Παραμονὲς τῆς ἁλώσεως…

Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ ἜΘνους, τοῦ Κωνσταντίνου Παπαῤῥηγοπούλου, Τόμος 4ος, σελὶς 79:

Παραμονὲς τῆς ἁλώσεως...

Ὁ Πολύβιος, αὐτόπτης μάρτυς ἱστορικὸς τῶν πραγμάτων, περιέγραψε θλιβερὴ εἰκόνα τῆς

Συνέχεια

Σπάρτακος ἀνὴρ Θρᾷξ τοῦ γένους Ἑλληνικώτερος.

Σπάρτακος ανήρ Θραξ του γένους ελληνικώτερος,

ο διασημότερος ‘’αγανακτισμένος’’ της ιστορίας

γράφει ο Δημήτριος Τσιρόγλου, συγγραφέας
Ο Σπάρτακος καταγόταν από το θρακικό φύλο των Μαίδων (ή Μαιδών), το οποίο κατοικούσε στο κεντρικό και βόρειο τμήμα της κοιλάδας του ποταμού Στρυμόνα, δηλαδή ανατολικά και νοτιοανατολικά της λίμνης Κερκίνης. Το ανυπότακτο αυτό φύλο δεν επιθυμούσε την ένωση με τα υπόλοιπα ελληνικά φύλα και επαναστάτησε στην πανελλήνια ένωση, που είχε επιβάλει ο Φίλιππος Β’. Η επανάστασή του κατεστάλη το 340 π. Χ. από τον Αλέξανδρο τον Μέγα, ο οποίος τότε ήταν μόλις 16 ετών. Συνέχεια

Κυνὸς Κεφαλές.

ΚΥΝΟΣ ΚΕΦΑΛΕΣ 197 π.Χ. – ΠΥΔΝΑ 168 π.Χ.

ΟΙ ΜΑΧΕΣ

Την εποχή όπου στο δυτικό τμήμα της Μεσογείου διεξαγόταν ο Β’ Καρχηδονικός Πόλεμος (218-201 π.Χ.), στο ανατολικό η Ελλάδα ζούσε τη φθορά του Συμμαχικού Πολέμου (220-217 π.Χ.) ανάμεσα στην Αχαϊκή και στην Αιτωλική Συμπολιτεία και αντιμετώπιζε τις επεκτατικές βλέψεις του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Ε’. Οι ελληνικές πόλεις-κράτη βρίσκονταν σε παρακμή. Οι Αθηναίοι είχαν εξελιχθεί σε κόλακες των ισχυρών, οι Αιτωλοί σε ληστές και τους Σπαρτιάτες κυβερνούσαν ηγέτες ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Ο μόνος που θα μπορούσε να διασφαλίσει την ανεξαρτησία της Ελλάδας ήταν ο Φίλιππος, ο οποίος ωστόσο δεν υπολόγισε σωστά τη ρωμαϊκή απειλή και αντί να συνάψει χρήσιμες συμμαχίες είδε τους Ρωμαίους ανταγωνιστικά: πρώτα εξεστράτευσε εναντίον τους στην Ιλλυρία (Α’ Μακεδονικός Πόλεμος, 214 π.Χ.), μετά συνεμάχησε με τον Αννίβα, Συνέχεια

Ἡ μάχη στὸ Φιλομήλιον 1117μ.Χ.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΦΙΛΟΜΗΛΙΟΝ 1117μ.Χ.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Γράφει ο ιστορικός συγγραφέας Νίκος Τοπούζης.

Κατά την υπερχιλιετή Ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της κατά πολλούς Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας, αναδείχθηκαν πολλοί σημαντικοί αυτοκράτορες-στρατηγοί που θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση στους σημερινούς ηγέτες αλλά και στους απλούς ανθρώπους.  Παράδειγμα όχι τόσο για τις στρατιωτικές τους αρετές, αλλά για τον καθημερινό τρόπο ζωής τους και τις φροντίδες τους για τη καλύτερη διακυβέρνηση του κράτους τους.  Κανένα όμως μέτρο προς ενδυνάμωση της Αυτοκρατορίας αλλά και για τη βελτίωση της ζωής του λαού δεν θα είχε σημασία αν ως Αρχηγοί του Στρατού δεν διέπρεπαν στα πεδία των μαχών εξασφαλίζοντας της ασφάλεια από εξωτερικούς κινδύνους.

Συνέχεια