Θὰ γελάσουμε πολὺ μὲ τὶς ἐκλογὲς (δ)

Ὀρφανός, ποὺ σὰν …ὀρφανὸ συμπεριφέρεται, σήμερα.
Αὐτὸ ποὺ ἦταν στὸ «ποτάμι» τοῦ σταύρακα, ποὺ ἔφυγε διότι ὀ σταύραξ ἦταν ὅ,τι νἆναι, ποὺ πῆγε στὸ μπακογιαννόπουλο τῶν βενιζελικῶν ἀπογόνων, γιὰ τὸν Δῆμο Ἀθηναίων καὶ ποὺ ὡς κλασσικὸ χρήσιμο ὀρφανὸ κατέληξε σήμερα στὸ μΠατΣοΚ/ΚΙΝΑΛ.

Συνέχεια

Θὰ γελάσουμε πολὺ μὲ τὶς ἐκλογὲς (γ)

Ὅταν σᾶς λέω πὼς θὰ γελάσουμε τὸ ἐννοῶ.
Βγῆκε τὸ μπιμπίκιον, ὁ νούμερο ἕνα πατριδοκάπηλος τῆς χώρας, νὰ μᾶς δείξῃ πόσο …προκομμένο ἄτομον εἶναι. Τὸ μπιμπίκιον πατριῶτες… τὸ μπιμπίκιον… Αὐτὸ ποὺ ὅπου βλέπει ἑβραΐλα σπεύδει νὰ σουρθῇ γλείφοντας…

Τὸ τυπογραφικὸ τοῦ ἡμερολογίου 2007 τῶν Ἐκδόσεων Γεωργιάδη.

Ὁ ἱστορικὸς Ἄδωνις ΔΕΝ θέλει νὰ ξέρῃ τοὺς ἑβραίους!!!

Διακρίνεται ἡ χειρόγραφη ἐντολὴ τοῦ Ἀδώνιδος Γεωργιάδη «ὄχι ἀναφορὰ στοὺς ἑβραίους»  καὶ οἱ γενόμενες κατόπιν αὐτῆς ἀπὸ ἐμένα «ἀναγκαστικὲς διορθώσεις».

Συνέχεια

Θὰ γελάσουμε πολὺ μὲ τὶς ἐκλογὲς (β)

Τί λέγαμε λοιπόν; Λέγαμε γιά τίς (κάθε λογῆς καὶ εἴδους) μπάρμπες πού ἀπό καρατζαπαιρνικές κατήντησαν μΠατΣοΚαρίες;
Λέγαμε καί γιά τά ΑΝΕΛικά, μὰ καὶ τὰ ποταμίσια, ἀπόνερα πού κατέληξαν ἀπὸ …ἄστεγα νά στεγασθοῦν στήν ΝουΔουλάρα, μαζύ μέ ὅλα τά τελειωμένα κάτι (ὅ,τι νᾶναι λέμε) πού ἀπό ἀριστερά κατήντησαν ὅ,τι λάχῃ;
Στὸ μεταξύ, ἀκόμη χειρότερα, ἔχουμε καὶ τὸ παναγούλι στὸ μΠατΣοΚ-ΚΙΝΑΛ γιὰ νὰ γελᾶμε…

Συνέχεια

Ὑπέρ-μ«πατριῶτες» νεο-«ἐθνοσωτῆρες» ἐν ὄψει

Νὰ γνωρίζετε τί εἶναι ὁ ESM ὁ ὀποῖος πλέον ἐλέγχεται μέσῳ τοῦ Ὑπὲρ – ταμείου [ΤΑΙΠΕΔ]

Ἐπίσης νὰ γνωρίζετε ποιοὶ τὸ ἐψήφισαν στὶς 14.08.2015 καὶ τώρα κάνουν πὼς εἶναι «πατριῶτες» καὶ ἀντιστέκονταν!! Συνέχεια

Κάποιοι ΔΕΝ θὰ μείνουν ΠΟΤΕ ἄνεργοι!!!

Αφισοκολλητές, «κηπουροί» και χιλιάδες άλλοι βολεμένοι από κόμματα στην ΕΡΤ…

Δηλαδή όλοι όσοι βοηθούν να παραμείνει το σύστημα στην εξουσία  δεν θα μείνουν ποτέ άνεργοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κι αυτός τα …«δικά του» παιδιά που πρέπει, όχι μόνο να βολέψει, αλλά και να τα …τιμήσει για την δράση τους! Συνέχεια

Ἐορτὴ δημοκρατίας; Μᾶς δουλεύουν;

Τὶς σκέψεις ποὺ μᾶς γεννῶνται ἀπὸ τὴν θρασύτητα κάποιων, ὁ καθεῖς τὶς φυλᾶ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Τὸν θυμό μας, τὴν ἀγανάκτησι, τὴν ἀπελπισία κάποιες φορές, ὅσο κι ἐὰν προσπαθήσουμε νὰ τὴν μοιραστοῦμε, τὰ λόγια παραμένουν φτωχά, λίγα, ἀνίκανα νὰ ἐκφράσουν τὴν πραγματική μας συναισθηματικὴ κατάστασι.

Ὅταν μάλιστα ὅλο αὐτὸ τὸ καθεστῶς «ἑορτάζῃ» τὴν «ἀποκατάστασι τῆς δημοκρατίας», μᾶς πιάνει νευρικὸ γέλιο. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν τόσο θράσος; Τόση ἀναίδεια; Τόσην ἀναισθησία; 

Συνέχεια