Μικρὲς Ἱστορίες Ἀνθρώπων – Τὸ τέλος τῶν Ἰνδιάνων-χωρὶς-ὄνομα

Στη Γη του Πυρός ζούσε η φυλή των ινδιάνων-χωρίς-όνομα.
Τα μέλη της φυλής δε χρησιμοποιούσαν ονόματα ούτε για τους εαυτούς τους. Υπήρχε μόνο «εγώ», «εσύ» και «αυτό»(κοινό για τους άντρες και τις γυναίκες). Ο πληθυντικός ήταν «πολύ εγώ»-»πολύ εσύ» κοκ. Συνέχεια

Ὁ ἀετὸς καὶ τὸ γεράκι.

«Τις παλιές ημέρες οι άνθρωποί μας δεν είχαν εκπαίδευση. Όλη η σοφία και η γνώση ερχόταν σε αυτούς από τα όνειρα. Έβαλαν σε δοκιμασία τα όνειρά τους και με αυτόν τον τρόπο έμαθαν την ίδια τους τη δύναμη».
Ojibwa elder
Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.
“Αγαπιόμαστε” αρχίζει ο νέος.
“Και θα παντρευτούμε” λέει εκείνη.
“Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε…”
“Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό…”

“Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.”
“Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου”.
“Σε παρακαλούμε” ικετεύουν, “πες μας τί μπορούμε να κάνουμε…”

Συνέχεια

Ἡ πριγκήπισσα πού ἀγαποῦσε τόν πατέρα της σάν τό ἁλάτι

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε σε κάποια επαρχία της Ινδίας ένας μαχαραγιάς που είχε εφτά κόρες. Κάποια μέρα τις κάλεσε στην αυλή του και τις ρώτησε:

– Πέστε μου, κορίτσια μου, το κάθε ένα από εσάς, πόσο πολύ με αγαπάτε;

Τα έξι μεγαλύτερα κορίτσια, το ένα μετά το άλλο, απάντησαν:

– Πατέρα, σε αγαπάμε όπως την πιο γλυκιά ζάχαρη…

Το έβδομο παρέμεινε σιωπηλό για λίγο, και όταν πιέστηκε να απαντήσει, είπε: Συνέχεια

Τὸ παιδὶ καὶ οἱ ἀστερίες.

Η παρακάτω παραβολή βασίζεται στο 16σέλιδο δοκίμιο Thrower Star του Loren Eiseley (1907-1977), που δημοσιεύθηκε το 1969 στο The Unexpected Universe. Thrower Star είναι επίσης ο τίτλος μιας ανθολογίας με έργα του Eiseley, που εκδόθηκαν το 1978, (συμπεριλαμβανομένου του δοκιμίου), το οποίο ολοκληρώθηκε λίγο πριν από το θάνατο του. Η ιστορία υιοθετήθηκε και προσαρμόστηκε από πολλούς ομιλητές στο διαδίκτυο και έχει εμπνεύσει φιλανθρωπικούς φορείς, παρέχοντας ένα συναρπαστικό όραμα για την προώθηση της φιλανθρωπίας.

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά. Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.

Συνέχεια

Πόσο κοστίζει ἕνα θαῦμα;

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μη κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα ευρώ και 11 λεπτά. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.

Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

– Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις ότι μιλώ με τον αδελφό μου που έχω χρόνια να τον δω.

Συνέχεια

Ὁ γέρος καὶ τὸ πιάτο.

Παράδειγμα προς μίμηση…

Κάποτε ζούσε ένας γέρος. Τα μάτια του δεν έβλεπαν καλά, η ακοή του ήταν χάλια, τα γόνατά του δεν τον κρατούσαν και ο γέρος περπατούσε με μεγάλη δυσκολία. Όταν έτρωγε δεν μπορούσε να κρατήσει σταθερά το κουτάλι του και συχνά λέρωνε το τραπεζομάντηλο. Ο γιος του και η νύφη του, κοιτούσαν με περιφρόνηση τον γέρο και αποφάσισαν να τον ταΐζουν καθιστό πάνω στο πάτωμα, στη γωνιά του δωματίου.

Συνέχεια