Ἀναμονή…

Ἀναμονή...
Ἡ ἄσφαλτος ζεστὴ σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο
-Μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ ντροπή-
Ἡ ἀναμονή

Οἱ ταξειδιάρηδες ἔρωτες ἐπιβάτες στὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς Συνέχεια

Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ἥσκιος…

Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ἥσκιος...
Ξέφτισαν τὰ χρώματα τῶν κλαμάτων
Ἔπεσεν ἀνεμοδαρμένο τὸ στάχυ
Καὶ πόση δύναμη τὸ τραγοῦδι τοῦ ἡνιόχου…

Συνέχεια

Καὶ γεῖρε

Καὶ γεῖρεΚαὶ γεῖρε καὶ ἡμέρεψε στὴν καταχνιά, στὴν νύκτα
λογίσου πόσοι θάνατοι διαβῆκαν μπροστά σου

Συνέχεια

Σήμερα ἆσε νὰ τραγουδήσω (γ)

Σήμερα ἆσε νὰ τραγουδήσω
Σωπαίνει τώρα τὸ στόμα τῆς σιωπῆς
κι᾿ ἀγνάντια τῶν ματιῶν μου παραστέκουν
ζερβόδεξα τῆς πασχαλιᾶς, οἱ ἲσκιοι
οἱ ἲσκιοι τῶν μεγάλων ἰδεῶν

Οἱ Κινήσεις

Μάζεψαν τὶς γερασμένες τὶς κινήσεις
καὶ ὅσες μοῦ φάνηκαν πεθαμένες
– λόγια, λόγια -, συρράπτουν
γερασμένες, πεθαμένες τὶς κινήσεις
πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς θυμᾶσαι
νὰ ἔχουν γίνη κύματα
καὶ πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς θυμᾶσαι
νὰ σημαδέψαν τὸ βῆμα τοῦ λύκου
ἢ τὸν λόγο

πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς τὸν ἔκαμαν τραγούδι. Συνέχεια