Σμύρνη…. Ξεῤῥιζωμός… Μία μάννα….. Χαμένο τὸ βλέμμα της… Ποιὸς νὰ ξέρῃ τὸ τὶ σκέπτεται… Τὸ τὶ θυμᾶται… Ἐὰν κρύβῃ τὸ κλᾶμα ἤ τὴν ἀπελπισία ἤ ἐὰν θρηνῇ τοὺς νεκρούς της…
Κουρέλια τὴν ντύνουν…
Καὶ τὰ παιδιά της…
Τὸ ξαπλωμένο παιδί, ἐμπρός της, ἴσως νὰ κοιμᾶται… Ἴσως κι ὄχι.
Τὸ παιδί, δεξιά, τὴν κυττᾶ μὲ λατρεία… Μὲ ἀπόλυτον ἀφοσίωσιν. Μὲ θαυμασμό…
Συνέχεια