Δὲν εἶναι πολλὰ τὰ χρόνια, ποὺ ἐπάνω σὲ ἕνα μου ξέσπασμα, ἀπέναντι σὲ ἀνεγκεφάλους καὶ ἀπαιδεύτους δασκάλους, ποὺ τοὺς ἀπεδείκνυα, σὲ κάθε ἀποστροφὴ τοῦ λόγου τους πόσο συνεργοὶ στὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Πατρίδος καὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ κυρίως κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος εἶναι, πετάχθηκε κάποιος ἐξ αὐτῶν γιὰ νὰ μοῦ πῇ πὼς «ἐκτελοῦν ἐντολές» καὶ πὼς «δὲν φέρουν εὐθύνη» γιὰ ὅσα τὸ ὑπουργεῖο τοὺς διατάσσει νὰ πράξουν. Κυριολεκτικῶς ἐν ἐξάλλῳ ἐγὼ τότε τοὺς εἶπα πὼς τὸ λιγότερο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς, τὰ θύματά τους, εἶναι νὰ συμβάλουμε, μὲ ὄλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ γκρεμισθῇ ὁριστικῶς τὸ ἔκτρωμα τῆς ἀπαιδείας τους, ἐφ’ ὅσον ἀκυρώνουν ἐμπράκτως τὸ δικαίωμα (καὶ τὴν ὑποχρέωσιν) τῆς ἐλευθέρας βουλήσεως, ἀρχῆς γενομένης ἐκ τῶν σαπροφυτικῶν τους σαρκίων, καθὼς φυσικὰ καὶ πὼς ὄλοι τους καταλήγουν, συνειδητῶς πλέον, νὰ ἀποστρέφουν τὸ βλέμμα τους ἀπὸ τὰ θύματά τους καὶ νὰ ἑστιάζουν μόνον στὸ πῶς οἱ ἴδιοι θὰ βολευθοῦν γιὰ περισσότερο χρόνο. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: διδάσκαλοι
Οἱ ἀτελέσφοροι «ἀγῶνες» τῶν ἐκπαιδευτικῶν εἶναι πάντα εἰς βάρος τῆς μαθήσεως.
ΟΙ «ΑΓΩΝΕΣ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ποὺ ἅπτονται τῶν ἐπαγγελματικῶν τους δικαιωμάτων καὶ διεκδικήσεων παραδρομίζουν, πολὺ συχνά, σ’ ἄγονες ἀτραποὺς καὶ σπαταλιοῦνται σὲ πράγματα ποὺ δὲν ἀποδίδουνε. Καὶ τοῦτο γιατὶ πάντοτε οἱ «ἀγῶνες» αὐτοὶ καθοδηγοῦνται εἴτε ἀπ’ τὸν «συνδικαλισμό» εἴτε ἀπ’ τὴν «πολιτική» μ’ ἀποτέλεσμα νὰ πολιτικοποιοῦνται ἢ νὰ διοχετεύονται σὲ κομματικὰ κανάλια. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς οἱ «ἀγῶνες» αὐτοὶ καταπνίγονται στὸ τέλος κι ἔτσι δὲν ὁδηγοῦν σὲ οὐσιαστικὲς βελτιώσεις τῶν διαφόρων ἐπαγγελματικῶν ὁμάδων καὶ σὲ κρίσιμες κατακτήσεις.
Πάρτε γιὰ παράδειγμα τὴν εὐγενῆ τάξη τῶν «δασκάλων» ὅλων τῶν βαθμίδων. Τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἔχουν γίνει δεκάδες ἀπεργιακὲς κινητοποιήσεις καὶ συλλαλητήρια, ὅλα κατευθυνόμενα ἀπὸ συνδικαλιστικὰ ὄργανα, μὲ αἴτημα κυρίως τὸ μισθολογικό. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν σχεδὸν μηδαμινὸ γιατὶ κι οἱ «μισθοί» τῶν δασκάλων παραμένουν μισθοὶ πεῖνας κι οἱ «δάσκαλοι» συνεχίζουν νάναι ἀπαξιωμένοι ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις. Συνέχεια
Ἕνας καλός δάσκαλος;
Μάλλον… Κατὰ πῶς φαίνεται ἀπὸ τὰ ἔργα του, συζητᾶμε γιὰ ἕναν δάσκαλο μὲ συνείδησι καὶ στοιχειώδη ἀντίληψι.
