Ἐσεῖς θυμᾶσθε;

Eὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχουν τὰ λουλούδια.

Τὸ γιασεμὶ στὴν βεράντα συνεχῶς μοῦ θυμίζει: «Εἶναι πλαστὸ τὸ κατρακύλησμα. Ὅλα ὅσα βουΐζουν στὶς ἀντένες ψέμμα. Εἴδησις μόνον μία. Ὑπάρχουμε κάπου ἀλλοῦ… Ἐκεῖ ποὺ ἀνήκ Συνέχεια

Νοτιάς…

 

Καὶ ναί, ἐδῶ στὸν Νότο, τ’ ἀστέρια πηγαίνουν πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν Σελήνη.
Ἐκεῖνη ἂς μένῃ μία λεπτή, ἀκίνητη φέτα, σεμνὰ κάπου στὴν ἄκρη τοῦ οὐρανοῦ…
Τώρα ποὺ τρέμει τὸ μέσα μας μοιρασμένο σὲ ἐκατομμύρια κουρέλια… Συνέχεια

Τί ἀπομένει;

Προσπαθῶ. Ὄσο πιὸ πολὺ ξεγυμνώνεται ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὸ ἐπίχρισμα τοῦ πλούτου, τόσο πιὸ πολὺ προσπαθῶ νὰ καταλάβω τί ἀπομένει…

Τί ἀπομένει γιά τόν φτωχό ἄνθρωπο, ποὺ στέκεται ἐμπρὸς στὸν κρατικὸ «γκισέ» τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα, νὰ βρῆ τὸ δίκιο του καὶ  τὸν σφαλιαρίζουν ἀνευθύνως καὶ ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας…

Τί ἀπομένει σ’ ἐκεῖνον πού δέν ἔπαιξε τό παιχνίδι τῆς ἀνταλλαγῆς ψήφου, γιὰ σίγουρη θέσ Συνέχεια

Ἡ ἄσκημη γάτα…

Είχα δει και παλαιότερα μια τέτοια γάτα να σουλατσάρει στον κήπο της πολυκατοικίας. Είναι απ΄αυτές τις γάτες που σε κάνουν να τις αποστρέφεσαι όσο κι αν αγαπάς τις γάτες. Είναι απ’ αυτές τις γάτες που δεν θυμίζουν γάτες. Απ’ αυτές τις γάτες που δεν μπορεί, όλο και κάπου τις έχει πάρει το μάτι σας να περνούν σαν τρομαγμένοι δαίμονες, λιανές και πασαλειμμένες με ένα μαυρο-κάστανο, σαν λάσπη, τρίχωμα, λειψό τόπους τόπους, με μια ουρά ισχνή, οστέινη και νευρική, που λειτουργεί σαν αντένα προειδοποιήσεως για τον παραμικρό κίνδυνο.
Συνέχεια