Πρὸς ἀνάμνησιν τῶν παλαιῶν, βεβαίωσιν τῶν ἀμφιβαλλόντων καὶ διδαχὴν τῶν νεωτέρων ἢ ἀρχαρίων τοῦ πολυτονικοῦ.
Ἡ βαρεῖα γράφεται ἀντὶ τῆς ὀξείας (ποτέ τῆς περισπωμένης) ὅταν τὴν ὀξύτονον λέξιν ἀκολουθῇ λέξις φέρουσα τόνον, ἀδιαφόρως ἐὰν ἡ ἑπομένη φέρῃ ὀξεῖαν, βαρεῖαν ἢ περισπωμένην καὶ ἐπὶ τίνος συλλαβῆς.
Ἡ βαρεῖα γράφεται, δηλαδή, μόνον ἐπὶ τῆς ληγούσης, λέγεται ὅμως ἐν πάσει «μὴ τονουμένῃ» συλλαβῇ, χωρίς νὰ γραφῇ. Αἱ ἄτονοι συλλαβαί, ὀνομάζονται διὰ τοῦτο καὶ «βαρύτονοι».