Δημιουργία Μαρξισμοῦ καὶ σύνδεσίς του μὲ τὸν καπιταλισμὸ

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ;
(ZOO) 02-08-10
Η δημιουργία του Μαρξισμού και οι συνδετικοί του κρίκοι με το κεφάλαιο.

εἰκὼν Συνέχεια

Ὁ Μικρούλης, ὁ Τρότσκυ καὶ ὁ Λένιν

Ὁ Μικρούλης, ὁ Τρότσκυ καὶ ὁ Λένιν

Όπως γνωρίζουν οι πάντες, στις 23 Φεβρουαρίου 1917, ταραχές ξέσπασαν στην Πετρούπολη, πρωτεύουσα της τότε Ρωσσίας. Αυτές άρχισαν στο Βύμποργκ, περιοχή εργατική και σύμφωνα με πρότυπα «παλαιά όσο η Ευρώπη», και αιτίες τους υπήρξαν, φαινομενικώς, οι ελλείψεις των τροφίμων και οι μεγάλες τιμές τους. Συνέχεια

Ἡ μεθόδευσις καὶ πρόκλησις τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἀπὸ τὴν Γερμανία.

Τὸ βιβλίον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ βασισθῶ σήμερα, εἶναι τὸ «τὰ μυστικὰ τοῦ Βοσπόρου» τοῦ Μοργκεντάου.
Ὁ Μοργκεντάου ἦταν πρέσβυς τῶν ΗΠΑ στὴν Κωνσταντινούπολιν, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐτῶν 1913-1916.
Ἡ μαρτυρία του εἶναι σημαντική, διότι ἐκτὸς ἀπὸ καλὸς παρατηρητής, ἦταν καὶ φίλος μὲ τὸν ἄλλον σημαντικὸ πρέσβυ τῆς Κωνσταντινουπόλεως: τὸν Βάγγεχαϊμ.

Ὁ Μοργκεντάου μᾶς ἐξιστορεῖ πολλὲς πτυχές, ἄγνωστες στὸν πολὺ κόσμο, ἀναφορικῶς μὲ τὰ αἴτια τοῦ Πολέμου, τῶν γενοκτονιῶν καὶ τοῦ ἐπερχομένου παντουρκισμοῦ. Μὰ ἐπίσης μᾶς κάνει γνῶστες παραμέτρων ποὺ ΔΕΝ θὰ μᾶς ἐγίνοντο γνωστὲς ἀπὸ τοὺς συνήθεις παραχαράκτες τῆς ἱστορίας μας. Συνέχεια

Τὰ κρυφὰ δάνεια τῶν κομμουνιστῶν.

Επειδή η υπομονή μου έχει εξαντληθεί με τις αριστερίστικες κορώνες για το αν πρέπει να βγούμε στις Διεθνείς Αγορές Ομολόγων ή όχι και τα περί «Διεθνούς Τραπεζικού Κεφαλαίου» που πίνει το αίμα των λαών και ότι οι κομμουνιστικές χώρες δεν χρειάστηκαν την στήριξη των «Διεθνών Τοκογλύφων» για να αναπτύξουν τις σοσιαλιστικές οικονομίες τους, παραθέτω συγκλονιστικά στοιχεία από την έρευνα μου που θα εκπλαγείτε.

Η Οκτωβριανή επανάσταση δεν θα πραγματοποιούνταν αν δεν είχε τη στήριξη χρηματοδότησης από διεθνείς τραπεζίτες, δεν θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί το νέο καθεστώς αν δεν σύναπτε συχνά πυκνά εμπορικές και χρηματοοικονομικές διακρατικές συμφωνίες με καπιταλιστικά κράτη, στη συνέχεια πλήρωσε τα τσαρικά δάνεια παρόλο που στην αρχή αρνήθηκε και τέλος μετά την κατάρρευση τους παρέδωσε τις Λαϊκές Δημοκρατίες καταχρεωμένες στις διεθνείς καπιταλιστικές τράπεζες.

