Ἱστορία ἑνὸς τουφεκισμοῦ

Ῥοΐδης – Ἱστορία ἑνὸς τουφεκισμοῦ (Ἀπόσπασμα)

Ὡς δὲν κατώρθωσαν οἱ ἀστρονόμοι νὰ ἐξηγήσωσι διατί, ἐνῶ πάντες οἱ λοιποὶ πλανῆται στρέφονται περὶ ἑαυτοὺς ἀπὸ δυσμῶν πρὸς ἀνατολᾶς, μόνος ὁ πλανήτης Οὐρανὸς στρέφεται ἀπ’ ἀνατολῶν πρὸς δυσμᾶς, οὕτως ἀδύνατον φαίνεται ν’ ἀνευρεθῇ καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον οὐδὲν πρέπει νὰ γίνεται εἰς τὴν Ἑλλάδα ὅπως εἰς πάντα τὰ λοιπὰ κράτη, τὰ ἔχοντα τὴν ἀξίωσιν νὰ λέγωνται πολιτισμένα. Καὶ ὄχι μόνον ἀδύνατος εἶναι ἡ ἀνεύρεσις τοῦ λόγου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀναζήτησις αὐτοῦ φαίνεται μετέχουσα τοῦ γελοίου.
Συνέχεια

Διακριτὰ καὶ (ἀκόμη!!!) ἐν ἰσχύι πανάρχαια παγανιστικὰ ἔθιμα

Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδου: «ἡ ἑορτὴ τοῦ γαϊδάρου τὸν Μεσαίωνα».

Ὁ Ἐμμανουὴλ Ῥοΐδης, ὡς δαιμόνιος μελετητὴς τῶν μεσαιωνικῶν χειρογράφων, μας ἀποκαλύπτει τὴν συνήθεια τῶν, βιαίως, ἐκχριστιανισμένων λαῶν τῆς Βοῤῥείου Εὐρώπης, νὰ ἐγκαταλείπουν εὐκαιριακῶς τὴν αὐστηρότητα τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος, ὅπως τοὺς εἶχε ἐπιβληθῆ ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, καὶ νὰ ἐπιδίδονται σὲ παγανιστικὰ ὄργια μέσα στοὺς ἰδίους τους χριστιανικοὺς ναούς, μὲ τὴν ἐνθουσιώδη μάλιστα συμμετοχὴ τῶν χριστιανῶν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων.
Συνέχεια

Ζῶντα καὶ νεκρὰ γλωσσικὰ στοιχεία

Ἀπὸ τοῦ Κοραῆ μέχρι σήμερον δὲν ἔπαυσεν ἡ ἐκφραστικὴ δύναμις τῆς γραπτῆς γλώσσης νὰ ὀλιγοστεύῃ κατ’ ἀκριβῆ ἀναλογίαν τοῦ ποσοῦ τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν ζώντων διὰ νεκρῶν στοιχείων.

Συνέχεια

Γλωσσικὲς ἀπομειώσεις

Ἀπὸ τοῦ Κοραῆ μέχρι σήμερον δὲν ἔπαυσεν ἡ ἐκφραστικὴ δύναμις τῆς γραπτῆς γλώσσης νὰ ὀλιγοστεύῃ κατ’ ἀκριβῆ ἀναλογίαν τοῦ ποσοῦ τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν ζώντων διὰ νεκρῶν στοιχείων.

Συνέχεια

Ὑπαρχόντων τῶν φιλελλήνων ἁδρανοποιεῖται ὁ Ἕλλην

[Περὶ τῶν «φιλελλήνων»] δυνάμεθα ἴσως νὰ παρατηρήσωμεν ὅτι οὐδὲν ἄλλον, πλὴν ἠμῶν, ἔθνος κέκτηται τὸ πλεονέκτημα νὰ ἔχῃ ἰδιαιτέραν τάξιν φίλων ἐχόντων τὴν εἰδικότητα νὰ τὸ ἀγαπῶσιν. Οὐδέποτε ὑπὸ τοιαύτην ἐννοίαν ἔτυχε ν’ ἀκούσωμεν νὰ γίνεται λόγος περὶ Φιλάγγλων, Φιλιτάλων, Σλαυοφίλων ἢ Φιλοτσέχων.

Συνέχεια

Ῥοΐδου, Οἱ Μάγισσες τοῦ Μεσσαίωνος

Οἱ μάγισσες τοῦ Μεσαίωνος

Οἱ μάγισσες οὐδέποτε ὑπῆρξαν ἄσκημες, γριὲς καὶ κακές. Ἀντίθετα ἦσαν νέες, ὡραῖες καὶ καλοσυνάτες γυναῖκες ποὺ προσέφευγαν στὶς ἀρχαῖες γνώσεις πρὸ κειμένου νὰ βοηθήσουν τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς συνανθρώπους τους. Ὅμως ἡ εὐεργετικὴ δράσις τους ἀπέδειξε περίτρανα τὴν ἀναποτελεσματικότητα τῶν παπάδων καί, γιὰ Συνέχεια