Πειρατὲς καὶ σκλᾶβοι.

Ἐὰν, μέ κάποιο νοητό τρόπο, μεταφέρουμε τήν κατάστασι ποὺ ζοῦμε, σέ μίαν ἂλλην ἐποχή, θά μπορούσαμε νά τήν προσομοιάσουμε μέ ἓνα πειρατικό πλοῖο, πού ὁ καπετάνιος, τό χειρότερο μοῦτρο, διευθύνει καί ὁδηγεῖ ἒνα πλήρωμα, τό ὁποῖον μοναδικό στόχο του ἒχει τίς πειρατείες καὶ τὴν …ἀνατροπὴ τοῦ καπετάνιου.

Συνεργάζονται ἐξ ἀνάγκης, δίχως νὰ ἐκτιμοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καὶ μοναδικός τους στόχος εἶναι, ἡ κατάληψις τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ διατήρησις αὐτῆς.

Ὃμως, ὁ καπετάνιος-πειρατής, φοβᾶται τήν περίπτωσι τῆς ἀνταρσίας καί κοιμᾶται πάνοπλος, μέ τόν ἓναν ὀφθαλμό πάντα ἀνοικτό, δίχως να ἐμπιστεύεται κανέναν.

Τό πλήρωμα ἀπό τήν ἂλλην μεριά, πειρατές κι αὐτοί, ἐποφθαλμιοῦν τά κέρδη τοῦ καπετάνιου καί τριγυρίζουν γύρω ἀπὸ τήν καμπίνα του, μήπως καὶ  βροῦν τὴν πολυπόθητη εὐκαιρία γιὰ νά ἁρπάξουν κάτι καί γιατί ὂχι, καί τήν ἐξουσία.

Ἐάν λοιπόν εἶναι ὃπως   τά φαντάζομαι, τότε συχνά πυκνά, τὸ πλήρωμα ἀλλάζει καπετάνιο καὶ ἀναμένει. Ὅποιος «δυνατότερος» ἢ πονηρότερος, ἁρπάζει τὴν ἐξουσία καὶ τὸ πλοῖον πορεύεται.

Ὁμοιότητες μὲ τὸ ἐδῶ καὶ τώρα; Γιὰ νὰ δοῦμε:

Πιστεύω πώς πράγματι ὁ καπετάνιος εἶναι ἡ ἀθλία κυβέρνησις. Τὸ ἐπίσης ἂθλιο πλήρωμα εἶναι οἱ διάφοροι «συγκυβερνῆτες»,  βοηθοί, παρατρεχάμενοι…  (Τὰ βο(υ)λευτάκια μας)  πού τριγυρίζουν πέριξ τῆς ἐξουσίας. Παντοῦ, μέσα σὲ ἀνώτερον καὶ κατώτερον πλήρωμα, ὑπάρχουν ἐπίδοξοι  σφετεριστὲς ἐξουσίας. Μεταξύ τους ὅλα. (Γιάννης κερνᾶ καὶ Γιάννης πίνει!) Κάποιες φορές, κάποιος ἐκ τοῦ ἀθλίου αὐτοῦ πληρώματος, καταφέρνει καί ἀνέρχεται, γιά νά καταλήξῃ νά λειτουργῇ  ὃπως κάθε προκάτοχός του!

Πάνοπλος καί ἂυπνος κι αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του,  πασχίζῃ νά διατηρήσῃ τήν διά τῆς ἁρπαγῆς ἐξουσία!

Καὶ ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς; Σίγουρα δὲν εἴμαστε στὸ πλήρωμα. Σίγουρα δὲν ἔχουμε καμμία ἐξουσία!  Στὰ ἀμπάρια  σκλᾶβοι πρὸς πώλησιν. Ἤ στὰ παράλια χωριᾶτες! Ἤ βοσκοί καὶ γεωργοί. Ἄοπλοι κι ἀμέριμνοι, ἀναμένουμε  τὸ νέο κτύπημα τῶν πειρατῶν γιὰ νὰ καταλήξουμε σκλᾶβοι σὲ κάποιο ἀμπάρι καὶ μετὰ πρὸς πώλησιν! Ὅπου κι ὅταν θελήσουν. Ἐμείς εἲμαστε οἱ διάφοροι πού ἐπί τῆς περιουσίας μας καί τῆς ζωῆς μας διενεργοῦνται  οἱ πειρατίες καί τά πλιάτσικα! Εἲμαστε οἱ ἀμέριμνοι χωρικοί, πού πέφτουν ἐπάνω μας, ὡς ὂρνια οἱ πειρατές, καί καταληστεύουν τήν ζωή μας! Εἲμαστε αὐτοί πού συντηροῦν τήν ὓπαρξί τους ἀλλά πού δέν ἒχουμε  δυνατότητα καί δικαίωμα ὑπερασπίσεως τῆς ζωῆς μας καί τῆς περιουσίας μας!

Ἀλλάζει αὐτό; Φυσικά!

Κάποτε οἱ χωρικοί, κυρίως κατά τήν βυζαντινή περίοδο καί τήν τουρκοκρατία, γιά νά ἀποφύγουν τίς πειρατίες, μετακινοῦσαν τά χωριά τους σέ ὀρεινές τοποθεσίες. Αὐτό φυσικά δέν ἦταν καί ἡ βελτίστη λύσις. Οἱ πειρατές, ἀπό ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἦταν μία μεγάλη πληγή. Ὁ μοναδικός τρόπος ἀντιμετωπίσεώς τους ἦταν τό ἑτοιμοπόλεμον! Ὃσο πιό ἀδαής ἦταν κάποιος στά ὃπλα, τόσο πιό εὒκολη λεία γινόταν. Συνεπῶς, μόνον μέ τό “ἑτοιμοπόλεμον” δύναται κάποιος νά ἀντιμετωπίσῃ  τοὺς κινδύνους .

Νὰ προτείνω λοιπόν τὰ ὅπλα;

Ναι! Ποιά ὅμως ὅπλα; Αὐτὰ ποὺ θὰ  μᾶς θωρακίσουν πλήρως. Ποὺ θὰ μᾶς δόσουν τὴν δυνατότητα τῆς ἀντιμετωπίσεως κάθε κινδύνου.  Ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν συνειδητή ἄμυνα καὶ σιγά σιγὰ στὴν νίκη. Ἡ μόρφωσις! Ἡ γνώσις! Ἡ συνειδητοποίησις! Ἡ ἐπίγνωσις!

Ἴσως νὰ φαινόμαστε ἀμέριμνοι χωρικοί! Ἀλλά ξέρουμε πολύ καλά πώς δὲν εἴμαστε. Ξέρουμε πολύ καλά πώς μᾶς ἔπεισαν νὰ παίξουμε ῥόλους ποὺ δὲν μᾶς ταιριάζουν! Πὼς μᾶς λοβοτομοῦσαν γιὰ αἰῶνες, πρὸ κειμένου νὰ μὴν καταλαβαίνουμε αὐτὰ ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε. Καὶ μποροῦμε! Μποροῦμε νὰ εἴμαστε κάτι ἄλλο!

Αὐτά εἶναι τὰ ὅπλα μας! Κι αὐτά δὲν ἀντιμετωπίζονται! Ὅσες ἀντιρρήσεις κι ἐὰν ἔχουν κάποιοι!

Φιλονόη.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply