους Πακιστανούς οικονομικούς
μετανάστες στην Ελλάδα άρχισε από τη στιγμή που κρυφάκουσα δύο κυρίους από το Πεντζάμπ (Punjab – ΣτΜ. Συνορεύει επίσης με το Πακιστάν, όπως και άλλη μια επαρχία, το Ρατζαστάν. Είναι περιοχές όμορες με μεγάλο ποσοστό μουσουλμάνων και υπάρχουν συχνά θρησκευτικές ταραχές μεταξύ Ινδουιστών και Μουσουλμάνων και το Πακιστάν προσπαθεί υπογείως να αποσπάσει το Πεντζάμπ. Άλλωστε το Πακιστάν και η Ινδία είναι στην ουσία μια χώρα με τον ίδιο σχεδόν φυλετικά πληθυσμό, μιλούν την ίδια γλώσσα που λέγεται Χϊντι για τους μεν και Ούρντου για τους δε, που χωρίστηκε με βάση την θρησκεία σύμφωνα με τα σχέδια των Άγγλων.) στην υπερπλήρη αίθουσα επιβατών [στο αεροδρόμιο] του Άμπου Ντάμπι. Ένας δυνατός άνδρας γύρω στα σαράντα έλεγε στο νεαρό φίλο του ότι , «πήγα στην Unaan (Ελλάδα) λαθραία πριν 20 έτη πριν με το καράβι. Να έχει καλά ο Θεός τον κύριο (sahib) Bhatti – το όνομα του δουλέμπορα που βοήθησε πολλούς ανθρώπους από το χωριό μου για να πάνε στην Ευρώπη!» (Με το αζημίωτο εννοείται. Είπαμε Πακιστανοί και Ινδοί έχουν τις ίδιες όμορφες πολιτιστικές συνήθειες, όπως το να υποχρεώνονται  οι γονείς τα πουλήσουν τα παιδιά τους σκλάβους για να ξοφλήσουν χρέος. Αυτό φυσικά απαγορεύεται από το κοράνι αλλά το χούι είναι κάτω από την ψυχή. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους Ινδουϊστές.)

Οι περισσότεροι Πακιστανοί μετανάστες που μίλησα ήταν τίμιοι και ειλικρινείς.

Όλοι αναγνώρισαν ότι είχαν μπει στην Ελλάδα παράνομα και αγωνίζονται σκληρά….]”

Το κλου της υπόθεσης πάντως είναι ότι άνθρωπός μας πουλάει κινέζικα είδη στην Αθήνα αλλά για τους άσσους της ενημέρωσης αυτό δεν έχει καμμιά σημασία. Πρέπει να ξεσκεπάζουμε τους πράκτορες…

Φιλοπατρία