Στὶς 20 Ἰουλίου 1974, 40.000 Τοῦρκοι, εἰσέβαλαν παράνομα στὶς Βόρειες Ἀκτὲς τῆς Κύπρου, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν παράνομη κατοχὴ τοῦ 37% τῆς νήσου.
Περίπου 200.000 ἄνθρωποι ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὰ σπίτια τους, ἔγιναν πρόσφυγες στὴν ἴδια τους τὴν Πατρίδα.
Περίπου 4.000 σκοτώθηκαν καὶ 2.500 ἐδηλώθησαν ὡς ἀγνοούμενοι.
Καὶ οὔτε μπορῶ νὰ ξεχάσω…
Ὅσα χρόνια κι ἐὰν περάσουν… Ὅσες ψευτιὲς κι ἐὰν ἀκούσουμε…
Ὅσα ἀναπάντητα ἐρωτήματα κι ἐὰν παραμένουν ἀναπάντητα…
Στις 31 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 01:40, τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στην Μικρή Ίμια.
Στις 05:30 της ιδίας ημέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από την φρεγάτα Ναυαρίνο, για να διαπιστώσει την πληροφορία παρουσίας Τούρκων στην μικρή βραχονησίδα, κατέπεσε κατά την επιστροφή του στην φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός (που ύστερα πήρε τον τίτλο του Σημαιοφόρου), σκοτώθηκαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος…… Συνέχεια
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τους χασάπηδες Τούρκους, τους δολοφονημένους και τα αδέλφια μας που αγνοούνται.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τους βάρβαρους «εταίρους» τοκογλύφους της ΕΕ, την πρωτάκουστη αρπαγή των καταθέσεων των Κυπρίων. και την στα καλά καθούμενα την επιβολή μνημονίου Συνέχεια
«Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα.
μα για το φονικό, δεν είπαμε κουβέντα»,
Έτσι άρχιζα άρθρο μου, στο Λονδίνο ακόμη ζώντας, και το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ένωση, στην Κύπρο. Συνέχεια
Τί εἶμαι;
Εἶμαι ἀπό ἐδῶ; Ἀπό ἐκεῖ; Ἀπό τήν πέρα ῥαχούλα ἔρχομαι καί στήν κορφή κανέλλα;
Ξέρω γιατί ἀντιδρῶ; Ποῦ θέλω νά φθάσω; Τί θέλω νά κερδίσω;
Γιατί τά κάνω ὅσα κάνω; Γιά ἐμέναν; Γιά τό κόμμα; Γιά τήν παράταξι; Γιά τήν ἰδεολογία; Γιά τήν θεσούλα; Ἤ γιά τό ἕνα, τόν μοναδικό, τό ἱερότερον πού λέγεται Ἑλλάς;