Βλέπετε, οἱ περισσότεροι δάσκαλοι ἔχουν ἐκπαιδευθεῖ ἀπὸ τὸ σύστημα πρὸ κειμένου νὰ παράγουν δούλους καὶ ὑπηκόους, ξεκινῶντας φυσικὰ ἀπὸ τὸ νὰ διατηροῦν τοὺς ἑαυτούς των σὲ αὐτὴν τὴν κατάστασιν.
Ἐτοῦτος ὅμως ὁ δάσκαλος κάτι πασχίζει νὰ πράξῃ διαφορετικό…
Κάπως δουλεύει σὲ βάθος… Συνέχεια
Ἐπιστολὴ ἐκπαιδευτικῶν;;;
Ἀποφάσισαν, λένε, οἱ ἐκπαιδευτικοὶ τοῦ ΠΑΜΕ νὰ μᾶς ποῦν τὴν ἀλήθεια… Καὶ πολὺ καλὰ κάνουν καὶ παραδέχονται ὃτι μέχρι τώρα αὐτὰ ποὺ δίδασκαν στὰ παιδιά μας ἦταν παραμυθάκια! Ὃτι μέχρι τώρα ἦταν μέρος τοῦ συστήματος! Ὃτι μέχρι τώρα ἐφάρμοζαν σωστὰ τὶς ἐντολὲς ποὺ ἐλάμβαναν ἀπὸ κάθε λογῆς ἱστορικό διαστροφέα!
Συνέχεια
Ἡ κορυφή τῆς Κρητικῆς θυσίας
17 Ἰουνίου 1771. Ἐκείνη τήν ἡμέρα οἱ τοῦρκοι γενίτσαροι σκότωσαν (ἔγδαραν ζωντανό) τόν Ἰωάννη Δασκαλογιάννη. Τόν ἥρωα τῆς Κρήτης. Τόν πρῶτο ἐπαναστάτη. Τόν καθαρότερο ἀλλά πιό εὔπιστο ἀπ΄ ὅλους. Ἔτσι, ἐκεῖνος ἔγινε θρῦλος καί πῆρε ἐκδίκησι….χρόνια μετά! Τότε ὑπῆρχαν ἥρωες πού ἐθυσιάζοντο γιά αὐτούς πού τούς ἀκολουθοῦσαν καί γιά τίς ἰδέες τους. Τώρα, μόνον Νενέκοι……
Τό πραγματικό του ὄνομα ἦταν Γιάννης Ἀνδρουλιδάκης ( υἱός τοῦ Ἀνδρέα, δηλαδή). Δάσκαλο τόν ἀποκαλοῦσαν, προφανῶς ἐπειδή ἦταν μορφωμένος. Λίγοι, μορφωμένοι καί πολυταξιδεμένοι, ὑπῆρχαν τούς καιρούς ἐκείνους……..
Περί λεπτομερείας
Ο συγγραφέας του άρθρου δεν είναι φιλόλογος, ευτυχώς δηλαδή γιατί ως επί το πλείστον οι φιλόλογοι δεν σκέπτονται αλλά αναμασούν έτοιμη μασημένη τροφή. Όπως και να έχει, και σ΄ αυτό όπως και σε όλα τα άρθρα του συγκεκριμένου ιστολογίου, εκφράζουμε σκέψεις, θέτουμε ερωτήματα και τολμούμε απαντήσεις οι οποίες όμως πρέπει να διυλίζονται από τους αναγνώστες.
Πριν από μερικές ημέρες λοιπόν έγινε Συνέχεια