Γιατὶ ὁ φόβος ἔπρεπε νὰ παγιωθῇ…

5 Μαΐου τοῦ 2010….

Ἡ ἡμέρα ποὺ ὁ «ἁπλός» κόσμος ἔπρεπε νὰ φοβηθῇ
-μία καὶ καλή-
καὶ νὰ μὴ ξανὰ κατεβῇ στοὺς δρόμους
ἐνάντια στὰ μνημόνια…

(τὰ στρατιωτάκα τῆς Νέας Τάξεως ἀνέλαβαν τὰ ὑπόλοιπα…)

Συνέχεια

Διαφωνοῦντες σημαίνει («νομότυπες») …ἐκκαθαρίσεις!!!

Καὶ μὲ τὴν δήλωση τοῦ Κυρίτση, ὅτι δὲν πέθανε κάποιος ἀπὸ «Μολότωφ», ξαναθυμηθήκαμε, ὅλοι, τὸ ἔγκλημα ποὺ ἔκαναν οἱ ἀκροαριστεροὶ στὴν Μαρφίν, γιὰ τὸ ὁποῖον ἀκόμη δὲν εὐρέθησαν, τάχα μου, οἱ δράστες!!! Συνέχεια

Θά γίνουμε ὅλοι …«ἀκροδεξιοί»;

  • 19 ἐτῶν κορίτσι, μίαν ἑβδομάδα στὸ νοσοκομεῖο ἀπὸ φωτοβολίδα ποὺ ἔφαγε στὸ κεφάλι ἀπὸ ἀριστεροὺς στὸ Ἀγρίνιο.
  • 25 ‘τῶν παλληκάρι νεκρὸ στοῦ Φιλοπάππου ἀπὸ ἀλλοδαποὺς ληστὲς ποὺ τὸ παίζουν πρόσφυγες.
  • 4 ἄνθρωποι νεκροὶ κι ἕνα ἀγέννητο πουλάκι στὴν ΜΑΡΦΙΝ ἀπὸ τοὺς ἀριστεροὺς δολοφόνους.
  • Ἡ Μυρτῶ καταδικασμένη ἐφ’ ὅροῦ ζωῆς ἀπὸ τὴν βία τοῦ πακιστανοῦ.

Συνέχεια

Δημοκρατικὴ συμπεριφορὰ …«à la carte»!!!

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπίθεση ποὺ ἐδέχθη ὁ «ἐμετικός» γιὰ ἐμέναν, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης μπῆκα σὲ σκέψεις, προσπαθώντας νὰ ἀνακαλύψω τὸ τὶ πραγματικὰ ἐπεκράτησε μέσα μου στὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως…

Ἀντέδρασα σὰν ἕνα «politically correct» ἄτομο, ἢ σὰν ἕνας ἀγανακτισμένος, κατὰ τὸ ἥμισυ Πόντιος, πού εὑρέθην νά ἀκούω τόν Δήμαρχο τῆς Θεσσαλονίκης νά λέῃ ὅτι θαυμάζει τόν Κεμάλ, χωρὶς ὅμως νὰ δίδῃ δεκάρα (κατὰ τὸ κοινὸ «χέστηκε») γιά τό ἐάν τό ἴνδαλμά του εἶχε μακελέψη ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καί τῆς Μικρὰς Ἀσίας…;;; Συνέχεια

Διαφορετικῆς ἀξίας ζωές…

Σὰν σήμερα τὸ 2010 ἔχασαν τὴν ζωή τους, στὸν χῶρο ἐργασίας τους, οἱ:

  • Παρασκευὴ Ζούλια, 35 ἐτῶν,
  • Ἐπαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ἐτῶν
  • Ἀγγελικὴ Παπαθανασοπούλου, 32 ἐτῶν,
  • καὶ ἕνα ἀγέννητο μωρό!

Διαφορετικῆς ἀξίας ζωές...1 Συνέχεια

Θύματα ποὺ δὲν …ἐξυπηρετοῦν, δὲν εἶναι θύματα!!!

Τὸ ὄνομά της ἦταν Ἀγγελική.
Ἦταν μία νέα γυναῖκα, ποὺ ἐργαζόταν σκληρά, ἀλλὰ χαρούμενη γιὰ τὸ παιδὶ ποὺ εἶχε στὴν κοιλιά της καὶ τὴν οἰκογένεια ποὺ δημιουργοῦσε. Μία τυπικὴ Ἑλληνίδα, ἐργαζομένη καὶ μάννα, ποὺ ἤθελε νὰ ζήσῃ μίαν ἁπλῆ, ἥρεμη, καθημερινὴ ζωή…Μέχρι ἐκείνην τὴν ἀποφράδα ἡμέρα τοῦ Μαΐου, ἕξι χρόνια πρίν, ὅταν κάποιοι ψευτοεπαναστάτες, ἐξτρεμιστὲς τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς, στοχοποίησαν τὴν ἔγκυο Ἀγγελικὴ καὶ τοὺς συναδέλφους της, στὸ κατάστημα τῆς ΜΑΡΦΙΝ, στὴν Σταδίου, ὡς «ἀπεργοσπάστες» καὶ γιὰ νὰ τοὺς ἐκδικηθοῦν τοὺς ἔκαψαν ζωνταντούς, σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον εἰδεχθῆ ἐγκλήματα στὴν ἱστορία τῆς Ἑλλάδος.

Θύματα ποὺ δὲν ...ἐξυπηρετοῦν, δὲν εἶναι θύματα!!! Συνέχεια