Οὐδέποτε φταῖν οἱ σημερινοὶ ταγοί. Πάντα εὐθύνονται ἄλλοι. Οἱ ἐχθεσινοί, οἱ αὐριανοί, οἱ κάποιοι τέλος πάντων. Οἱ πραγματικοὶ ἔνοχοι δὲν ἔχουν ὀνοματεπώνυμον. Δὲν ὑπάρχουν.
Πάντα εὐθύνονται γιὰ τὰ κακὰ τῆς Μοίρας μας κάποιοι ἄλλοι, ἀορίστως, προηγούμενοι. Καὶ εἶναι τόσο ὑπεύθυνοι αὐτοὶ οἱ προηγούμενοι, ποὺ οὐδέποτε κάποιος ἐξ αὐτῶν κατέληξε στὶς φυλακές, παρὰ τὰ ὅποια ἐγκλήματα ποὺ τοῦ φορτώνονται, ἀσαφῶς κι ἀορίστως. Καὶ δὲν κατέληξε, μὰ οὔτε καὶ θὰ καταλήξῃ, στὶς φυλακές, διότι ὅλοι οἱ αἱρετοὶ ἀποτελοῦν ἄλλες ἐκδοχὲς τῆς ἰδίας συμμορίας. Ἴδια συμμορία σημαίνει νὰ παραμένουν τὰ μέλη τοῦ αὐτοῦ μορφώματος διαρκῶς σὲ θέσεις ἐξουσίας, μέσῳ τεχνητῶν συνθηκῶν πολώσεως, πρὸ κειμένου νὰ μὴν εὑρεθῇ κάποιος ἄλλος, πραγματικῶς καθαρός, γιὰ νὰ τοὺς τακτοποιήσῃ νομικῶς, ἠθικῶς καὶ οἰκονομικῶς.
Τόσο ἁπλᾶ.
Κι ἀπὸ αὐτὰ τὰ σκουπίδια πνιγήκαμε. Διότι στὴν πραγματικότητα τὸ μοναδικό μας πρόβλημα εἶναι αὐτὰ τὰ σκουπίδια. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μέγαρα
Ὥρα ἀνθρωπιᾶς… (ἀνανέωσις)
Ἔγραφα πρὸ ἡμερῶν γιὰ τὴν ἀνάγκη κινητοποιήσεώς μας στὸ θέμα τῶν πληγέντων τῆς Μάνδρας.
Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί…
«…Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί!
Λεφτεριά; Μὲ χαλκᾶδες δὲν μπορεῖ!
Παιδιά; Ποῦ τὰ χεῖ ἂς κλαίει μέχρι θανάτου,
θά ῾ναι σκλαβ᾿ ἢ προδότες τὰ ὀρφανά του!…»
Συνέχεια
Νὰ βλέπῃς πράκτορες νὰ τὸ παίζουν …προστάτες!!!
Να βλέπεις τους πράκτορες να παριστάνουν τους …«προστάτες» των αδυνάμων… (όπως ακριβώς έβλεπαν οι Ρώσσοι τους Ξένους Τραπεζίτες να χρηματοδοτούν την …Κόκκινη Επανάσταση) ενάντια στον …Καπιταλισμό, είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ σημάδι. Συνέχεια
Παγαὶ Μεγαρῖδος. 10.000 εὑρήματα ἀναμένουν μουσεῖο!
Αρχαία “μέγαρα” δηλ. υπόγειες αποθήκες, από τις οποίες επήρε το όνομά της η πόλις. Αργότερα, όποιες οικίες μπορούσαν και είχαν “μέγαρα”, ονομάζονταν μέγαρα!!!
Επειδή «τα Μέγαρα είναι το μακρύτερο μέρος της Ευρώπης προς την Δύση στο οποίο έφθασε ο στρατός των Περσών», όπως λέει ο Ηρόδοτος («Ιστορία» θ,14) και επειδή στο επίγραμμα προς τιμήν των πεσόντων Μεγαρέων έγραφε… «σκοτωθήκαμε στον πόλεμο, διότι θελήσαμε να παραμείνει ελεύθερη η Ελλάς και η ιδιαίτερη πατρίδα μας, τα Μέγαρα», θέλω σήμερα να κάνω έναν ιδιαίτερο λόγο, γι’ αυτήν την τόσο ιστορική πολιτεία της Ελλάδος, με τους τόσο προοδευτικούς και φιλαπόδημους κατοίκους… Τα Μέγαρα – κατά την επίσημη ιστορία – συμπτύχθηκαν από την συνένωση 4 κώμεων – εξ ου και Τετράπολις, περί τον 8ο αι. π.Χ. Συνέχεια
Ἀντωνιάδης Ἐμμανουήλ. Ὁ πολεμιστὴς καὶ ὁ δημοσιογράφος.
