Εἰς μνήμην…
Πρὸ ἐτῶν λοιπὸν ἔγραφα γιὰ αὐτὴν τὴν εἰκόνα:
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Βόρειος Ἤπειρος
Βλέπουμε πρὸς τὴν Μακεδονία καὶ ἐξακολουθοῦμε ἀποφασισμένοι!!!
Ἡ μειοδοσία τῆς ἐκχωρήσεως τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ἡ ὁποία σαφῶς καὶ δὲν ἐξεκίνησε -παρὰ μόνον (βάσει τῶν δικῶν τους ὀργανογραμμάτων) ἔληξε- μὲ τοὺς (φερομένους ὡς) σημερινοὺς κυβερνῶντες μας, εἶναι μία μεγάλη πληγή, ποὺ ἄνοιξε πρὸ δεκαετιῶν καὶ ἀκόμη κακοφορμίζει. Πῦον, χολὴ καὶ πολλὲς ἄλλες ἀδενικὲς ἐκκρίσεις μᾶς διατηροῦν, σὲ ἕναν βαθμό, δηλητηριασμένους, προερχόμενες ἀπὸ συσσωρευμένη ὀργή, πίκρα, προδοσίες αἰώνων μὰ καὶ διαρκεῖς διαπιστώσεις.
Συναισθήματα ποὺ ἀλληλοσυγκρούονται μέσα μας, ἄλλοτε μᾶς ἐνεργοποιοῦν καὶ ἄλλοτε μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει. Ῥέουν ἐγκλωβισμένες στὸ σῶμα μας καὶ στὰ μυαλά μας, δηλητηριάζοντάς μας καὶ παγιδεύοντάς μας, σκέψεις ἀλληλο-ἀναιρούμενες, ποὺ ἁπλῶς ἀκόμη, σὲ μίαν ὑστάτη στιγμὴ ἀναλαμπῆς τῆς μαλθακότητός μας, μᾶς στρεβλώνουν τὴν ἀντιληπτικότητα, πρὸ κειμένου νὰ καθυστερήσουμε τὴν λήψιν τῶν ἀποφάσεων.
Βιβλιοσχολιάζοντας τὸ «Τσάμηδες»
Σήμερα καταπιανόμεθα μὲ τὸ βιβλίον «Τσάμηδες», ἐκδόσεων Ἀρσενίδου, 1993.
Πρόκειται γιὰ μίαν κοπιώδη ἐργασία ποὺ συγκεντρωτικῶς παρουσιάζει ὅ,τι ἔχει συμβεῖ, ὑπογραφεῖ, συμφωνηθεῖ μὲ τὴν γείτονα. Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιὰ ἕνα ἔντυπον πολύ-ἐργαλεῖον, ποὺ ὅλοι μας, μὰ κυρίως οἱ (φερόμενοι ὡς) κυβερνῶντες, ἐπιβάλλεται νὰ μελετήσουμε γιὰ νὰ γνωρίζουμε σὲ βάθος τὸ ἐὰν ἔχουν -ἢ δὲν ἔχουν- λόγο ὑπάρξεως τὰ περὶ «τσάμηδων αἰτήματα».
Ἂν καὶ τὸ ἐν λόγῳ βιβλιαράκι τὸ ἐμελέτησα πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, ἐν τούτοις ἔχω κρατήσει σημαντικὲς σημειώσεις, πρὸ κειμένου νὰ δύναμαι νὰ ἀνατρέχω ὅταν χρειάζεται, γιὰ νὰ ἀνασύρω πληροφορίες, ἰδίως ὅταν «συζητῶ» μὲ …ντουγάνια! Δὲν θὰ ὑπεισέλθω φυσικὰ σὲ λεπτομέρειες, διότι, ἀποσπασματικῶς, ὅλες αὐτὲς οἱ λεπτομέρειες θὰ σᾶς …ζαλίσουν. Οὔτε καὶ μᾶς χρειάζονται οἱ ἀποσπασματικὲς πληροφορίες, ἀλλὰ ὅλη ἡ ἐργασία, γιὰ τὸν δικό μας «ἐξοπλισμό».
Σημασία ἔχει πὼς ἕνα σημαντικὸ ὅπλο ὑφίσταται καὶ ἀπαιτεῖται νὰ τὸ προμηθευθοῦμε καὶ νὰ τὸ κρατήσουμε στὸ ἀρχεῖον μας. Συνέχεια
Κύπρος, 1η Ἀπριλίου 1955.
του Κωνσταντίνου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος
Εκείνος ο Απρίλης του 1955 ήταν διαφορετικός από τους άλλους για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Μετά από αιώνες δουλείας σε Φραγκογάλλους, Βενετούς, Τούρκους και Άγγλους τα νιάτα της Κύπρου πήραν στα χέρια τους την τύχη του νησιού. Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, η ΕΟΚΑ όπως έγινε γνωστή, άρχισε την ένοπλη δράση της την 1η Απριλίου 1955. Με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄ και στρατιωτικό ηγέτη τον Κύπριο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, λίγοι αλλά αποφασισμένοι νέοι αποφάσισαν να αρχίσουν τον αγώνα με κάθε μέσο για την εκδίωξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Η πρώτη προκήρυξη τα έλεγε όλα μέσα σε λίγες λέξεις:
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὴν «διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου»
Σήμερα δὲν θὰ βιβλιοπαρουσιάσω ἀκριβῶς ἀλλὰ …μερικῶς, διότι δὲν γίνεται νὰ καταπιασθῇς μὲ ἕνα τόσο σημαντικὸ βιβλίο καὶ νὰ ἀρχίσῃς τὶς …περιλήψεις. Πρόκειται γιὰ τὸ βιβλίο «Ἠ διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου», ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, ποὺ ὑπογράφει ὁ Κώστας Κυριακοῦ.
Θυσία τοῦ …τρελλοῦ!!!
Πρὸ ἑνὸς ἔτους ἕνα παλληκάρι ἔπεσε ἀπὸ σφαῖρες Ἀλβανῶν στοὺς Βουλιαράτες τῆς Βορείου Ἠπείρου, διότι, ἐπισήμως πάντα, ὕψωσε τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὸ σημεῖο ταφῆς Ἑλλήνων πολεμιστῶν τοῦ ἑλληνο-ἰταλο-ἀλβανικοῦ πολέμου.
Πρὸ ἐτῶν ἔνα ἄλλο παλληκάρι ἔπεσε, μὲ τὰ ἴδια προσχήματα, στὴν Κύπρο, στὸν τόπο δολοφονίας τοῦ ἐξαδέλφου του. Συνέχεια