Κρῆτες ἐθελοντὲς στὴν Βόρειο Ἤπειρο

Ἐπιστολικὸ δελτάριο τοῦ 1919 ὅπου ἐμφανίζει Κρῆτες ἐθελοντὲς ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Χιμάρας τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1912 (σήμερα ἡ πόλις ἀνήκει στὴν Ἀλβανία), ἐνῶ ἡ ἐπιγραφὴ «ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ» δείχνει τὸν παντοτινὸ διακαῆ πόθο τῆς ἑνώσεως τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα. Συνέχεια

Χιμαριῶτες ἕτοιμοι νά ἀνατινάξουν τά σπίτια τους;

Χιμάρα: Ο Άλκης Νάτσης έχει «περιφράξει» το πρατήριο καυσίμων του με βυτιοφόρα οχήματα και δηλώνει έτοιμος να τα ανατινάξει σε περίπτωση που πλησιάσουν οι μπουλντόζες να του κατεδαφίσουν την επιχείρηση.

Χιμαριῶτες ἕτοιμοι νά ἀνατινάξουν τά σπίτια τους;1 Συνέχεια

Παντελῆ Καρύκα. «9 Ὀκτωβρίου 1479. Ἡ πρώτη ἑλληνικὴ ἐπανάστασις κατὰ τῶν Τούρκων»

του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα

Ύστερα από 16 χρόνια πολέμου, η Βενετία, το 1479, ζήτησε ειρήνη από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή. Ο οπλαρχηγός Κροκόνδειλος Κλαδάς, Στρατιώτης στην υπηρεσία της Βενετίας, κατά διάρκεια του πολέμου, δεν αποδέχτηκε την ειρήνη και στις 9 Οκτωβρίου του 1479, επικεφαλής στρατιωτικού σώματος 1.600 ανδρών και βάδισε προς τη Μάνη, υψώνοντας το λάβαρο του, σημαία γαλάζια με ολόλευκο σταυρό στη μέση, πλάι στην κόκκινη πολεμική σημαία των Παλαιολόγων με τον δικέφαλο αετό (έμβλημα που επίσης καπηλεύτηκαν οι βόρειοι γείτονες). Συνέχεια

Ἡ ἄμυνα τῆς Λευκάδος.

Μία οὐδόλως γνωστὴ πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας, ποὺ συνέβῃ λίγα χρόνια πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἦτο ἡ ἐπίθεσις ποὺ ἐδέχθῃ ἡ Λευκάδα ἀπὸ τὸν Ἀλῆ πασσᾶ, τὸν Μάϊο τοῦ 1807.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν περιοχῶν ποὺ ὁ Ἀλῆ πασσᾶς προσπάθησε νὰ προσαρτήσῃ στὸ μεγάλο του βασίλειον, ἦταν καὶ τὰ Ἑπτάνησα. Ἄλλως τε οἱ κατ’ ἐξακολούθησιν ἐπιθέσεις του στὴν Πρέβεζα καὶ στὴν Πάργα ἀποδεικνύουν πὼς ὀνειρεύετο ἕνα μεγάλο βασίλειο, ἱκανὸ νὰ ἀνατρέψῃ καὶ τὸν ἴδιον τὸν σουλτάνο, μὲ Συνέχεια

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου

Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια

Ἡ ἐαρινὴ ἐπίθεσις.

 

Κάποτε αὐτὸς ὁ τόπος, πρὶν καταλήξῃ νὰ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν, διατηροῦσε ὑψηλὴ συνειδητότητα τῆς εὐθύνης του. Ἄνθρωποι, σὲ κάθε βαθμίδα τῆς διοικήσεως, ἀπὸ τὴν ἁπλὸ στρατιώτη ἔως τὸν ἀρχιστράτηγο, πολεμοῦσαν καὶ νικοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸν φασίστα δικτάτορα καὶ τὶς ὀρδές του. 
Μαζὺ μὲ αὐτὸν πολεμοῦσαν τὸν Ἀλβανό, ποὺ ἀνεθάρρησε μὲ τὸν ὄγκο τῶν στρατευμάτων τῆς Ἰταλίας καὶ προετοιμαζόταν νὰ πολεμήσῃ τὴν ἄλλην πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζί.
Συνέχεια