Ἂς ξεκινήσουμε, γιὰ ἀρχή, ἀπὸ τὴν κάθε ἐκδοχῆς καὶ ἀπόψεως καὶ ἐπιπέδων «δημοκρατικότητα» καὶ «ἀριστεροσύνη» καὶ «σοσιαλιστικότητα» τῶν κοινωνιῶν μας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅσο περισσότερο μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὰ ἐκεῖ, τόσο περισσότερο μᾶς ἐξουσιάζουν μὲ τὴν δική μας συναίνεσιν!!!
Κι ἔτσι, μὲ τὸ σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὡς λαὸς καταντήσαμε (ναί, καταντήσαμε ἀγαπητοί μου!!!) τόσο κομμουνιστο-σκεπτόμενοι, ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ γεγονὸς τῆς (ἂς ποῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου) κομμουνιστο-ἐξουσίας ἐπάνω μας, τῆς ἀνυπαρξίας ἀντιλόγου καί, καταληκτικῶς, τῆς κοινῶς διεπιστωμένης κατρακύλας μας.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σοσιαλισμὸς
Δημοκρατικῶς ἐκλεγμένες κυβερνήσεις κι ἄλλα …ἀνέκδοτα!!!
Ἡ δομὴ τῆς δημοκρατίας μας εἶναι τέτοια ποὺ ναί, πράγματι, δὲν σοῦ ἀφήνει ἐπιλογὲς νὰ διαφύγῃς, παρὰ μόνον νὰ μείνῃς μέσα στὸ σύστημά της, νὰ τὸ ἀποδεκτῇς πλήρως καί, καταληκτικῶς, ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία, ποὺ -θεωρητικῶς καὶ μόνον- ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις/ἀπόφασις/ἐντολὴ τῆς πλειοψηφίας, καταντοῦμε ὅλοι μας νὰ εἴμαστε συνεργοὶ τῶν κάθε λογῆς ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων.
Ἡ ψῆφος συνιστᾶ πολλὲς παραδοχὲς καὶ συμβιβασμούς, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀποδοχὴ τοῦ τρόπου (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) «ψηφίσεως» μίας ὁποιασδήποτε μορφῆς διακυβερνήσεως ὡς μὴ ἀμφισβητησίμου. Τὸ ἐὰν βέβαια σήμερα ἄλλο ψηφίζῃς καὶ ἄλλο σοῦ προκύπτει, εἶναι …δευτερεῦον καὶ ἐπουσιῶδες!!!
Συνέχεια
Γνωρίζουμε τό ποία πράγματι εἶναι ἡ ἀληθής ἀριστερά;
Ἕνα σωρὸ «ἀριστερὰ» κόμματα ἔχουν γεμίση τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια.
ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ (μ-λ), ΟΑΚΚΕ, ΟΚΔΕ, ΕΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μὰ καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ δὲν τὰ προλαβαίνουμε.
Ποιὰ ὅμως εἶναι αὐτὴ ἡ «ἀριστερὰ» ποὺ κόπτεται δῆθεν γιὰ τοὺς ἐργαζόμενους καὶ γιὰ τὸ λαό;
Συνέχεια
Πίσω ἀπὸ τὶς …μυρσίνες κρύβεται ὁ σοσιαλισμὸς
Πέραν ἀπὸ τὸ θέμα μὲ τὴν σύνταξη αὐτὸ ποὺ περνᾶ ἀπαρατήρητο εἶναι τὸ ποιὸς «νομοθέτησε» αὐτὴν τὴν σύνταξη.
Εἶναι ὁ γνωστὸς σοσιαλιστικός, σοσιαλιμπερὰλ τρόπος, ποὺ χρησιμοποιεῖται σὲ ὅλον τὸν κόσμο μὲ σκοπὸ νὰ ρυμουλκοῦν τὶς κοινωνίες στὰ νάματα τῆς κλίκας τῶν φιλελεδομαρξιστῶν.
Συνέχεια
Λαϊκὰ καὶ δημοκρατικὰ κόμματα
Ὅταν ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ἦλθε στὴν Ἑλλάδα, μεταξὺ ἄλλων ἵδρυσε καὶ ἕνα καινούργιο κόμμα, τὴν Νέα Δημοκρατία.
Ὁ τίτλος ἀπὸ μόνος του εἶναι δηλωτικὸς τῶν προθέσεων τοῦ λεγομένου «ἐθνάρχου».
Γενικῶς τὰ δεξιὰ κόμματα, τόσο στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ σίγουρα στὴν Εὐρώπη, εἶχαν διαφορετικοὺς ὅρους γιὰ νὰ δείξουν τὴν ἰδεολογικὴ τοποθέτησί των. Συνήθως χρησιμοποιοῦσαν τὸν ὅρο «λαϊκό» γιὰ νᾶ δείξουν τὴν ῥίζα τους καὶ τὴν νομιμοποίησή τους, κυρίως ἀπὸ τὸ ἔθνος ποὺ ἐκφράζεται μέσῳ τοῦ λαοῦ. Συνέχεια
Ὑβρεουργημάτων κατάληξις
Εἶχα ἀναφερθεῖ στὴν κατρακύλα τῆς Σοσιαλδημοκρατίας πρὸ καιροῦ.
Ψηφοφόρων μετακινήσεις μακρὰν τῆς σοσιαλοδημοκρατίας
Σήμερα ἀποτελεῖ κοινὴ παραδοχὴ στὴν πολιτικὴ σκηνὴ τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν καί, πλέον, βλέπουμε δηλώσεις σὰν τοῦ Σοῦλτς, ποὺ παραδέχεται ἀνοικτὰ ὅτι ἡ Σοσιαλδημοκρατία ἔχει ἐξοφλήσῃ. Συνέχεια