Ἄβδηρα. Στὴν γενέτειρα τοῦ Δημοκρίτου

   Λίγα χιλιόμετρα νότια, δίπλα στην θρακιώτικη αμμουδιά βρίσκεται ό,τι έχει απομείνει από τα αρχαία Άβδηρα, την θρυλική πατρίδα του μεγάλου ατομικού φυσικού Δημόκριτου. Σπουδαία πόλη ήταν τα Αβδηρα, «η πανέμορφη των Τηίων αποικία», που έλεγε κι ο Στράβων (τα Άβδηρα αρχικά ήταν αποικία Κλαζομενίων και μετέπειτα, τον 6ο π.Χ. αι., των Τηνίων). Και πατρίδα πολλών άλλων επιφανών διανοουμένων της αρχαιότητας, όπως ο πασίγνωστος σοφιστής Πρωταγόρας, ο φιλόσοφος Λεύκιππος, ο μαθηματικός Βίων, ο φιλόσοφος Ανάξαρχος, ο λυρικός ποιητής Ανακρέων, ο φιλόσοφος Εκαταίος. Συνέχεια

Τὸ μέλι σὰν φάρμακο.

Το μέλι αποτελεί εδώ και χιλιετίες ένα σπουδαίο φάρμακο της φύσης και οι κυψέλες είναι ένα από τα πλέον θαυματουργά φαρμακευτικά εργαστήρια.Από την αρχαιότητα οι Αιγύπτιοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Σύριοι και οι Χετταίοι είχαν εντάξει το μέλι στη διατροφή τους ως θεραπευτικό μέσο. Ο Ιπποκράτης αναφέρει ότι οι άνθρωποι που τρώνε μέλι αποκτούν πιο ζωηρό χρώμα, ενώ ο Πυθαγόρας διαπίστωσε ότι το μέλι εξαφανίζει τη σωματική κόπωση. Ο Δημόκριτος, ο οποίος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, απέδωσε τη μακροβιότητά του στο μέλι λέγοντας ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που το τρώνε διατηρούν το νεανικό σφρίγος τους. Συνέχεια

Ἡ συμβολὴ τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων στὴν Χημεία.

Ο προσωκρατικός φιλόσοφος Ζήνων ο Ελεάτης δείχνει στους μαθητές του τις πόρτες της αλήθειας (veritas) και του ψεύδους (falsitas). Τοιχογραφία στη Βιβλιοθήκη El Escorial της Μαδρίτης.

Καί ποῦ δέν ἔχουν συμβάλλει οἱ παπποῦδες μας;
Μόνον ποὺ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε κἄν γνώσιν καλὰ καλὰ τῶν ὀνομάτων τους.
Ποῦ νά κάτσουμε νά μελετήσουμε τά ἔργα τους καί νά μάθουμε τό μέγιστον τῆς συμβολῆς τους σέ κάθε ἐπιστήμη;
Δέν νομίζετε ὅμως πώς ἔφθασε πλέον ἡ στιγμή νά τούς βγάλουμε ἀσπροπροσώπους;
Δέν νομίζετε πώς μᾶς ἀξίζει ἀπό τό νά κλαιγόμαστε νά ξαναγίνουμε Ἡγέτες;
Δέν νομίζετε πώς μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νά τό κάνουμε;
Φιλονόη Συνέχεια

Ὁ δύσβατος δρόμος πρὸς τὴν ἀνατροπὴ τῶν κρατούντων θεωρειῶν στὶς φυσικὲς ἐπιστῆμες.

Δύσβατος ἔγραψα; 
Κακῶς!
Ἔπρεπε νὰ γράψω ἀνέφικτος, μὲ τὰ ὑπάρχοντα δεδομένα.

Ἐδιάβασα πρὸ ὁλίγου τὴν συνέντευξιν τοῦ καθηγητοῦ Μάνου Δανέζη στὸἈντίφωνον καὶ χαμογέλασα. 
Ἡ προσπάθεια νὰἀναδείξουν γιὰ παράδειγμα κάποιοι τὰ πειράματα τοῦ CERN ὡς ἐπιτυχημένα, πηγάζει ἰδίως ἀπὸ μίαν …διαφήμισιν!
Ναί, καλὰ διαβάσατε! Διαφήμισις ἦταν αὐτὸ ποὺἐγκαθίδρυσε  στὴν σκέψιν μας τὸ δικαίωμα λειτουργίας τοῦ CERN.
Διότι ὅταν ξεκινᾶς μίαν ἔρευνα, δὲν ξεκινᾶς μὲ δεδομένα τὰἀποτελέσματά της. Διαφορετικῶς δὲν θὰἔπρεπε νὰ λέγεται ἔρευνα. Θὰ λεγόταν «ἐπανάληψις  τῆς ἐπιβεβαιώσεως ἢ τοῦ πειράματος τῶν  κρατούντων θεωρειῶν» ἢ κάτι τέτοιο. 
Ἐδῶὅμως συζητᾶμε γιὰ ἔρευνα.  Συνέχεια