Ὧρες ἀπολογισμοῦ…

Ἄς θυμηθοῦμε ἐδῶ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Ἕλληνος Ζησίμου Λορεντζάτου:

Συνέχεια

Νὰ κάνουμε ἕναν ἀπολογισμὸ γιὰ τὸν δρόμο ποὺ τραβήξαμε ἀπὸ τὸ ’21 καὶ μετά…

Καθίσταται ἐπίκαιρος ὄσο ποτέ ὀ λόγος τοῦ δρομοδείκτου Ζησίμου Λορεντζάτου αὐτές τὶς ἡμέρες:

«Πρέπει νὰ κάνουμε ἕναν ἀπολογισμὸ γιὰ τὸν δρόμο ποὺ τραβήξαμε ἀπὸ τὸ ᾽21 καὶ ἐδῶθε ἀκολουθῶντας τὴν Εὐρώπη καὶ νὰ κυττάξουμε:

  1. Ἄν πρέπῃ ἀπὸ ἐδῶ καὶ μπρός νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν Εὐρώπη. Συνέχεια

Μήπως προσπαθοῦμε νὰ ἀποδείξουμε τὰ αὐτονόητα;

Αὐτὴ ἡ φράση μοῦ τράβηξε τὴν προσοχή… Ἔνοιωσα λὲς καὶ βγῆκε ἀπὸ τὰ δικά μου χείλη καὶ αἰωρήθηκε καὶ καρφώθηκε στὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστή.
Τὸ νὰ προσπαθῇς νὰ ἀποδείξῃς αὐτὸ ποὺ εἶσαι, εἶναι μία μάχη ἤδη χαμένη, καθοριστικὴ γιὰ τὴν ἔκβαση τοῦ πολέμου! Δὲν θέλω νὰ ἀποδείξῳ τίποτα σὲ κανέναν! Τὸ μόνο ποὺ θέλω εἶναι νὰ ἀναπνέῳ ἐλεύθερα τὸν ἀέρα τῆς πατρίδος μου…
Συνέχεια