Δὲν εἶναι φτωχοὶ μὰ …ἀμόρφωτοι!!!

Καῖν ὅ,τι εὕρουν γιατὶ δὲν ἔχουν μία…
Εὑρίσκουν παλαιὰ κομοδίνα βαμμένα μὲ λάδι καὶ τὰ πετοῦν μέσα στὴν φωτιά, γιὰ νὰ μὴ ψοφήσουν ἀπὸ τὸ κρύο. Ἐκεῖ πετοῦν καὶ σανίδες κρεββατιῶν ποὺ μαζεύουν ἀπὸ τὰ σκουπίδια, τίγκα στὸ χημικὸ γιὰ νὰ λυγοῦν… Τὰ καῖν ὅλα καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀνασάνουν καὶ λὲν στοὺς ἑαυτούς τους: «δὲν πειράζει, κρύο εἶναι θὰ περάση καὶ ὁ καρκίνος θὰ ἀργήση νὰ ἔλθῃ…»
Συνέχεια

Λίγο ἀργὰ γιὰ δάκρυα…

Βγῆκε ὁ τζήμερος πρὸ ἡμερῶν καὶ κατήγγειλε τοὺς «ἐκπαιδευτικοὺς» γιὰ τὰ μύρια ὅσα. Καί, σὲ κάποιο ἐπίπεδον, σαφῶς συμφωνοῦμε ὅλοι μας, λίγο ἔως πολύ, μαζύ του (πλὴν αὐτῶν ποὺ θίγονται, ἐμμέσως ἢ ἀμέσως, λόγῳ ἐπαγγελματικῆς/οἰκονομικῆς τους ἐξαρτήσεως, ἀπὸ τὸ ὑπάρχον κρατικοδίαιτον σύστημα). Συνέχεια

Μᾶς ἀξίζει τέτοιος ὀχετός;

Τὸ (γνωστότατον πλέον) περιστατικὸν μεταξὺ πρωτούλη (ΚΚΕ) καὶ τζημέρου («Δημιουργία ξανὰ») ἔρχεται γιὰ νὰ μᾶς ἐπιβεβαιώσῃ τὸ πόσο γελοῖος εἶναι ὁ σημερινός μας κόσμος μά, κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, τὸ πόσο γελοῖο εἶναι ὅλο τὸ σύστημα διακυβερνήσεως τῆς χώρας.

Τζήμερος κατὰ πρωτούλη καὶ πρωτούλης κατὰ τζημέρου. Ὁ ἕνας (τζήμερος) χαρεκτήρισε τὸν ἄλλον (πρωτούλη) ἀργόμισθο καὶ κομματόσκυλο («ἄεργος κομματικὸς ὑπάλληλος») κι ὁ ἄλλος (πρωτούλης) χαρεκτήρισε τὸν ἕναν (τζήμερο) ναζιστῆ κλπ κλπ κλπ, ἐνᾦ δὲν παρέλειψε νὰ τὸν περιλούσῃ μὲ ὅλα ἐκείνα τὰ «ὑγρὰ …καύσιμα» ποὺ διέθετε. Συνέχεια

Θά πληρώνουμε δίδακτρα στήν (μετά brexit) Ἀγγλία;

Νὰ τὰ πάρουμε ὅμως ἕνα ἕνα τὰ θεματάκια, γιατί κάποιοι ἔχετε μπερδευθῆ.
Ἱστορία δὲν γνωρίζετε βεβαίως (οὔτε τὴν μικρᾶ λεγομένη) καὶ ὡς μάρτυρες (ὄχι τοῦ Ἰεχωβᾶ) ἀλλὰ τοῦ εὐρωπαϊσμοῦ ποὺ εἶσθε ἀγνοεῖτε βασικὲς παραμέτρους.

Συνέχεια

Ὑστερία «ἀντί-ῤατσισμοῦ»

Πῶς εἴπατε;;;
Συνέχεια

Ψηφίζουμε μόνον «χρέος» καὶ (διαφορετικοὺς – κατ’ ὄνομα) δεσμοφύλακες…

Ψῆφος στό κούλλιιι ἤ στό ἀλεξέι;;
Ψῆφος στά μικρά ἤ στά μεγάλα (καὶ ἀποδεδειγμένως μνημονιακὰ) κόμματα;
Ψῆφος ἤ ἀποχή;

Προεκλογικὲς συγκεντρώσεις, λόγια παχειὰ καὶ ὑποσχέσεις στὴν ἀποικία τῶν τοκογλύφων, ἀπὸ τὰ σαπρόφυτα-δεσμοφύλακες, πρὸ κειμένου νὰ αὐξήσουν τὰ ποσοστά τους στὶς ἐκλογὲς τῆς  Κυριακῆς.
Μά, τελικῶς, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀμφισβητεῖ τὸ αὐτονόητον: τὸ «χρέος».

Γιὰ τὴν ΝουΔουλάρα τοῦ κούλλλιιι δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουμε κάτι. Ἦσαν καὶ παραμένουν πιστοὶ ὑπηρέτες τῆς θεωρίας τοῦ «χρέους» καὶ  πρὸς τοῦτον ἀκριβῶς, ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα, ὡς οἰκογένεια, «βασιλεύουν» στὰ τῶν πολιτικῶν δρωμένων τῆς χώρας μας.

Συνέχεια