Ἕνα ποίημα τοῦ Ὀρέστου Λάσκου ποὺ μοῦ ἔστειλε ὁ φίλος Παναγιώτης. Πόσο σύγχρονο καὶ ἐπίκαιρο… Πόσο ἀληθινό…..

Κι ὅμως….

Τὸ πρόβλημα ποτὲ δὲν ἦταν στό χρῶμα. Τὸ πρόβλημα πάντα ἦταν στὴν ἀντίληψι. Στὴν σκέψι (ἢ στὴν ἀπουσία αὐτῆς.) Στὴν νόησι. 

Πόσοι «ἀπέκτησαν» τὸ δικαίωμα στὴν γνώσι; 

Αὐτοὶ εἶναι καὶ οἱ μόνοι ποὺ κατανοοῦν τὴν διαφορὰ τοῦ «χρώματος».

Ὅταν ὅλοι εἶναι «λευκοὶ» γύρω μας, ὅταν ὅλοι «ἴδιοι»,  ὅμοιοι… Τότε πῶς Συνέχεια →