Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.
Τὸ μέλι εἶναι ἡλικιακὰ ἀρχαιότερη λέξη τῆς ζάχαρης, ἀφοῦ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου. Ὁ Ποιητὴς τὴν ἀναφέρει πολλὲς φορές (Α249. Λ631, ψ170, κ 234) ὡς προϊὸν τῆς μελίσσης (Β87) καὶ ἐν ταυτῶ τὴ χρήση τοῦ μελιοῦ. Χρησιμοποιεῖ ἐπίσης τὴ λέξη ὡς πρῶτο συνθετικό, μελίγυρις (μ187)= γκυκύφωνος, μελιηδύς (Δ346)= ὁ γλυκὸς σὰν μέλι, μελίκρητον (κ519)= κρᾶμα μέλιτος καὶ γάλακτος, μελίφρων (Β34)= ὁ εὐφραίνων τὸν νοῦν. Ἡ ζάχαρη εἶναι τύπος δημώδης καὶ προῆλθε ἀπὸ τὶς ἐκ πολιτογραφήσεως ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς γλῶσσες λέξεις (παράβαλε τὴ μαλαισιανή jagara) σάκχαρ (Ἀρριανός, «περίπλους Ἐρυθρᾶς θαλάσσης», 9), σάκχαρις (Διοσκουρίδης «περὶ Εὐπορίστων», Α, 41), σάκχαρον (Διοσκουρίδης «περὶ Εὐπορίστων», Β, 104), διότι εἰσήγετο ἀπὸ τὴν Ἰνδία ὡς προϊὸν κάποιου φυτοῦ, καλάμου ἢ φοίνικα. Συνέχεια