σημείωσις μεταγενεστέρα ἐν εἴδει προλόγου καὶ διευκρινήσεων
Τὸ παρακάτω κείμενον -ὕμνος θὰ λέγαμε σήμερα- ἀφορᾶ σὲ πρόσωπο ποὺ ἀντεπολιτεύθη μετὰ μανίας τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια, κάτι ποὺ ἔπραξαν συνειδητῶς ἅπαντες οἱ ἔχοντες ἐξαρτήσεις, ἐντολὲς καὶ γραμμὲς ἐκ τῆς ἀγγλικῆς στοᾶς, τοῦ μέτερνιχ καί, γενικότερα τῆς τοκογλυφικῆς μαφίας-δικτατορίας ποὺ ἐπεβλήθη στὸν τόπο μας, ἔχοντας διάφορες «βιτρίνες», ἀπὸ ἀρχῆς δημιουργίας τοῦ (ψευδο)-κρατιδίου «Ἑλλας».
Κι ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἀθανάσιος Πολυζωΐδης, μανιώδης συντάκτης ἀντικαποδιστριακῶν κειμένων, ἔτσι κι ὁ Ἀντωνιάδης Ἐμμανουήλ, ἡ σύσσωμος μαυροκορδατικὴ αὐλή, παρέα μὲ τὰ ἐξηγορασμένα ἑξαπτέρυγα καὶ ὑπανθρωπίδια τοῦ κωλέττου, ἔδρασαν ἅπαντες μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ ἀποκλεισθῇ κάθε πιθανότης ἀπελευθερώσεως αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τοῦ ῥαγιᾶ ἀπὸ τὰ δεσμά. Καί, τελικῶς, ἐπέβαλαν ἕνα βρωμερὸ καθεστὼς εἰς βάρος τῶν πραγματικῶν καὶ μοναδικῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἐλευθερίας, οἱ ὁποίοι, ἐὰν δὲν προσκυνοῦσαν, τότε ἐδιώκοντο (στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων) ἢ καὶ …ἐξηφανίζοντο (ὅπως ὁ Ὀδυσσεύς…!!!)
Ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι στὸ ζήτημα τῆς τυπογραφίας, ἔστῷ καὶ ἀπὸ τὴν πλευρά του, προσέφερε κάτι στὸν τόπο, ὀφείλουμε νὰ παρουσιάζουμε κι αὐτοῦ τὸν (ἐπίσημο) βίο. Ἀνεπισήμως βέβαια τὰ πολλά, παρασκηνιακά, ποὺ ἔπραξε, ὡς ἀκόμη ἕνας πράκτωρ τῶν ξένων τοκογλύφων, οὐδέποτε θὰ τὰ μάθουμε, καθὼς ἐπίσης οὐδέποτε θὰ μάθουμε τὰ «ἔργα καὶ ἡμέρας» τῶν κάθε εἴδους ἀνθελληνίστων σκουπιδιῶν ποὺ διεφέντευσαν, πάντα μὲ τὸ ἀζημίωτον, τὸν τόπο, κυνηγῶντας μὲ πάθος καὶ μένος καὶ ὁρμὴ κάθε Ἐλευθέρα φωνή.
Σήμερα ἁπλῶς παραμένουμε αὐτήκοοι καὶ αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἐκπεσμοῦ καὶ ξεπεσμοῦ ὅλης αὐτῆς τῆς συμμορίας ἀνθελλήνων, ποὺ λυμαίνετο τὸν τόπο ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο αἰῶνες.
Τέλος, στὸ τέλος, ὁ Ἀντωνιάδης ἴσως γιατί «τὰ στερνὰ (πρέπει νὰ) τιμοῦν τὰ πρῶτα», ἴσως διότι μετενόησε, ἴσως καὶ διότι πράγματι, ὡς ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Δραγούμη, κατενόησε τὸ ποιὸς ἤθελε τί, ἀπεῖχε τῶν διαφόρων ἐνεργειῶν καλλέργη, παρ΄ ὅ,τι τὸν ἐστήριζε γιὰ χρόνια. Ἴσως τελικῶς καὶ νὰ ἀντελήφθη τὸ ἐθνικὸ συμφέρον… Ἴσως… Ἴσως…
Ο Εμμανουήλ Αντωνιάδης [1] – αγωνιστής του ’21, δημοσιογράφος, μαχητής της ελευθεροτυπίας, τυπογράφος και πολιτικός -γεννήθηκε στη Χαλέπα της Κρήτης το 1791 και πέθανε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1863. Το 1814 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. Μέλος εκ των πρώτων της Φιλικής Εταιρείας «κατελίμπανε συνεχώς τας υποθέσεις αυτού, ίνα απελλών συσκεφθή μετ΄ άλλων εταίρων τα περί του μεγάλου αγώνος» [2].