Εἶχα κάποτε ἓναν διδάσκαλο!

Ἐμένα ὁ άείμνηστος διδάσκαλός μου, ὃταν ἦμουν στό δημοτικό, μοῦ ἐμάθαινε τήν γλώσσα μας μέ ὑπερηφάνια καί ἀγάπη.

Μοῦ ἐμάθαινε ἀνάγνωσι καί γραφή ἀπό ἓνα ἀναγνωστικό γεμάτο ἀπό εἰκόνες Ἑλλάδας.

Μοῦ ἐμάθαινε ὀρθογραφία ἐξηγῶντας μου τίς προθέσεις καί τίς παθήσεις τους.

Μοῦ ἐξηγοῦσε μέ σαφήνεια  τήν πρόσθεσι, τήν διαίρεσι καί τόν πολλαπλασιασμό.

Ἦταν ὑπομονετικός στίς δυσκολίες μου κι ἐνθαρρυντικός στίς προσπάθειές μου.

Μοῦ ἐμάθαινε ἱστορία καί μοῦ ἒδειχνε τίς εἰκόνες τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη καί τοῦ Ἀνδρούτσου.

Μοῦ ἐμίλαγε μέ ὑπερηφάνεια γιά τήν δόξα τοῦ ’40, τίς δάφνες τοῦ ’21 καί τίς ὑπεράνθρωπες Σαλαμίνες.

Μοῦ ἐξηγοῦσε τί ἐσήμαιναν οἱ Πλαταιές, ὁ Μαραθώνας, οἱ Θερμοπῦλες γιά ὃλη τήν ἀνθρωπότητα!

Μοῦ μάθαινε νά εἶμαι ὑπερήφανη πού εἶμαι ἀπόγονος τέτοιων ἡρώων!

Μέ ἒκανε νά αἰσθάνομαι ὑπερήφανη κάθε φορά πού ἐπετύγχανα κάτι καλό καί νά ζητῶ συγγνώμη σέ κάθε μου ἀνοησία.

Μέ ἒμαθε νά σέβομαι τόν διδάσκαλο μου γιά τήν συνολική του στάσι καί συμπεριφορά του.

Μοῦ ἐδίδαξε νά ἒχω πάντα τό θᾶρρος τῆς γνώμης μου καί νά παλεύω γιά τά ἰδανικά μου!

Κι ἒτσι πορεύτηκα!

Σήμερα, ἀναζητῶ ἓναν διδάσκαλο κι ὂχι ἓναν δασκαλᾶκο, μέ τό φανάρι…

Ἀναζητῶ ἒστω ἓναν πού νά κάνῃ τά μισά ἀπό ὃσα ἒκανε ὁ δικός μου διδάσκαλος!

Πού νά ἀγαπάῃ περισσότερο τά “παιδιά του” παρά τόν μισθό πού θά πέσῃ στό τέλος τοῦ μηνός!

Πού νά πιάνῃ ἀπό τό χέρι τά παιδιά πού δυσκολεύονται καί νά τά στηρίζῃ, δίχως νά πληρώνεται ἐπί πλέον.

Πού νά ἒχῃ στήν καρδιά του τήν Ἑλλάδα ὃταν διδάσκῃ κι ὂχι τίς ἐντολές τοῦ ὑπουργείου.

Πού νά μοιράζῃ γνώσεις κι ὂχι πληροφορίες!

Πού νά ἒχῃ τό θᾶρρος τῆς γνώμης του καί νά μήν κρύβεται μέσα στήν ἀγέλη!

Πού νά εἶναι καί διδάσκαλος καί πατέρας γιά τά “παιδιά του” κι ὂχι κάτι ἀδιάφορο καὶ κουραστικό!

Πού νά σκέφτεται πρίν διδάξῃ κι ὂχι νά λειτουργῇ ὡς πρόβατο!

Πού νά στέκεται μέσα στήν τάξι “καθαρός” κι ὂχι σάν φερέφωνο κάποιου κομματικοῦ μηχανισμοῦ!

Πού νά ξέρῃ ὃτι τά “παιδιά του”  θά τόν ἐνθυμοῦνται συχνά μέ συγκίνησι κι ὂχι μέ ἀγανάκτησι…

Ἓναν τέτοιον διδάσκαλο θέλω γιά τά παιδιά μου!

Γιά ὃλα τά παιδιά!

Γιά νά μποροῦν κι αὐτά νά ἰσχυρίζονται αὒριο ὃτι “εἶχα κάποτε ἓναν διδάσκαλο!!!”

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Ἀφιερωμένο μέ συγκίνησι στόν κύριο Γιῶργο, τόν παλαιό μου διδάσκαλο καί σέ ὃλους τούς μεγάλους διδασκάλους τοῦ γένους!

Υ.Γ.2. Ἐπίσης ἀφιερωμένο στήν Ἑλένη Φωκᾶ καί τήν Χαρά Νικοπούλου! Καί σέ ὃσους διδασκάλους σήμερα ἀγωνίζονται γιά νά κρατήσουν ζωντανή τήν μνήμη τῶν παιδιῶν μας!

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Εἶχα κάποτε ἓναν διδάσκαλο!

  1. Αὐτός ἦταν καί ὁ δικός μου δάσκαλος γιατί ἒχουμε τήν ἲδια ἡληκία.
    Δυστυχῶς ὃμως ὁ δάσκαλος τῶν παιδιῶν μου ἂλλαξε πολύ.
    Μετά ἦρθαν καί τά ἐγγόνια.
    Ἐδῶ ἀνετράπηκαν τά πάντα.
    Ὁ δάσκαλος ἒγινε νεοταξίτης, ὑπάλληλος, ὁπαδός, συντεχνιακός, ἀνθρωπάκι χωρίς ζωντάνια, ὑπόληψι καί κοινωνική ἀποδοχή.
    Μηλάει μέ πάθος γιά τήν φούσκα τοῦ “Πολυτεχνείου” και ὑποβαθμίζει τίς μεγάλες μας ἐθνικές ἑορτές.
    Στήν τελευταία ἐκδήλωσι που ἒγινε γιά τήν 28η Ὀκτωμβρίου, μᾶς μίλησε γιά τήν “εἰρήνη”…
    Καί πληροφορηθήκαμε ἒμμεσα ὃτι οἱ Ἓλληνες, ὑπήρξαμε φιλοπόλεμοι το 40 !
    Τί κρῖμα ! Γι΄ αὐτή τήν παιδεία δέν θέλω να πληρώσω οὒτε πεντάρα.
    Νά γυρίσουμε ἐπειγόντως στα κρυφά σχολειά, ὃ,που ἐμεῖς που εἲχαμε τούς παλιούς δασκάλους, θα μεταφέρουμε τήν γνῶσι στά παιδιά μας.

Leave a Reply