Και αν αναρωτιέστε πως είναι δυνατόν οι χώρες του Υπάρξαντος Σοσιαλισμού να δημιούργησαν χρέη, η απάντηση βρίσκεται στον πυρήνα της παραγωγικής της διαδικασίας και του τραπεζικού της συστήματος που την στήριζε.

Στις χώρες του Κεντρικού Σχεδιασμού , η μοναδική Κεντρική Κρατική Τράπεζα χορηγούσε δάνεια στα τοπικά Σοβιέτ και στις διάφορες κρατικές επιχειρήσεις, τα κέρδη των οποίων γύριζαν στην… Κεντρική Τράπεζα, η οποία με τη σειρά της διέθετε στην υπηρεσία των αναγκών του λαού. Η αυτοδιαχείριση όμως των οικονομικών μονάδων σχεδόν πάντα ήταν ελλειμματική. Οι αρχές τότε ή χάριζαν τα δάνεια ή έκοβαν χρήμα για να καλύψουν τα ελλείμματα ή δανειζόντουσαν από το εξωτερικό με τη μορφή ομολόγων, μεταθέτοντας το πρόβλημα των ελλειμμάτων στις επόμενες γενιές.

Αναλυτικά.
Συνέχεια

Μία μικρὴ ἀναδρομὴ στὸ ποιοὶ …ἔστησαν τὴν «Κόκκινη» (σοβιετική) Ἐπανάσταση.

Με την ευκαιρία της μαϊμού-επαναστάσεως στην Ουκρανία, μέσω της οποίας ελπίζω να κατάλαβαν πολλοί πόσο «αυθόρμητες» είναι οι επαναστάσεις και οι ανατροπές, που συμβαίνουν ανά τον κόσμο, θα πρέπει να να κάνουμε μία αναδρομή στην Κόκκινη Επανάσταση.
Μία ψεύτικη επανάσταση που βασίστηκε σ’ έναν εμφύλιο και κόστισε τις ζωές σε περισσότερους από 80.000.000 ανθρώπους…
Κι επειδή οι υπεύθυνοι ήταν και τότε οι Σιωνιστές …ουδέποτε θεωρήθηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ουδέποτε αποζημιώθηκαν τα θύματα τους.
Κάποτε προβλήθηκαν στην Ελληνική κρατική τηλεόραση δύο ντοκιμαντέρ της Ρωσσικής κρατικής τηλεοράσεως, με θέμα την έγχρωμη επανάσταση της Ρωσσίας, δηλαδή την Κόκκινη Επανάσταση.
Συνέχεια

Ὑπάρχει κάτι χειρότερο ἀπό τόν φασισμό σήμερα;

Ναί, ὑπάρχει. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, κατ’ ἐμέ, εἶναι τὸ ἴδιο ἀκριβῶς!
Καθρεπτίσματα. Ἴσως ἀκόμη χειρότερο, σὲ κάποιον βαθμό, διότι ἀθωώνεται πανηγυρικῶς ἀπὸ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαθλιώσεως, ἀπὸ τὸν πολιτικὸ κόσμο, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἄς ποῦμε, τοῦ πνεύματος. Γενικῶς ὑπάρχει μία γενικοτέρα στάσις ἐπιβολῆς κι ἀποδοχῆς τῶν ἀντί… Δῆλα δή, τῶν ὁμοίων.
Κι ἐπεὶ δὴ ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι σοφή, ὅταν λέῃ ἀντί-κάτι (ἀντικαταστάτη, ἀντιπρόεδρο, ἀντίχριστο), ἐννοεῖ ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ διαβάζουμε ἤ ἀκοῦμε: τὸν ἰσότιμο, τὸν ὁμότιμο, αὐτὸν τέλος πάντων ποὺ ἔχει τὶς ἴδιες Συνέχεια