Δειλοὶ κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε ἴσως κάποιο θαῦμα… (τιμῆς ἔνεκεν!)

(Δὲν μοῦ ἀρέσουν τὰ μνημόσυνα καὶ δὲν εἶναι χάριν μνημοσύνου ἡ δημοσίευσις, ἀλλὰ χάριν ἐπανατοποθετήσεώς μας ὡς ἄτομα κι ὡς κοινωνίες!!!)

Ἦταν τὸν Ίούνιου τοῦ 2011 ποὺ φίλη μοῦ παρουσίασε ἕναν συγκλονιστικὸ μονόλογο τοῦ Στάθη Ψάλτη καὶ ἔγραψα τὰ κάτωθι:

Συνέχεια

Ὄχι Μοιραῖοι. Ζωντανοί! (ἀναδημοσίευσις)

Γιατί διαφωνῶ μὲ τὸν Βάρναλη; Τὸν ὁποῖον ὅμως λατρεύω ὡς ποιητή…

Οἱ Μοιραῖοι, τοῦ Κώστα Βάρναλη:

Μὲς τὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,

μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές, 

ἀπάνω στρίγγλιζε ἡ λατέρνα,

κι ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές.

Ἐψὲς σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,

νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια….

Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάΐ στὸν ἄλλον

καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς.

Ὢ πόσο βάσανο μεγᾶλο,

τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆ!

ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται, 

ἄσπρην ἡμέρα δὲν θυμιέται.

Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζια

Συνέχεια

Ὄχι Μοιραῖοι. Ζωντανοί!

Γιατί διαφωνῶ μὲ τὸν Βάρναλη; Τὸν ὁποῖον ὅμως λατρεύω ὡς ποιητή…

Οἱ Μοιραῖοι, τοῦ Κώστα Βάρναλη:

Μὲς τὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,

μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές, 

ἀπάνω στρίγγλιζε ἡ λατέρνα,

κι ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές.

Ἐψὲς σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,

νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια….

Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάΐ στὸν ἄλλον

καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς.

Ὢ πόσο βάσανο μεγᾶλο,

τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆ!

ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται, 

ἄσπρην ἡμέρα δὲν θυμιέται.

Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζια

Συνέχεια

Δειλοὶ κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε ἴσως κάποιο θαῦμα…

Ὁ παρακάτω μονόλογος εἶναι συγκλονιστικός!!!! Ὄχι γιὰ ὅσα λέει ἀπαραιτήτως, ἀλλὰ γιὰ τὶς ἀλήθειες ποὺ βγαίνουν ἀπὸ ὅσα λέει!!!
(Προσοχή!!! Ἄλλο ἡ ἐν τῷ συνόλῳ ἀλήθεια κι ἄλλο τὸ κοινὸ περὶ δικαίου αἴσθημα ποὺ καταπατᾶται, τόσους αἰῶνες!)

Ἀκριβῶς γιὰ αὐτοὺς τοὺς μονολόγους λατρεύω τὸν Στάθη Ψάλτη.

Συνέχεια